CHANGE

Hoofdstuk 155

Hoofdstuk 155: De kasteel, Spanje deel 8

Uitgeput en zwaar uitgedroogd bereiken we hijgend de top van de berg. Met de auto kan je er ook makkelijk komen, alleen hadden we die niet. Dus hebben we drie uren lang gelopen naar het kasteel. Gelukkig is de uitzicht het waard geweest. Vanaf hier konden we heel Alicante zien. We konden zelfs een stukje Benidorm zien, die half verscholen lag achter een enorme berg. 'Hazeal en Oscar missen iets,' zucht Joey. Ik knik, maar erg vind ik het niet. Na een paar foto's gemaakt te hebben, besluiten we het kasteel binnen te gaan. 'Ik hoop dat dit de eindbestemming is, want ik ben eerlijk gezegd kapot!' zucht Olivia. We lopen door de enorme poorten naar binnen. Meteen staan we in een soort van binnenplaats. De muren schitteren prachtig onder de Spaanse zon. 'Ik wil gewoon zwemmen,' kreunt Bella terwijl ze naar de zee staart. 'Oh, heerlijk dat koele water,' kwijlt Joey. 'Kom op, we zijn er. We moeten nu alleen de docent zoeken voor verdere aanwijzingen.' probeert Robin ons op te beuren. 'Ja, misschien zijn we er al gewoon,' knikt Teddy.

Dus lopen we verder het kasteel binnen. We zien allemaal doorgangen, stenen en houten palen met teksten. En voor we het weten lopen we door het kasteel. Hier en daar maken we fotos met ridders en maken we plezier. Ik maak zelfs plezier met Teddy, iets wat ik nooit van mezelf heb kunnen verwachten. En heel misschien begrijp ik nu waarom Hazeal het zo leuk vindt om vrienden met haar te zijn. Teddy kan erg grappig zijn.    En ik een bitch. Ik moet sorry tegen haar zeggen voor mijn onredelijke gedrag. Nadat we alles gezien hebben, wilt Robin een ijsje eten. Gelukkig verkopen ze op de binnenplaats ijs. Dus na lang wachten zoeken we eindelijk een plekje in de schaduw op en genieten we van onze ijsje en uitzicht. Terwijl de rest rustig praat over het kasteel, richt ik me tot Teddy.

'Hey, ik wil me excuses aanbieden.' Teddy kijkt me benieuwd aan. 'Het spijt me dat ik gisteren zo boos op je werd. Je wilde gewoon plezier hebben met Hazeal en ik was inderdaad jaloers. Het spijt me ook dat ik je geslagen heb, ik had daar geen recht op.' Teddy glimlacht even. 'Wat maakt het uit? Het kan gebeuren. Ik begrijp je heus wel, hoor.' Ik kijk haar beschamend aan. 'Echt?' Teddy knikt terwijl ze aan haar ijsje likt. 'Ik bedoel, als ik een vriendje had die erg close is met een meisje dan zou ik ook over mijn toeren raken. Dat gebeurt nou eenmaal met ons, meiden.' Ik glimlach. 'Bedankt voor het begrijpen,' zucht ik. 'Geen probleem. Ik moet misschien ook mijn excuses aanbieden. Ik heb me echt als een arrogante bitch gedragen tegenover jou. Ik heb dingen gezegd en gedaan dat gewoon niet nodig was. Ik wist wat je doormaakte en toch liet ik je verder lijden. Dat was stom van me.' Ik knik en lik van mijn ijsje. 'Wapenstilstand?' vraag ik dan. Teddy knikt. 'Wapenstilstand.' En ze geeft me een hand. 'Maar het is goed dat je zoveel om hem geeft. Hij boft met je,' knikt Teddy. 'Echt? Soms denk ik dat hij me gewoon zat is en liever weer single is...' Teddy lacht hartelijk. 'Nee joh! Hij praat zoveel over je, ik word er zelfs gek van. Het is gewoon dat hij het soms lastig heeft. Je weet wel, hij bindt zich namelijk moeilijk en soms heeft hij van die dagen dat hij liever geen relatie heeft. Maar jij helpt hem doorzetten, omdat hij je erg leuk vindt en liever niet kwijt wilt.' Ik voel mijn woede voor Hazeal verzwakken. In plaats daarvan voel ik alleen maar liefde. 'Echt waar?' Teddy knikt. 'Ja. Hij wilt echt geen ruzie met je.' Ik knik langzaam.
Ik weet meteen wat ik moet doen als ik weer in onze appartament ben.

-

Eenmaal in onze appartement besluiten we allemaal eerst op te frissen. We ruiken namelijk naar zonnebrand, zweet en zand. Pas als ik klaar ben met omkleden besluit ik Hazeal te bezoeken. Ik wil het goedmaken. En dit keer oprecht. Dus ik loop naar de woonkamer toe, waar hij alleen op de bank zit met zijn telefoon. Ik glimlach even. Hij doet zomaar alsof hij internet heeft, maar eigenlijk speelt hij gewoon een spelletje. Snel ga ik voor hem staan en geef ik hem uit het niets een knuffel. 'Wat?' hoor ik hem verward brabbelen. Maar ik sluit mijn ogen en geniet van zijn geur. 'Valentina?' vraagt hij dan verward. 'Sorry,' zeg ik alleen. 'Wat?' vraagt hij weer. Ik zucht en kijk hem aan. 'Het spijt me dat ik zo jaloers deed. Ik begrijp het nu. Jullie zijn vrienden. Teddy is inderdaad aardig.' Hazeal blijft me verrast aanstaren. 'Is dit misschien een test?' vraagt hij dan. Ik lach even. 'Nee...ik geef echt om je. En ik bied mijn excuses aan. Ik zal me gedragen.'

'Wow,' stamelt hij met grote ogen. 'Wat?' vraag ik een tikkeltje onzeker om zijn reactie. 'Je zegt normaal nooit sorry. Niet vaak, in iedere geval.' Ik glimlach. 'Het spijt me, het spijt me, het spijt me, zo goed?' Hazeal moet ook lachen. 'Kom gewoon hier.' En hij drukt zijn lippen op de mijne. We belanden meteen in een hartstochtelijke kus. Langzaam glijden zijn handen naar mijn billen, ondertussen glimlach ik even. Ik weet wel dat hij niet zonder me kan. En terwijl we elkaar kussen, voel ik zijn handen weer omhoog gaan. Dit keer glijden ze zelfs onder mijn shirt naar boven, naar mijn borsten. Meteen staak ik de kus. 'Wat doe je? Niet hier!' sis ik meteen terwijl ik om me heen kijk. Hazeal grinnikt. 'Waar dan? In de wc?'  Ik schud lachend mijn hoofd, maar vanbinnen klopt mijn hart als een gek. 'Niet hier, Hazeal.' Hazeal legt zijn handen weer netjes op mijn heup. 'Wanneer denk je dat je er klaar voor bent?' vraagt hij dan serieus. Ik slik even.

Natuurlijk moet hij dit vragen nadat we het goed hebben gemaakt. De klootzak.

'Binnenkort,' beloof ik hem dan. Hazeal knikt begrijpend. 'Neem je tijd, mami, je weet dat ik je niet wil dwingen.' Ik knik en geef hem een korte kus op zijn lippen. 'Weet ik.'