CHANGE

Hoofdstuk 53

Hoofdstuk 53: Vergeten

Eenmaal thuis ga ik languit op de bank liggen. Ergens in de keuken hoor ik mijn moeder in de keukenkastjes rommelen. Ik haal diep adem. Ik ben al blij dat het morgen alweer vrijdag is. 'Lieverd, ik heb wat eten voor je klaar gemaakt.' Mijn moeder komt de keuken uitgelopen en grijpt meteen naar haar jas, die over een stoel hangt. 'Mam?' vraag ik meteen verbaasd, terwijl ik snel overeind ga staan. 'Waar ga je nu naartoe?' Mijn moeder kijkt me niet aan, in plaats daarvan pakt ze snel haar werktas. 'Ik moet werken, lieverd.' Ik zucht diep. 'Ma, je werkt veel te vaak en ook veel te lang. Is er iets wat je me moet vertellen?' Mijn moeder kijkt me lachend aan. 'Nee hoor, maar er moeten rekeningen betaalt worden...' Ze loopt naar me toe, drukt een kus op mijn wang en loopt naar de voordeur toe. 'Ma, je bent haast nooit thuis,' probeer ik haar over te halen om te blijven. Maar mijn moeder luistert niet, in plaats daarvan zwaait ze nog even gedag en gooit ze de voordeur achter zich dicht. Verloren blijf ik een beetje achter. Dan loop ik weer naar de woonkamer toe. Ik neem langzaam plaats op de bank en staar een beetje voor me uit. Eerst heeft Bella problemen met haar broer, dan houdt Vanessa geheimen voor zich die ze met niemand wilt delen en nu dit met mijn eigen moeder. Waarom moet ze zo vaak werken? Zo belangrijk is haar baan ook weer niet. Ik zucht diep.  

Na tien minuten voor me uit staren, gaat plots mijn telefoon. Snel haal ik hem uit mijn zak en druk ik op antwoorden. 'Hallo?' "Nichtje, drie keer raden wie morgen getrakteerd wordt met mijn verschijning!" roept de opgewonden stem van Cat door de kiestoon. 'Geen idee, Cat,' reageer ik droogjes. Cat merkt meteen mijn humeur op. "Hey, gaat alles wel goed?" Ik zucht diep. 'Het is school...nou...eigenlijk is het Vanessa.' "Hebben jullie ruzie gehad?" vraagt ze nog bezorgder. 'Soort van. Vanessa is sinds haar feestje erg veranderd. Ze houdt iets voor ons allemaal verborgen.' "Oh...misschien moet je haar gewoon even de tijd geven," reageert Cat. 'Geloof me, dat hebben we na een week haar echt wel gegeven, ze heeft zelfs ruzie met Scott!' "Echt? En hoe was hij?" Even ben ik verrast dat ze alleen zorgen lijkt te maken om Scott, maar misschien verbeeld ik me dingen. 'Geloof me, ik heb hem nog nooit zo boos gezien. Hij was het echt zat!' "Spannend, maar het komt wel goed tussen die twee."  Ik knik. 'Dat hoop ik, maar hoezo kom je morgen?' Cat is even stil. "Je bent toch niet de verjaardag van je moeder vergeten, hé?" Nu ben ik stil. 'Oh god!? Is het morgen al 9 november?' Cat barst in lachen uit. "Wat ben jij een slechte dochter, zeg!"  Ik kijk even snel naar de klok. 'Het is bijna vijf uur. Met een beetje geluk gaan de winkels vandaag om zes uur dicht. Cat, ik bel je later!' Cat grinnikt. "Succes."

-

Koortsachtig kijk ik naar mijn telefoon voor de tijd. Het is inmiddels half zes en tot nu toe heb ik nog niks leuks kunnen vinden voor mijn moeder. Ik dacht eerst aan een bosje rozen, maar daar heeft ze niks aan. Misschien iets voor haar werk, aangezien ze daar meer tijd aan besteedt. Ik zucht even en loop dan een willekeurige winkel in, dat vol staat met geurende flesjes. 'Misschien parfum,' mompel ik tegen me mezelf terwijl ik een flesje oppak. 'Hemel! Valentina was het toch?' Geschrokken laat ik bijna het flesje in mijn handen vallen. 'Wat?' vraag ik verward terwijl ik me omdraai. Twee paar bruine ogen kijken me vrolijk aan. Meteen herken ik haar. 'Maria,' glimlach ik dan. Maria, Hazeal's tante, klapt uitbundig in haar handen. 'Wat fijn om je te zien!' En ze geeft me een dikke knuffel. 'Ja, ik ben op zoek naar een cadeau voor mijn moeder.' Maria grijnst. 'Wat toevallig. Ik werk hier, dus ik kan je daarmee helpen, als je wilt.' 'Ja graag!' knik ik opgelucht. Maria lacht en begeleidt me dan door de winkel. 'Weet je wel wat voor geur je moeder lekker vindt?' Ik haal mijn schouders op. 'Als het maar zoet is...' Maria knikt begrijpend en pak wat flesjes. 'Deze zijn best wel zoet. Komen laten we ze even uittesten.' En ze pakt een strookje papier en spuit wat erop.

Na lang zoeken heb ik eindelijk iets kunnen vinden. 'Bedankt,' zeg ik dankbaar tegen Maria terwijl zij het cadeau inpakt. 'Geen probleem, ik doe alles voor mijn neefjes vriendinnetje.' En ze geeft me vette knipoog. Ik glimlach ongemakkelijk. 'We hebben geen relatie, hoor.' Maria grinnikt. 'Oh, dat komt nog wel, mija, geloof me, ik ken mijn neefje en hij is iets aan het broeden!' Ik schud weemoedig mijn hoofd. 'Dan is het niet voor mij, Maria, hij heeft tegen me gezegd dat hij me niet leuk vindt.' Maria kijkt me sceptisch aan. 'Mija, mensen kunnen liegen!' En ze overhandigt me dan lachend mijn cadeau.

-

Thuis leg ik beetje verward mijn cadeau op de eettafel. Is het niet heel erg toevallig dat Cat, mijn nicht, precies dezelfde woorden tegen me zei op Goosey night? En nu hoor ik ze van Maria, Hazeal's tante. Maar waarom zou je liegen over zoiets? Is het angst of verlegenheid? Ik haal een hand door mijn haren. Misschien proberen ze me gewoon valse hoop te geven. Hazeal heeft het duidelijk genoeg gezegd, zij waren er niet bij. Dus ik ga niet weer als een idioot achter hem aanlopen op een 'misschien.' Ik grijp even naar mijn telefoon. Ik heb een bericht van mijn moeder.

Mami:  Ik ben over vijf minuten thuis

Ik vergroot mijn ogen en grijp meteen naar haar cadeau. Ik moet dit snel verstoppen voor morgen! En ik ren gehaast naar mijn kamer.