Simurg [TAMAMLANDI]

Bölüm 28

Merhaba herkese. Bölümü beğenirseniz yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Aşkla kalın 💜

ELVAN

Daha önce hayatımda iki erkeğe sarılmıştım. Bir babam, bir de Kemal'di. İkisi de böyle hissettirmemişti. Bu adamın kollarında, içimde olduğunu hiç bilmediğim bir şeyler olmuştu. Kelebekler böyle mi kanat çırpardı?

Dün gece çok zordu. Burak denen pislik benimle önce yavşak yavşak konuşmuş, sonra onu itince hareketlerini sertleştirip beni tuvaletlerin yan tarafındaki karanlık kısma götürerek duvara yapıştırmıştı. O kadar korkmuştum ki boynumdan tutunca, sıkmamıştı ama eliyle boynumu okşayıp kulağıma hiç duymak istemediğim şeyler söylemişti. Beni bırakıp gittiğinde bayılacak gibi olmuştum.

Bir gece için yeterince olay yaşandığı için de bunu söylememeye karar vermiştim ama bu, benim normal hayatımda olmayacak bir şey olduğundan ne içime sindirebilmiştim ne de başa çıkabilmiştim. Sabaha kadar evin içinde dolanıp durmuştum. Gece, Betül'ü bile arayıp ağlamıştım, tabi olayı anlatmadan. Onları çok özlediğimi bahane etmiştim.

Bu olayın böyle kapanmayacağını biliyordum ama en azından Sarp ve Yiğit dahil olmasın istiyordum. Onun için de sabah erkenden Tarık'ı aramıştım. Tarık ile son görüşmemiz çok iyi geçmemiş olsa da, Tarık benim uzun zamandır güvendiğim bir insandı. Sanki bu aralar sıkıntıları vardı ama çözeceğine ve düzeleceğine emindim. Aramama geri döndüğünde tam da Yiğit ve Simge ile kahvaltı yapmak üzereydik.

Şimdi Sarp beni sıkı sıkı kollarında tutarken, içimden çıkıp gitmişti dünden beri ruhumda hüküm süren kızgınlık. Ama bunun uzamasını istemiyordum.

Kollarından çıktığımda, bu kadar çabuk alışacağımı düşünmemiştim. Bir boşluk vardı sanki bedenimde.

"Sarp, bu işin uzamasını istemiyorum." Dedim. "Burak'la Tarık ilgilenecek, sadece Simge' ye bir daha yaklaşmasın yeter." Diye devam ettim.

"Otur." Dedi yatağı işaret ederek. Makyaj masasının önündeki pufu alarak karşıma oturdu.

"Tarık ile son konuşmanızda uzak durmaya karar vermiştin, yanlış mı hatırlıyorum?" Sorudan çok tespitti söylediği. Ve doğru bir tespitti. Kafamı yukarı aşağı sallayarak onayladım.

"Peki, şimdi neden bu konuyu ben değil de Tarık halledecek, bana bunu söyler misin?" Sesinde o tını vardı yine, o merhamet tınısı. Ondan ilk duyduğunda şaşırdığım ve aynı anda hayran kaldığım merhamet tınısı. Dikkatimi ses tonundan alıp soruya vermek o kadar zordu ki...

"Çok basit bir nedeni var aslında, duyunca sana da mantıklı geleceğine eminim. Tarık polis ya hani, ondan. Yani siz bir şey yaparsanız, suçlu olursunuz. Ama Tarık yaparsa asayiş olur." Dedim.

Gözlerimin içine gülümseyerek baktı. Aslında susmuyordu, çok şey söylüyordu. Acaba önceden de bana çok şey söylüyor muydu susarken de ben fark etmemiştim. Ona sarılmıştım. Ona sarıldığıma inanamıyordum. İçimde, ruhumda bir şeyler kırılmıştı sanki, duvarlar yıkılmıştı. Utanma gibi bir duygu vardı içinde. Utanma mıydı bilmiyordum ama sanırım ona yakın bir şeydi. Gözlerine eskisi gibi bakamıyordum. Neyse ki o da üzerime gelmiyordu.

"Tamam, Tarık ilgilensin ama bana da bilgi vereceksin. Ayrıca o Tarık' a hiç güvenmiyorum, onda beni rahatsız eden bir şey var." Dedi. Cevap beklemiyordu, onun için devam etti: "Benden bir şey gizleme bundan sonra, kızsam da kızarım. Kızmak insani bir tepki. Ama kızacağım diye bir şey saklama lütfen." Dedi.

"Tamam." Dedim sadece.

"Aşağıya inelim, gebermişlerdir aşağıdakiler." Diyerek yerinden kalktı.