CHANGE

Hoofdstuk 44

Hoofdstuk 44: Geometrie toets

Met buikpijn loop ik de school binnen. Normaal ben ik nooit nerveus voor een toets, maar dit is niet zomaar een toets. Dit is een Geometrie toets en ik moet hier een voldoende voor halen. Als ik weer een onvoldoende haal, dan moet ik voor de volgende toets nóg beter leren. Ik haal diep adem terwijl ik eerst naar mijn Biologie les loop. Daar aangekomen zie ik dat Vanessa en Scott al naast elkaar zitten. Zuchtend neem ik achter hun plaats, alleen. 'Hoe is het meid?' vraagt Vanessa bezorgd als ze mijn hoofd heeft gescand. 'Ik heb vandaag een Geometrie toets. Ik moet echt een voldoende kunnen halen...' 'Je hebt toch twee keer les gehad van Hazeal. Je weet toch nog wel iets?' Ik laat mijn hoofd moedeloos op de tafel vallen. 'Ik ben zo fucked!' Scott en Vanessa lachen. 'Kom op, je kan onder deze les nog leren en in de pauze. Misschien kan je Hazeal nog vragen om extra dingen uit te leggen,' probeert Scott me te helpen. Ik kijk langzaam op naar hem. Het liefst wil ik tegen hem schreeuwen dat ik en Hazeal afstand hebben genomen en ik hem nooit meer wil zien of horen. Mijn hart moet eerst genezen worden. 'Nee,' zeg ik simpel en ik laat mijn hoofd weer zakken. Vanessa slaakt een diepe zucht. 'Scott, Hazeal heeft eindelijk bekend dat hij niks voor Valentina voelt. Het is een beetje ongemakkelijk nu voor ze.' Scott is even stil. Dan zucht hij diep. 'Valentina, het spijt me, ik voel me nu een klootzak. Ik had zo gehoopt dat het dit keer anders zou gaan...' Ik til mijn hoofd weer op. 'Het geeft niet, Scott. Het ligt niet aan jou of aan mij, maar aan hem...dat zei hij...' Scott schudt afkeurend zijn hoofd. 'Ik snap hem niet. Ik snap niet waarom hij niet verandert en de liefde toelaat...' 

'Als ik het zo bekijk, zijn jullie perfect voor elkaar. Valentina accepteerde het eerst ook niet dat ze verliefd was geworden, maar hey! Wonderen bestaan, dus Hazeal kan ook veranderen,' reageert Vanessa. Ik rol met mijn ogen. 'Het gaat niks worden. Ik heb dat al aanvaard en mijn hart en ziel is nu aan het genezen!' Scott pakt mijn hand vast en zucht. 'Geloof mij nou maar, dat dit misschien beter voor je is. Zoals mijn moeder altijd zei; alles gebeurt met een reden.' Ik glimlach naar hem. 'Dat zei mijn vader ook...' Ik voel even weer een oude steek in mijn hart. Vanessa legt ook haar hand op de mijne. 'Zoals ik al eerder zei, we zijn hier om je te steunen!' 

-

In de pauze leer ik als een bezetene Geometrie. Ik gebruik Hazeal's advies, namelijk alle formules in mijn hoofd stampen. 'Ga je nog je appel eten of mag ik hem?' hoor ik Joey vragen. Ik wuif geïrriteerd zijn vraag weg terwijl ik de formules fluisterend opnoem. Joey beschouwde het blijkbaar als een ja, want hij pakt mijn appel. 'Je hebt nog vijf minuten voor je toets begint,' zegt Vanessa. Ik kijk geschrokken op. 'Wat?' Vanessa laat haar telefoon zien. Haar beeldscherm licht kort op, waardoor ik de tijd kan zien. De bel is blijkbaar al gegaan. Ik klap mijn boek dicht en sta meteen op. Half struikelend door mijn tas ren ik de kantine uit. 'Succes!' hoor ik Joey en Vanessa me nog achterna roepen. 

Hijgend kom ik bij het lokaal aan. Bijna iedereen zit al. De docent wijst snel naar een tafel achter Hazeal. Ik zucht, maar neem snel plaats. 'Goed, vanaf nu zijn de monden dicht. De toets gaat beginnen,' knikt de docent en hij geeft de eerste blaadjes aan de voorste rij mensen, die het weer doorgeven naar achteren. Uiteindelijk krijg ik mijn toetsblaadjes aangereikt door Hazeal. Ik slik even als ik zijn vingers kort raak. Een fijne kriebel vult mijn maag. Snel probeer ik mijn gedachtes te verplaatsen naar mijn toets. Ik pak mijn pen en potlood en staar wezenloos naar mijn toets. Overal beginnen er mensen te schrijven en te tekenen. Maar ik kan alleen naar de eerste vraag staren. Ik begrijp zelfs niet eens hoe de vraag gesteld is. Ik zucht diep en kijk even de klas rond. Niemand die net als mij uitzichtloos voor zich uitstaart.

Een halfuur is inmiddels voorbij gegaan. Veel mensen zijn al klaar en hebben hun blaadjes al ingeleverd. Ik kijk naar de mijne. Ik heb maar tien opdrachten kunnen maken van de dertig. Ik kijk naar de docent, die in gesprek is met een meisje. Net als ik weer verder wil gaan met onzin schrijven hoor ik een zachte 'psst' Ik kijk meteen op, om te zien hoe Hazeal zich razendsnel omdraait en een blaadje op mijn tafel legt. Vervolgens staat hij snel op en levert hij zijn toets in. Verward kijk ik naar het blaadje op mijn tafel. Ik vergroot mijn ogen. Het zijn antwoorden van de toets! Meteen stroomt er een golf van opluchting door me heen. Snel pak ik mijn pen weer op en schrijf ik alles over.

-

'En?' vraagt Vanessa meteen als ik het scheikunde lokaal binnenloopt. 'Ging...' Ik ga snel naast haar zitten. 'Echt?' vraagt ze verbaasd. Ik zucht. 'Oke, misschien heeft Hazeal me geholpen. Hij heeft een blad vol antwoorden aan me gegeven tijdens de toets!' Vanessa vergroot haar ogen. 'Dat meen je niet! Zijn jullie weer goed?' Ik schud snel mijn hoofd. 'Wat denk je? Alleen omdat hij mij antwoorden heeft gegeven dat ik hem gelijk alles vergeef? Nee, ik moet gewoon afstand houden.' Vanessa slaakt een diepe zucht. 'Kom op, Valentina, hij heeft je wel geholpen en je moet hem ook begrijpen...' Ik kijk haar dreigend aan. 'Deels,' voegt ze er nog snel aan toe. Ik zucht. 'Ja, ik begrijp het wel. Ik moet ook zijn keuzes respecteren en accepteren. Zoals volwassenen het doen...' 'Ja en nee, het is nog steeds niet fijn om erachter te komen dat je aan het lijntje bent gehouden, ook al waren zijn bedoelingen goed bedoeld,' verbetert Vanessa me snel. Ik knik. 'Ik ga heus wel weer met hem praten, maar mijn teleurstelling is nog vers.' 'Hoe ga je het vanavond dan doen?' vraagt Vanessa benieuwd. Ik haal lachend mijn schouders op. 'Jullie gaan tegen hem praten, ik blijf gewoon uit zijn buurt.' Vanessa knikt begrijpend.