CHANGE

Hoofdstuk 62

Hoofdstuk 62: Bedenktijd

'Ik ben net achttien geworden. Ik zit nog steeds op de middelbare school, ik heb geen baan en ik kan geen kind opvoeden en de vader wilt dat ik dit doe...' Ze slaat meteen daarna haar blauwe ogen neer. 'De vader wilt dus dat je dit doet...wat is jouw keuze?' vraagt dr. Grey. Ik kijk Vanessa weer aan, wachtend op haar antwoord. 'Ik denk dat het zo beter is. Ik kan gewoon geen kind hebben...' Ik sla mijn ogen zwijgend neer. 'Oke, zijn er dingen over je gezondheid die we moeten weten, voordat we verder kunnen gaan?' Vanessa kijkt me even aan, maar schudt dan haar hoofd. 'Goed, dan gaan we het over de behandeling  hebben...' Ze kijkt even naar haar computer. 'Hier staat dat je nog maar vier weken zwanger bent, dat is heel erg kort, dus jouw behandeling zal niet zo heftig zijn. Het enige wat jij moet doen is een abortuspil slikken.' Dr. Grey haalt een kistje met drie pillen uit haar la. 'Dit zijn de drie pillen die je moet slikken. Als je ze eenmaal geslikt hebt, zal je ongeborene sterven. Dan moet je over twee dagen weer langskomen en krijg je een ander medicijn toegediend, eentje die je buikkrampen kan geven. Je ongeborene zal dan eruit komen als een miskraam...' Ondertussen voel ik me even ongemakkelijk worden, maar ik probeer rustig te blijven.
'Zijn er bijwerkingen?' vraagt Vanessa, die het allemaal wel rustig verwerkt. 'Ja, Als je de abortuspil slikt, kun je last krijgen van misselijkheid, diarree en soms hevig bloedverlies,' knikt dr. Grey. Vanessa knikt. 'Wil je nog doorgaan?' Vanessa knikt weer. 'Goed, aangezien je al achttien bent, hoef je geen toestemming van je ouders te hebben, maar je bent wel verplicht om bedenktijd te hebben.' Vanessa spert haar blauwe ogen geschokt open. 'Hoelang?!' Dr. Grey slaakt een diepe zucht. 'Vijf dagen...' Vanessa schudt meteen haar hoofd. 'Nee, ik heb geen bedenktijd nodig! Ik wil er vanaf! Alsjeblieft!' Ik kijk haar met grote ogen aan. Maar Dr. Grey schudt haar hoofd. 'Het spijt me, dat zijn de regels.' Vanessa vouwt haar handen dubbel en kijkt haar smekend aan. 'Kom op, ik ben speciaal naar deze kliniek gekomen omdat jullie niet zo moeilijk zijn!' Dr. Grey zucht. 'Best...als je echt zo zeker bent, mag je over twee dagen al terugkomen om je pillen op te halen.' Vanessa knikt dankbaar. 'Bedankt, dokter.'

-

Eenmaal buiten leun ik zwijgend tegen een muur aan. Vanessa komt stilletjes naast me staan. 'Sorry,' zegt ze dan. Ik schud snel mijn hoofd. 'Voor wat?' glimlach ik kort. Vanessa haalt even haar schouders op. 'Ik ben je echt dankbaar dat je mee bent gegaan. Je hoeft de volgende keer niet mee.' Ik recht zuchtend mijn rug. 'Nee, ik ga met je mee. Ik laat je niet alleen!' Vanessa zucht dankbaar. 'Dank je, Valentina.'