အခန်း(၁၉) အစာအိမ်ရောဂါ

11.1K 1.5K 19
                                    

"မင်း ငါ့ကို ကြောက်နေတာလား"

ကုယျန်ရှန်း သူ့အရှေ့မှာ မလှုပ်မယှက်ရပ်နေသည့် ဝမ်နျဲ့နန်ကိုကြည့်ပြီး သူ့ကို တကယ်ကြောက်နေပါလား ' လို့ တွေးမိတော့ သူဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်ပဲ ရယ်မိသွားသည်။

"ဒီကိုလာပါ။ မင်း အဲ့လောက်အဝေးကြီးမှာရပ်နေတာ ငါ ကိုက်စားမှာကြောက်လို့လား"

ကုယျန်ရှန်းက သူ့ရှေ့မှာ ဘာစကားတစ်လုံးမှပြန်မပြောဘဲ ကြောင်ပြီးရပ်နေသည့် ဝမ်နျဲ့နန်ကို ကြည့်ပြီး ဆိုဖာကို လက်ညိုးထိုးပြကာ ပြောလိုက်သည်။

"ထိုင် "

ဝမ်နျဲ့နန်က ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ကုယျန်ရှန်းရှေ့က ဆိုဖာမှာထိုင်လိုက်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက တုန်ရီနေပြီး သူအသက်ရှူရခက်ခဲလာသည်အထိ မောဟိုက်လာသည်က ကြောက်စိတ်ကြောင့်လား ၊ အရမ်းနာနေတဲ့ ဝမ်းဗိုက်ကြောင့်လား ဆိုတာတောင် ဝမ်နျဲ့နန့် မတွေးတတ်တော့။

"ဘာလို့လဲ ။ ငါက မင်းကို ထပ်ရိုက်မှာကို ကြောက်နေတာလား။ မင်းက မကြောက်တတ်ဘူး မဟုတ်ဘူးလား။"

ကုယျန်ရှန်းက သူ့ရှေ့ကလူကိုကြည့်ပြီး ဆေးလိပ်ကို နှုတ်ခမ်းမှာတေ့ကာ ထေ့ထေ့ငေါ့ငေါ့ မေးလိုက်သည်။

"ငါ မကြောက်ပါဘူး။ "

အနည်းငယ်ဖျော့တော့နေသော အသံတို့က တုန်ရီမှုကိုမသိသာစေဖို့ အားစိုက်ပြီး ပြောနေပါသော်လည်း မငြိမ်သက်ဘဲ တုန်ရီမောဟိုက်စွာထွက်ပေါ်လာသည်။

တဖြည်းဖြည်းတိတ်ဆိတ်ပြီးရင် တိတ်ဆိတ်လာသည့် ပတ်ဝန်းကျင် နှင့် အေးစက်စက် လေထုထဲတွင် ဆေးလိပ်နံ့တွေက ရောနှောလို့နေပြီး တသဲ့သဲ့ထွက်ပေါ်လာသော ချောင်ဟန့်သံနဲ့ ဝမ်နျဲ့နန်က တစ်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။

"မင်း မနေ့က ထျန်ရှုံးကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ဖို့ မပြောလိုက်ဘူးလား။ "

ကုယျန်ရှန်းက သူ့ရှေ့တွင် တစ်ဖက်သို့ ခေါင်းလှည့်ပြီး အဆက်မပြတ်ချောင်းဆိုးနေသော ဝမ်နျဲ့နန်၏ မျက်နှာတည့်တည့်သို့ ဆေးလိပ်ငွေ့တွေ မှုတ်ထုတ်ကာ မေးလိုက်သည်။

(ဥက္ကဌရဲ့အရင်ယောက်ျားကပြောတယ် သူကအနက်ရောင်ကြာပွင့်လေးပါတဲ့)Where stories live. Discover now