(ဥက္ကဌရဲ့အရင်ယောက်ျားကပြောတယ် သူကအနက်ရောင်ကြာပွင့်လေးပါတဲ့)

အခန်း(၆၈) နျဲ့နျန် .... နာနေမှာပေါ့

'ထျန်ရှုံး'

မတွေ့ရတဲ့ရက်တွေမှာ ထျန်ရှုံးရဲ့ အပြုံးလေးတွေက မပြောင်းလဲပါဘဲ ပါးချိုင့်နှစ်ဖက်နဲ့ လိုက်ဖက်စွာ လှပနေကြသေးသည်။

စိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့် မျှော်လင့်ကြီးစွာ ပြုံးပြနေသူအား ဝမ်နျဲ့နျန် မကြည့်ဝံ့ပါ။
ထိတ်လန့်နေသည့် အကြောက်တရားတစ်ချို့ဖြင့်သာ စတီယာကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ကားမှန်ကိုလည်းမချပေးဖြင့်ဘဲ ဒီအတိုင်းသာ ငြိမ်နေမိသည်။

တစ်ဖက်က ဝမ်နျဲ့နျန်ရဲ့ကားကိုတွေ့မိလို့ အလောတကြီးပြေးထွက်လာခဲ့တဲ့ ထျန်ရှုံးက ကားထဲမှာ ဝမ်နျဲ့နျန်ရှိနေမှန်းလည်းသိရော သူ့အပြုံးတွေက ပိုလို့တောက်ပသွားပြီး ဝမ်နျဲ့နျန်ကိုလည်း လက်ပြကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

အခုလေးတင် သူ့အကြောင်းတွေးနေခဲ့တာမဟုတ်ဘူးလား။

သို့ပေမယ့် အပြုံးတွေလည်းမရှိဘဲ နွမ်းလျနေသည့်ပုံစံက အရင်တစ်ခါတွေ့ခဲ့တဲ့ နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ်ကထက်တောင် ပိုပြီးဆိုးနေလို့ အလုံးအရင်းနှင့် ဝင်ရောက်လာသည့် ပူပန်စိတ်တို့ဖြင့် ထျန်ရှုံးက ကားရှေ့မှာရပ်နေရာမှ ဘေးဘက်သို့သွားပြီး ကားပြတင်းပေါက်မှန်မှတဆင့် ကားအထဲသို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

လက်ဖြင့်ကားမှန်ကိုချပေးဖို့ ပြောရင်း သိသိသာသာပျက်ယွင်းသွားသည့် အပြုံးတစ်ခုကို ဟန်ဆောင်လုပ်ပြုံးထားသော်ငြား မလိမ်တတ်သည့် မျက်ဝန်းတွင်တော့ တောက်ပနေခြင်းတို့ မရှိတော့။

တုံ့တုံ့ပင်မလှုပ်သော ထိုသူ့ထံမှ အကြည့်လေးတစ်ချက်ဖြင့်လည်း ပြန်၍အသိအမှတ်ပြုမလာ။ ခေါင်းကိုသာ အတင်းငုံ့ချနေသောသူကိုကြည့်ပြီး ထျန်ရှုံးတကယ်ကို စိတ်ပူလာရသည်။

"နျဲ့နျန်..! နျဲ့နျန် ကားမှန်လေး ချပေးပါနော် ငါ မင်းနဲ့ စကားပြောချင်လို့ပါ ... "

ထျန်ရှုံးက ကားမှန်ကို လက်ဖြင့်ခေါက်ပြီး စိုးရိမ်ကြီးစွာဖြင့် အော်ပြောလိုက်သည်။

"ထျန်ရှုံး မင်း အဲ့လိုမလုပ်သင့်ဘူးလေ။ မစ္စတာဝမ်အပေါ်မှာ ရိုင်းပြနေသလို ဖြစ်နေပြီ "