CHANGE

Hoofdstuk 34

 Hoofdstuk 34: Terug naar het heden

Met een bezorgde gezicht kijk ik naar mijn klerenkast. Letterlijk niks staat leuk voor vandaag. Ik zucht diep en haal een hand door mijn zwarte warrige haren. 'Lieverd, ben je nou klaar? Je komt laat voor sch-' Mijn moeder stopt met praten en kijkt me met grote ogen aan. Ik draai me snel naar haar om. 'Waarom ben je niet eens aangekleed? Je hebt nog tien minuten!' Ik kijk snel naar mijn lichaam. 'Sorry, maar ik kan niks leuks vinden!' Mijn moeder kijkt me sceptisch aan. 'Valentina! Kom op, je gaat naar school, niet naar een modeshow of naar een opening!' Ik kijk haar hopeloos aan. 'Maar mam, je begrijpt het niet,' fluister ik dan. Mijn moeder slaat haar armen over elkaar en kijkt me even onderzoekend aan. 'Het is een jongen...' Ondertussen was ik naar mijn voeten aan het staren. 'Wat?' Mijn moeder loopt zuchtend naar me toe en pakt mijn kin vast. 'Het is een jongen...volgens mij heb jij zijn naam al een keer genoemd.' Ik vergroot mijn ogen. 'Niet!' Maar mijn moeder knikt zelfverzekerd. 'Volgens mij was het Haze.' Ik voel mijn hart bonken in mijn keel. 'Dat was de naam van een nieuwe winkel!'

'Natuurlijk, mija, denk niet dat ik die "winkel" heb opgezocht, hoor. Het bestaat niet eens! Dus ik weet zeker dat het voor een jongen was!' Ik zucht diep en laat een grijze trui vallen. 'Prima, het is voor een jongen.' Moedeloos loop ik naar mijn bed toe en neem mokkend plaats. 'Lieverd, je kan jezelf echt niet verbergen voor mij. Ik ben je moeder. Negen maanden heb ik je gedragen. Ik weet hoe elke beweging van je werkt. Dus vertel me, hoelang al?' Ik kijk haar aan. 'Best lang...sinds de eerste schooldag.' Mijn moeder neemt ook naast me plaats. 'Ik snap het niet. Had jij niet met die ene jongen... Oscar?' 'Oscar was een grote vergissing, mam, ik heb mijn eerste zoen met een jongen aan hem verspild! Ik was verliefd op Hazeal! Maar Joey en Vanessa hadden gelijk, ik was té koppig en té naief om het toe te geven!' Ik barst net niet in huilen uit. Mijn moeder legt haar arm op de mijne. 'Kom op, mija, als je blijft geloven in de liefde, komt alles vanzelf wel weer aanwaaien. Heb geduld en geloof!' Ik kijk mijn moeder betraand aan. 'Echt?' Mijn moeder grinnikt. 'Echt, mija.'

-

'Die outfit heb ik nooit eerder gezien,' knikt Vanessa naar me als ik de klas binnen kom lopen. 'Helemaal opgedoft voor Hazeal,' grinnikt Joey. Ik rol met mijn ogen terwijl ik Joey een klap geef op zijn achterhoofd. 'Nieuw?' vraagt Vanessa. Ik schud lachend mijn hoofd. 'Het zijn gewoon oude kleren van mijn moeder. Ze paste ze niet meer, dus ik mocht ze hebben.' Joey en Vanessa knikken goedkeurend. 'Staat je goed, maar je bent weer eens twee uurtjes te laat!' Ik haal mijn schouders op naar Vanessa en neem naast haar plaats. Dan kijk ik de klas rond, terwijl Joey en Vanessa een dom discussie met elkaar aangaan. Hazeal is nergens te bekennen. Had hij weer geen zin om te komen? Twee paar bruine ogen verschijnen plots op mijn netvlies. Ik schrik meteen op. 'Bella!' roep ik dan uit. Bella glimlacht, waardoor het bijna lijkt alsof ze straalt. 'Hoe is het met de liefde van je leven?' Ik kijk lachend aan. 'Ik denk niet dat ik zó verliefd ben, zie het als een crush.' Bella barst in lachen uit. 'Meid, je ogen zoeken hem. Ik denk niet dat het nog een crush is...' Ik rol met mijn ogen. 'Geen zorgen, hij komt wel.' 'Wie komt wel?' reageer ik bijdehand. Bella's bruine ogen stralen ondeugend. 'Hazeal...'

Meteen leg ik geschrokken een hand voor haar mond. 'Niet iedereen hoeft dat te weten!' Bella duwt snel mijn hand weg. 'Rustig, alleen ik weet het.' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Hoe dan?' Bella knikt naar Joey. Meteen kijk ik dodelijk naar Joey, die langzaam opkijkt. 'Joey...' begin ik te hijgen. Maar hij wijst met een onopvallende vinger snel naar iemand achter me. Ik draai me weer snel om en kijk recht in de betoverende bruine ogen van Hazeal. Bella, die achter hem staat, kijkt me lachend aan. Een tikkeltje overdonderd staar ik hem aan. 'Een hallo vind ik ook wel gepast,' lacht hij dan vermakelijk. Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar ik raak afgeleid door Bella, die me keihard aan het uitlachen is. Ik sluit even vermoeid mijn ogen. 'Sorry,' zeg ik dan. Ik draai me om naar Joey. 'Jij bent dood!' Joey's enorme grijns verdwijnt een beetje bij het horen van mijn dreigende woorden. Vanessa duikt ondertussen lachend weg.

Ze staan me allemaal gewoon uit te lachen.

Ik kijk weer naar Hazeal. 'Let niet op ze.' Hazeal grinnikt. 'Deed ik al niet...' Hij buigt zich voorover en drukt zijn lippen op mijn neus. 'Gewoon negeren,' knikt hij nog en hij loopt naar zijn plek toe. Ondertussen kijken niet alleen Vanessa, Joey en Bella me aan. Maar ook de rest van de klas. Hier en daar beginnen sommige te fluisteren. Meteen ervaar ik een zwaar ongemakkelijke gevoel in mijn maag. Snel ga ik zitten. 'Zo, hoe serieus zijn we?' grinnikt Vanessa meteen terwijl ze naast me gaat staan. Ook Bella en Joey omsingelen me en kijken me nieuwsgierig aan. 'Laat me met rust,' jammer ik uit terwijl ik mijn hoofd op de tafel laat rusten. 'Nee, dit keer ontsnapt je ons niet. Je hebt een relatie!' Ik kijk Joey vermoeid aan. 'Nee, we hebben elkaar nog niet eens gekust. Dus nee en hou op! Hij kan alles horen!' Bella grijnst. 'Ik ben zo blij voor je. Je straalt gewoon!' Vanessa knikt met haar eens. 'Je hebt al zo lang niet meer zo gestraald. Hazeal heeft je echt veranderd!' Ik rol met mijn ogen. 'Ga toch weg allemaal...'