CHANGE

Hoofdstuk 86

Hoofdstuk 86: Hazeal's cadeau

Vandaag is het zijn dag. Zijn verjaardag. Ik kijk naar zijn cadeau, die netjes ingepakt is in een doos verwikkeld in cadeaupapier. Ik haal diep adem terwijl ik mijn lange zwarte haren in een hoge staart doe. Dit is het moment. Ik wil net wat lippenstift doen op mijn lippen als ik de bel hoor gaan. Met een zucht leg ik mijn lippenstift weer terug en loop ik mijn kamer uit, op weg naar de voordeur. Met een zwaai open ik de deur. 'Hallo,' knikt Vanessa formeel. Ik laat haar snel binnen. 'Wat doe jij nou weer hier? Ik dacht dat je al op school was.' Vanessa loopt snel mijn warme huis binnen en doet de deur snel achter haar dicht. 'Neh, ik wilde je bezoeken.' Ik schud lachend mijn hoofd terwijl ik naar de keuken loop. 'Iets te eten?' Vanessa mompelt een nee. Zuchtend neemt ze plaats aan de eettafel. 'Wat is er, kind?' grinnik ik als ik haar verloren zie staren. Vanessa kijkt me zuchtend aan. 'Ik heb 30 december mijn eerste controle...' Ik knipper even verward met mijn ogen, maar dan snap ik het. 'Oh ja, je baby!' Vanessa knikt langzaam. 'Aangezien ik mijn moeder niks vertelt heb, sta ik er alleen voor.'

'Nee joh! Ik ga wel mee als je wilt,' glimlach ik snel. Vanessa schudt haar hoofd. 'Nee, dat hoeft echt niet.' Maar haar blauwe ogen smeken om iets anders. Ik schud lachend mijn hoofd. 'Vanessa, ik ken je langer dan vandaag. Je komt hier alleen om te vragen of ik mee wil gaan, maar je trots is zoals altijd weer veel te groot.' Vanessa kijkt meteen mopperend naar haar handen. 'Niet zo...oké, ik wil dat je meekomt...' Ze slaakt weer een diepe zucht. Ik grinnik even door haar dramatische gezicht. 'Maar...' Ze kijkt me met een ruk weer aan. 'Wat heb je voor Hazeal gekocht?' Haar mondhoeken vliegen weer speels omhoog. Meteen voel ik mijn zenuwen weer gieren. 'Hmm, iets,' mompel ik onzeker. Vanessa kijkt me bedenkelijk aan. 'Ik ben wel benieuwd, hoor!'

-

Eenmaal op school loop ik met een zware buikpijn door de gangen. 'Kan je je even kalmeren, je ziet er uit alsof je je eindexamens gaat maken,' moppert Vanessa afkeurend als ze mijn gezicht heeft gescand. 'Je weet niet hoe shit ik me voel,' sis ik boos terug. 'Hij gaat je cadeau leuk vinden, Valentina, vertrouw me nou maar!' Ik grom. 'Je weet ook niet wat ik voor hem heb gekocht. Serieus, dit is de stomste idee ooit!' Vanessa rolt met haar ogen. 'Maakt niet uit, daar heb je je jarige vriendje!' En ze wijst doodleuk naar Hazeal die met Scott aan het praten is. Ik kijk haar meteen smekend aan, maar ze schudt al haar hoofd. 'Scott is daar en ik heb geen zin in drama...' Zuchtend en Scott en haar vervloekend loop ik naar hun toe. Scott ziet me als eerste aankomen. Grinnikend stoot hij Hazeal aan met zijn elleboog en wijst hij grijnzend naar mij. Hazeal draait zich vervolgens langzaam naar me om. Meteen ervaar ik een heftige kramp in mijn buik van de zenuwen. 'Valentina,' groet hij me stralend als de zon. Mijn mondhoeken gaan stijfjes omhoog. 'Hazeal,' zeg ik met schorre stem en meteen wil ik neerzakken van de schaamte. Hazeal loopt lachend naar me toe. 'Wat heb je daar in je hand? Is het een cadeautje?' Zijn ogen glijden hebberig naar zijn cadeau in mijn handen. 'Ja.' En ik overhandig hem snel zijn cadeau. 'Ik ben benieuwd,' knikt hij serieus. Onzeker draai ik me even om naar achteren, om te kijken of Vanessa er nog staat. Vanessa steekt meteen haar twee duimen op als ze me ziet kijken. Zuchtend kijk ik weer naar voren, om net op tijd te kunnen zien hoe Hazeal zijn cadeau uitpakt en een pot pudding omhooghoudt. Met gefronste wenkbrauwen kijkt hij me weer aan. 'Fijne verjaardag!' lach ik dan als een debiel...

-

'Hij haatte zijn cadeau,' jammer ik tijdens geschiedenisles. Bella kijkt even verward naar Vanessa. 'Waar heeft zij het steeds over?' Vanessa kijkt vervolgens mijn kant weer op. Ik slaak een vermoeiende zucht. 'Bella, er is iets wat ik je nog moet vertellen, maar ik vertel je het na schooltijd wel,' knik ik dan. Bella knikt even en richt zich dan weer op haar geschiedenisboeken. 'Kom op, Valentina, waarom geef je hem ook pudding?' zucht Vanessa dan. Ik kijk haar even glimlachend aan. 'Hij is toch gek op pudding, of niet?' Bella kijkt even kort weer op. 'Gaat dit over Hazeal, Valentina?' Iets in haar toon klonk verveeld. Ik kijk haar zuchtend aan. 'Bel, probeer je mensenkennis even in te houden, wil je?'

'Welke mensenkennis? Iedereen weet hoe obsessief Hazeal is met zijn pudding. Die ruzie op de tweede schooldag tussen jullie twee kan iedereen zich nog goed herinneren,' knikt Bella. Ik geef mezelf een zachte facepalm. 'Oh ja...ik heb hem uiteindelijk een nieuwe gegeven.' Bella schudt afkeurend haar hoofd. 'Je moet hem ook geen pudding geven als cadeau, idioot, hoe obsessief hij ook mag zijn. Hij is verdomme wel je vriendje!' Ik vergroot meteen mijn ogen bij het horen van deze woorden. Zelfs Vanessa moet even naar adem happen. 'Hoe...?' stamel ik nog verbaasd, maar Bella wijst doodleuk naar haarzelf. 'Mijn mensenkennis, ik heb alles al zien aankomen, schat!' Met een droog gezicht kijk ik weer naar Vanessa, die hoofdschuddend het voorval wegwuift. 'Hoelang wist je het al?' vraag ik toch aan Bella.

'Al een tijdje. Ik had mijn vermoedens. Van jou wist ik het toch al, maar bij Hazeal was het nog even onduidelijk. Maar langzamerhand zag ik ook bij hem de aura der liefde om zich heen. De manier hoe hij stiekem naar je keek tijdens de lessen, enzo. Maar jij had natuurlijk weer niks door, zeker?' Ik kijk mopperend naar mijn werkboeken. 'Nee dus,' grinnikt Vanessa. 'Ik zie gewoon dingen die jullie niet zien,' sluit Bella haar uitleg. 'Wat zie je bij mij?' vraagt Vanessa dan nieuwsgierig. Bella haalt nietsvermoedend haar schouders op. 'Je bent teleurgesteld en gekwetst. Op Taylor. Je doet alsof je alles en iedereen aankan, maar de waarheid is dat jij op het randje van instorten staat...' Verbluft kijken ik en Vanessa elkaar aan.

'Ik heb een gave, ik weet het,' knikt Bella droogjes.