CHANGE

Hoofdstuk 137

Hoofdstuk 137: Grote vraagtekens

Als ik helemaal opgefrist ben en mezelf wat toonbaarder heb gemaakt, sluip ik weer naar Hazeal toe, die nog altijd ligt slapen. Hij heeft zojuist een halfuurtje extra mogen slapen, de klootzak. Ik hurk voorzichtig neer en leg mijn hand op zijn schouder. Normaal zou ik meteen wakker schrikken als iemand dat bij mij zou doen, maar Hazeal blijft doorslapen. Hij is een diepe slaper dus. Mochten we ooit later trouwen en er sluipt een dief ons huis binnen, heb ik niks aan Hazeal. Ik zucht en staar even naar hem. Het is omdat ik mijn telefoon niet bij me heb, anders had ik zo een foto van hem gemaakt en het op mijn achtergrond gezet, want hij ziet er zo verschrikkelijk schattig uit. Ik schuif een verdwaalde lok achter zijn oor. Hij is zo lief zo en...

Doordat hij opeens zo heftig beweegt, schrik ik me kapot en val ik achterover. 'Verdomme,' schreeuw ik het uit als ik hard met mijn achterhoofd op de grond beland. 'Jeetje, wat? Wat deed je?!' roept Hazeal geschrokken uit. En hij haalt daarna even diep adem. 'Ik wilde je wakker maken. We moeten namelijk over een uur naar school,' mopper ik en ik wrijf over mijn gepijnigde achterhoofd. 'Mijn God, je liet me schrikken!' En hij haalt een hand door zijn warrige haren die hem perfect staan. 'Sorry,' fluister ik. 'Nee, je hebt pijn,' zucht Hazeal en hij strekt zijn armen uit. Ik trek een pruilip. 'Best wel. Ik viel gewoon naar achteren door jou!' Hazeal barst in lachen uit terwijl hij rechtop gaat zitten. 'Maar je bent ook zo onhandig...kom hier!' En hij spreidt zijn armen. Ik glimlach en loop naar hem toe, om geknuffeld te worden. Als ik in zijn armen zit en zijn geur ruik, sluit ik genietend mijn ogen. Hoe kan hij zo beeldschoon wakker worden in de ochtend? Ondertussen kust hij mijn achterhoofd. 'Zo beter?' vraagt hij dan. Ik knik genietend met mijn hoofd. Ik hoor hem lachen. Terwijl we even knuffelen, vergeet ik even dat hij zich nog klaar moet maken voor school. 'Je moet je klaarmaken...anders komen we te laat,' fluister ik, maar zelf maak ik geen aanstalten om op te staan. 'Dan komen we te laat. Ik zit nu veel te lekker,' mompelt Hazeal. Ik glimlach....

-

En we kwamen extreem te laat. Maar Hazeal wilde toch de les verstoren. Doodleuk gooit hij de deur open. 'Hallo meneer!' roept hij naar onze Engelse docent. 'Hazeal...en Valentina?' moppert de docent een beetje verrast. Hier en daar kijken sommige mensen op bij het horen van mijn naam. Joey, Vanessa en Bella kijken me met grote ogen aan. Ik kan alleen maar ongemakkelijk glimlachen. 'Waar komen jullie vandaan?' vraagt de docent. 'Uit haar huis,' zucht Hazeal vermoeid en hij gaat op zijn plek zitten. Ik kan alleen beschaamd naast Bella zitten. 'Wat hebben jullie uitgespookt?' hoor ik Joey nog fluisteren. Ik schud mijn hoofd terwijl ik nog even zie hoe Robin en nog een paar andere jongens Hazeal lachend een box geven en hem complimenteren. Ik rol met mijn ogen.

Nu doet hij alsof hij mij...Ik voel mijn maag even omdraaien bij het idee. Niet dat ik walg om het met hem te doen, alleen het doen vind ik nog zo moeilijk. Ik snap dat ik het ooit wel moet doen, maar ik ben er nog steeds niet klaar voor. Wat nou als ik er nooit klaar voor ben? Dat gaat zeer zeker een probleem worden! Voor Hazeal dan.

Na tien minuten gaat de bel al. Meteen staat iedereen opgelucht op, zelfs ik en ik heb maar tien minuten les gehad. Terwijl ik mijn boeken weer in mijn tas gooi, zie ik drie ongeduldige mensen voor mijn neus staan wachten. 'Wat?' vraag ik verward.
'Waarom was je zo laat?' vraagt Bella benieuwd.
'Waarom was Hazeal bij jou?' vraagt Vanessa verward.
'Ben je je maagdelijkheid verloren?' vraagt Joey met een twinkeling in zijn ogen.
Ik kijk ze alledrie raar aan. 'Ik vertel later wel waarom ik te laat was en waarom Hazeal bij mij was EN nee, ik ben niet ontmaagd, Joey!' Bella en Vanessa knikken, maar Joey moppert wat. 'Je bent echt pervers, Joey,' glimlacht Bella. 'Ik ben gewoon benieuwd wanneer ze eindelijk met het nieuws komt dat ze doorboord is!' verdedigt Joey zichzelf. 'Heel smakelijk, Joey,' zucht Vanessa. 'Ja, je hebt mij alleen banger gemaakt,' knik ik en ik loop alvast naar de gang toe. 'Het spijt me, maar nog even en jullie hebben twee maanden met elkaar?' zucht Joey terwijl hij en de anderen mij volgen.

'Ja dus!? Twee maanden is nog veel te vroeg!' kaats ik terug. 'Wanneer denk je dat je er klaar voor bent?' vraagt Bella. Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee, misschien over een jaar...of vijf...?'
'Vijf jaar!?' roepen Vanessa en Joey geschrokken uit. 'Zolang kan Hazeal echt niet wachten!' voegt Joey er ook maar bij. 'Als hij me echt leuk vindt, dan kan hij wachten. Ik doe het pas met iemand als ik echt van hem hou! Eerder doe ik het niet!' knik ik zelfverzekerd. Vanessa en Bella knikken goedkeurend. 'Oke, ik begrijp je heus wel. Het is mooi en dapper van je,' glimlacht Joey dan begrijpelijk. Ik schud even lachend met mijn hoofd. 'Trouwens, mocht ik ontmaagd worden...jullie zouden de eerste zijn die het zullen weten!'

'En zo hoort dat!' knikt Joey goedkeurend. Ik rol met mijn ogen. 'Maar je moet niet bang zijn, Valentina, het doet even pijn, maar daarna voel je je geweldig! Let op mijn woorden!' lacht Vanessa. 'Ja, dat zal wel. Trouwens, hoe ging je controle?' vraag ik, om snel het onderwerp te veranderen. 'Prima, Bella en mijn moeder zijn meegaan. Het was voor haar even slikken, maar ze is blij dat het gezond is.'
'En Taylor?' vraag ik voorzichtig. 'Ik heb niks meer van hem gehoord. Volgens mijn moeder weet zelfs zijn vader niks meer van hem. We moeten het maar accepteren,' zucht ze triest. Bella legt troostend haar hand op schouder. 'Een enorme klootzak,' knikt Joey. Vanessa kan niks anders dan toegeven.