(ဥက္ကဌရဲ့အရင်ယောက်ျားကပြောတယ် သူကအနက်ရောင်ကြာပွင့်လေးပါတဲ့)

အခန်း(၁၂၉) ငါက လူညစ်တစ်ယောက်လို ကစားတာကို မင်းကြိုက်တာလား။

  အခန်း(၁၂၉) ငါက လူညစ်တစ်ယောက်လို ကစားတာကို မင်းကြိုက်တာလား။

အလင်းရောင်လေးမှိန်မှိန်သာရှိသော အခန်းထဲ၌ အိပ်ရာပေါ်အိပ်စက်နေသော ကုယျန်ရှန်း၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ တသိမ့်သိမ့်တုန်လှုပ်နေသည်။ နာကျင်မှုများကြောင့် တုန်ရီနေသောမျက်တောင်ဖျားနှင့်စပ်ရာ နဖူးပြင်တစ်လျှောက်တွင် အေးစက်သောချွေးသီးတို့ဖြင့်ပြည့်နေသည်။

"ဘာလို့ ငါ့ကို သစ္စာဖောက်တာလဲ ... ! ဘာလို့ ငါ့ကို စွန့်ပစ်လိုက်တာလဲ ! ငါက မင်းကိုကယ်ခဲ့တာလေ ... မင်းကိုကယ်ဖို့ ငါ့ဘဝတစ်ခုလုံး ပေးဆပ်ခဲ့တာလေ .... ကတိပေးထားတယ်မဟုတ်ဘူးလား .... ငါ့ကို တစ်သက်လုံးဂရုစိုက်သွားမယ်လို့ ကတိပေးထားတယ် မဟုတ်ဘူးလား ။ !"

အသံတို့သည် လားရာပေါင်းစုံမှ တိုးဝင်တိုက်ခိုက်နေသလို ဆူညံနေသော်လည်း လုံးထွေးနေခြင်းမရှိ။ သူ ဒဏ်ရာရနေတုန်းက လဲကျနေခဲ့တဲ့ လမ်းကြားလေးထဲမှာ ရပ်လျက်ရှိနေတာကို ကုယျန်ရှန်း မြင်တွေ့နေရသည်။ သွေးအတိဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ သူဟာမြေကြီးပေါ်မှာ သတိမရှိဘဲမေ့မျောနေခဲ့သည်။ သူက သေနေခဲ့သည့် ကောင်လေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ထိုအချိန်က သူ့ရဲ့ အပြာနုရောင်ကုတ်အင်္ကျီမှာ ရွံ့တွေ ၊ သွေးတွေနဲ့ ညစ်ထွေးနေခဲ့သည်။

"ကု ယျန် ရှန်း .... မင်း ငါ့အပေါ် ကောင်းပါ့မယ်' လို့ ကတိပေးထားပြီး ဘာလို့ ဝမ်နျဲ့နျန်ဆီ သွားနေတာလဲ .... ငါ မင်းကို ကယ်ခဲ့တာ ! ငါ မင်းကို ကယ်ခဲ့တာ ! ငါ မင်းကို ကယ်ခဲ့တာ ! ငါက မင်းကို ကယ်ခဲ့တာ ...!"

ထိတ်လန့်ခြောက်ကြားမှုများသာ ခိုဝင်ပြည့်နှက်နေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် အိပ်ရာပေါ်ရှိကုယျန်ရှန်းမှာ ရုတ်တရက်ထထိုင်လာသည်။

မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ သူတစ်ယောက်တည်းသာရှိတဲ့ ထိုအခန်းထဲ၌ လက်ထဲတွင် လည်ဆွဲကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီး တွေဝေမိန်းမောစွာရှိနေခဲ့သည်။

"ငါ ဘာလုပ်သင့်လဲ ....."

ချန်းလုံအန်းက နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် သူယုံကြည်ထားခဲ့သလို ရိုးရှင်းပြီး အားနည်းနေသူမဟုတ်တော့ဘူး။ ဝမ်နျဲ့နျန်ရဲ့ ဟန်ဆောင်တတ်တာတွေကို သူမုန်းတယ်လို့ ပြောနေသော်လည်း ထိုဟန်ဆောင်မှုတွေကို သူမဖော်ထုတ်နိုင်ခဲ့ဘူး။