Hoofdstuk 35

1.3K 49 1
                                    

Hoofdstuk 35: Bijles

Met een nerveuze gevoel in mijn maag bel ik aan. Dit is het dan. Ik krijg bijles. De deur zwaait na twee minuten pas open. Een bruinharige jonge vrouw begroet me met een enorme glimlach. 'Jij moet Valentina zijn!' Ik glimlach met moeite. 'Dat ben ik..' De vrouw pakt mijn arm vast en sleurt me haar huis binnen. 'Kom binnen! Oh, wat heb ik hier naar uitgekeken!' Ze duwt me de woonkamer in. Ik kijk bewonderend om me heen. Dus dit is zijn woonkamer. Alles was goed en smaakvol ingericht. 'Neem plaats!' knikt de vrouw en ze duwt me net niet op de bank. Een tikkeltje overdonderd neem ik plaats, mijn rugzak plaats ik naast me neer. 'Wil je wat eten? Drinken?' 'Doe maar gewoon water,' knik ik beleefd. De vrouw knikt en loopt naar de keuken toe. Nog geen tel later komt ze met een koude glas water aanlopen. 'Dank u wel, mevrouw,' knik ik beleefd. 'Noem me gewoon Maria,' grinnikt ze en ze gaat tegenover me zitten. 'Ik ben zo blij. Jij bent de eerste dame die ik ooit op bezoek krijg. Dat vind ik een hele stap voor mijn neefje. Ik dacht eerst dat hij op jongens zou vallen, omdat hij nooit een dame mee naar huis nam. Maar kijk nu, hij heeft gelijk een schoonheid gescoord! Vertel eens, welke afkomst ben je?' Ik slik mijn water door. 'Ik ben Venezolaanse.' Maria knikt goedkeurend. 'Mooi!' Ze wilt net iets anders vragen als we voetstappen boven ons horen. 'Hij is zichzelf aan het opdoffen voor jou,' grinnikt Maria. Ik lach verlegen. Dan horen we hoe de voetstappen naar beneden lopen. 'Tia, hoorde jij net ook niet de bel?' hoor ik zijn stem door het huis schreeuwen. Meteen voel ik mijn buik weer op hol slaan. De deur van de gang gaat open en hij loopt de woonkamer binnen. Zijn ogen kruisen haast meteen de mijne. 'Valentina?' Hij kijkt weer verward naar zijn tante. 'Waarom heb je niks gezegd, tia?'

Zijn tante lacht. 'Ik wilde gewoon even kennismaken.' Hij schudt zijn hoofd. 'Genoeg kennis gemaakt. Dat kan tijdens het eten nog. Ik moet haar bijles geven.' Zijn tante zucht met tegenzin en gebaart dan naar mij dat ik weg mag. Ik glimlach, bedank haar voor het glaasje water en pak mijn rugzak op. Hazeal staat in de gang al te wachten. 'Sorry voor dat,' zucht hij nog terwijl hij de trap oploopt naar zijn kamer. 'Geeft niet,' glimlach ik en ik volg hem naar zijn kamer. Bij zijn kamer aangekomen laat ik mijn ogen nieuwsgierig rond gaan. Het was een typische jongenskamer. Wel een hele nette jongenskamer. Ik pak een rugbybal van de grond op. 'Wat precies begrijp je niet?' onderbreekt Hazeal me. Ik kijk snel op, om te zien dat hij op zijn bed zit. Zuchtend leg ik de bal neer. 'Zou je me geloven als ik zei dat ik niks begrijp?' Hazeal grinnikt en tikt op de plek naast hem. 'Kom gerust zitten.' Ik rol met mijn ogen, maar neem toch gehoorzaam naast hem plaats. Snel pak ik mijn boeken erbij. 'Kijk, hoofdstuk 1 begint al belachelijk,' wijst ik naar de bladzijdes. Hazeal kijkt zwijgend toe, terwijl ik hier en daar wat dingen begin aan te wijzen die ik niet begrijp. 'Jeetje, hoe heb je het examenjaar kunnen halen?' zucht Hazeal dan. Ik schud lachend mijn hoofd. 'Spieken. Ik ben een meester in spieken.' Hazeal barst in lachen uit. 'Dat geloof ik wel.' Hij haalt een hand door zijn perfecte zwarte haren. 'Goed, we beginnen met de basis en als je dat nog niet snapt, dan weet ik het ook niet meer.' Ik mompel wat, maar luister toch naar zijn uitleg. Maar langzaam dwaal ik af en staar ik hem dromerig aan. 

