Banginho Stories

~8~

Felix
Hyung, nasılsın?

Chan
İyiyim Yongbok. Siz? Minho zorluk çıkarmıyor artık değil mi?

Felix
Pek sayılmaz. Aslında işler umduğumuz gibi gitmiyor.

Chan
Bu da ne demek? Yine bir şey mi yaptı?

Felix
Aslında bunu sana söylememem gerekiyor hyung. Kendi aramızda halledeceğimize dair söz verdik.

Chan
Söyle şunu Felix.

Felix
Minho dengesizi, bugün Hyunjin'i ve Changbin hyungu çağırmıştı. Döndüklerinde kötü bir haber verdiler. Eğer seni okula dönmeye ikna etmezsek elindeki fotoğrafları yaymakla tehdit etmiş, yine.

Chan
Ciddi misin sen?
Bu nasıl bir dengesizlik cidden.
Hyunjin'i ben gittikten sonra mutlaka fotoğrafları alması için tembihlemiştim. Neden yapmadı peki?

Felix
Bilmiyorum, aralarında bir telefon konuşması yaptılar ancak duymadık. Sonrasında yüzü bir karış geri döndü Hyunjin. Herhalde kabul etmedi vermeyi.

Chan
Tamam, Felix. Sen bunları bana söylediğini belli etme. Ben düşüneceğim tamam mı.

Felix
Hayır hyung. Bu defa olmaz. Biz halledeceğiz bir şekilde. Minho'nun kazanmasına izin verme. Mutlu olmayı en çok sen hak ediyorsun.

-Lee Minho-

Elimdeki lolipopla zaman öldürürken bir yandan da düşünüyordum. Bir yerde hata yapıyor olmalıydım. Geri geri gittiğim zaman hep bir eksik çıkıyordu hikayede.

"İnsanlarla ilgili değilsin."

Düşüncelerim uçuşurken karşımdaki sandalyede oturan Jisung'a baktım şaşkınca.

"Hayır, ilgiliyim. Sadece belli etmiyorum."

Cevap vermemiş ve kısa bir an duraksadıktan sonra devam etmişti.

"Yüzde beş yüz Chan hyungdan hoşlanıyorsun o zaman Minho, neyi düşünüyorsun hala?"

Saygıdan uzak kelimelerle kurduğu cümleye cevaben gözlerimi kıstığımda telaşla elini ağzına kapatıp açtı.

"Hyung-nim demek istedim yani. Cidden bunu düşün sen, bu kadar dalmanın başka bir açıklaması olamaz çünkü."

Lolipopu ağzıma atıp silah şekline getirdiğim elimle onu hedef aldım.

"Jeongin ne zaman geliyor demiştin?"

Ayaklarını masadan indirdikten sonra isyankar bir tonda konuşmaya başladı.

"Konu kardeşim değil. Neden bu kadar garipsin hyung? Birden nasıl başka bir şey düşünebiliyorsun?"

Gözlerimi devirip ben de indirdim ayaklarımı. Neden her şeyi abartıyordu bu çocuk?

"Ben garip değilim sen alıksın. Konuyu değiştiriyorsam bu, diğer konuyu kapatmak istediğim anlamına geliyordur. Bu kadar zor mu?"

Yüzünü buruşturarak kalkmış ve "Ben mi alığım", diyerek triplere girip içeri geçmişti.

Bu sırada telefonum çaldığında ayağa kalktım ve cebimden çıkarıp arayana bakma gereği duymadan cevapladım.

"Nerdesin?"