-

Na twee uurtjes lig ik moedeloos op de grond. 'Kom op, het is gewoon de formules onthouden,' probeert Hazeal me moed in te spreken. Ik til mijn hoofd op en kijk hem droogjes aan. 'Voor jou is dat makkelijk praten.' Hazeal klapt het boek dicht. 'Je moet het toch proberen. Anders heb je een onvoldoende.' Ik sluit vermoeid mijn ogen. 'Dat weet ik, maar ik kan het niet!' Hazeal staat grijnzend op. 'Geen probleem. We hebben nog alle tijd.' Ik zucht diep. 'Je hebt gelijk.' En ik sta snel op van de grond. 'Hazeal, ben je nou klaar? Het eten wordt koud!' schreeuwt Maria uit het niets. Ik kijk lachend naar Hazeal. 'Volgens mij wilt ze eten...' Hazeal bromt wat. Samen lopen we naar beneden, waar het aangenaam ruikt. 'Ik hoop dat je van pasta houdt,' zegt Maria terwijl ze een pan op tafel legt. 'Natuurlijk,' grinnik ik en ik neem snel plaats. Hazeal neemt naast me plaats. 'Je moet haar vaker uitnodigen, Hazeal!' Ze geeft me een dikke knipoog en schept de pasta op. Ik lach vermakelijk. Ik mag haar wel. Hazeal neemt meteen een hap van zijn pasta. 'Dat vind jij dan veel te leuk,' zegt hij dan met volle mond. Zijn tante kijkt hem meteen streng aan. 'Kom op! Niet met volle mond praten, we hebben bezoek!' Hazeal grinnikt. Snel neem ik een hap van haar pasta. Het smaakt verrukkelijk. 'U kan goed koken, Maria,' knik ik dan beleefd. Maria glimlacht dankbaar. 'Dat weet Hazeal als geen ander!' Hazeal rolt met zijn ogen. 'Natuurlijk tante.' Ik neem lachend een hap. Ondertussen voel ik me goed. Niet te gespannen of te nerveus. Maria zorgde ervoor dat de situatie cool bleef. 'Zo, Valentina, vertel eens wat meer over jezelf. Een beetje kennis maken. Ik moet wel wat meer weten over de vriendinnetje van mijn neefje.' Haar bruine  ogen kijken me glimlachend aan. 'Er is niet veel over me te vertellen,' probeer ik er onder uit te komen. 'Oh jawel!' bemoeit Hazeal ermee. 'Ze is super slecht in Geometrie en ze houdt van andermans pudding!' Ik kijk hem even toonloos aan, maar barst dan in lachen uit. 'Nee, dat was per ongeluk! Ik wist niet dat het zijn pudding was!' Maria knikt, terwijl ze haar hap doorslikt. 'Ja, mijn neefje en zijn pudding. Een onafscheidelijke duo. Ik ben verrast dat hij nog met je praat.' Hazeal grinnikt. 'Ik had ook een probleem bij mijn oude school in Los Angèles. Er was daar ook een jongen die mijn pudding had gepakt,' vertelt Hazeal. 'Een probleem, noemt hij het...ik weet bijna zeker dat het meer was dan een probleem. Het was een zeer uit de hand gelopen gevecht...om een pudding,' zucht Maria afkeurend. 'Nou, het scheelde bij ons ook niet veel. We werden er net op tijd uitgestuurd...' Hazeal lacht. 'Niet normaal, jij met je pudding. Ik moet je eigenlijk naar een afkickkliniek sturen!' moppert zijn tante.  Hazeal legt zijn inmiddels lege bord naast de volle pan pasta. 'Mag ik meer? Dan kunnen we daarna als toetje pudding eten!'


CHANGEWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu