CHANGE

Hoofdstuk 200 + Mededeling

*Mededeling aan het einde van deze hoofdstuk*

De bel gaat. Mopperend draait hij zich om. Is Maria nog steeds niet thuis? Of is zij degene die zo roekeloos aanbelt? Opnieuw gaat de bel. Vloekend komt hij nu overeind. Zijn blik valt meteen op zijn wekker. Tien uur! Wie heeft het lef om zo vroeg aan te bellen?! Als het Maria is, dan doet hij haar serieus wat aan. Hij kijkt even opzij om tot zijn grootste verrassing een lege plek te zien. Is ze al weg? Snel staat hij op, trekt hij een broek aan en rent hij naar beneden. Ondertussen blijft er agressief gebeld worden. 'Ben onderweg!' gromt hij en hij slaat ruw de deur open. Meteen verdwijnt zijn ergernis, in plaats daarvan verschijnt er een onderdanig uitdrukking op zijn gezicht. 'Zo, wat moest dat zolang? Broertje!' lacht de zwartharige jongen voor hem. Hij slikt even. 'Wat de fuck doe jij hier?!' moppert hij maar de onzekerheid is in zijn stem te horen. 'Vader wil een woordje spreken. Hij komt er nu aanlopen,' grijnst zijn oudere broer kwaadaardig.

En precies op dat moment arriveert er een man met een baard en een koortsachtige blik in zijn ogen voor hem. 'Vader...' En hij voelt zijn hart sneller bonken van de zenuwen. 'Je had een taak, zoon,' sist zijn vader dreigend en hij loopt langs hem heen naar binnen. De grijns van zijn broer wordt breder. Vloekend negeert hij hem en loopt hij achter zijn vader aan. 'Vader...ik-'

'Nee! Je had een taak! Waar is ze nu?' tiert de man en hij slaat een vaas bloemen kapot. Daar zal Maria niet blij mee zijn. 'Vader, ik kan het uitleggen,' probeert hij nerveus, maar zijn vader laat hem niet eens uitpraten. 'Ik had het aan je broer moeten overlaten. Hij heeft tenminste wel meer resultaat geleverd dan jij!' Hij slikt opnieuw. 'Vader...ik-' 'Zwijg! Je hebt me zwaar teleurgesteld, zoon. Ik zag potentie in je! Daarom heb ik je hier naar deze verdomde land gestuurd! Je hoefde alleen maar te bewijzen dat je deze stomme taak aan kon, maar nee! Je hebt niks gedaan!' onderbreekt zijn vader hem weer. 'Nou vader,' bemoeit zijn broer er opeens mee. 'Hou je er buiten!' gromt hij kwaad, maar zijn broer glimlacht vals naar hem. 'Hij heeft niks gedaan omdat ik erachter ben gekomen dat hij verliefd is!' Zijn vader kijkt hem scherp aan. 'Op wie?'

En toen ging de bom af.

'Op de dochter van Hector, vader,' roept zijn broer doodleuk uit. 'Dat meen je niet!' tiert zijn vader woest uit. En hij loopt op hem af. Nu duidelijk angstig voor zijn vader zet hij een paar stappen naar achteren. Maar wegrennen gaat niet. Dit was zijn straf. Straf voor zijn gevoelens. En zijn vuist vliegt de lucht in en raakt hem hard in zijn gezicht. Bloed stroomt meteen via zijn neusgaten naar beneden. Trillend houdt hij zijn hand ervoor, maar het heeft geen effect. Het blijft stromen tussen zijn vingers. 'Nutteloos! We hadden haar allang kunnen hebben, maar jij beschermde de heks!' roept zijn vader woest uit. 'Vader, het spijt me...maar ik kan er niks aan doen...ik hou van haar,' flapt het uit zijn mond. Zijn vader versteent en zelfs zijn broer kijkt hem geschokt aan. 'Je liegt,' gromt zijn vader. 'Nee, ik hou van haar. Ik wil haar geen pijn doen...'

'Zwijg!' tiert hij weer. 'Je weet niks van de liefde af, zoon! Niks! Pijn heb je haar al gedaan, pijn zal je haar zeker doen. Ik zweer het je bij deze...zodra we haar hebben krijg jij de eer om haar neer te schieten!' En hij voelt zich spontaan misselijk worden bij het idee. 'Ik doe het niet meer,' fluistert hij hees. 'Prima! Je broer lost het al op! Hij weet namelijk al waar ze naartoe is gegaan,' knikt zijn vader. 'Wat?' vraagt hij verward. 'Kom nou, broertje, heeft ze het niet verteld? Ze is het land uit, broertje,' lacht zijn broer kwaadaardig. 'Nee...dat lieg je. Mij heeft ze niks verteld!' roept hij verontwaardigd uit. 'Het gevoel is dus niet wederzijds geweest,' grinnikt zijn broer. En hij realiseert zich opeens dat ze gisteren nooit iets terug gezegd heeft. En blijkbaar is ze daarna verdwenen. Waarheen, weet hij niet. 'Waar is ze?' vraagt hij daarom en hij probeert zijn gekwetste toon te verbergen. 'Hoef je niet te weten, zoon. We melden het wel als we haar hebben...' Hij slaat zijn ogen neer. Dit was zijn karma. Dat beseft hij nu wel. Al een jaar doet hij zich voor als iemand die hij niet is. Het is een wonder dat ze het nooit gemerkt heeft. Maar als ze erachter komt, dan is hij haar voor altijd kwijt. Ze zal hem gaan haten. Vooral als zij erachter komt dat haar zus nog leeft. En dat hij het gewoon al die tijd wist. Hij ziet even haar gezicht weer voor zich. Haar sensuele dikke lippen en haar donkere ernstige ogen. Hij wilde een toekomst met haar. Maar die droom is nu bitter geworden. Voorbestemd om nooit uit te komen. Er is geen 'hun' meer. 'We spreken nog wel,' hoort hij zijn vader dan brommen. Hij kijkt hem kort aan. 'Dag broertje,' grijnst zijn broer doodleuk en ze lopen beide het huis weer uit. Hem alleen achterlatend met zijn gekwetste ziel...

Einde

MEDEDELING

Bij deze wil ik even melden dat CHANGE 2 eindelijk online staat. Het heeft erg lang geduurd, maar ik was nog niet zeker over waar het tweede deel precies over moest gaan. Normaal publiceer ik 10 hoofdstukken in een keer, maar ik heb besloten om alleen voor deze keer de eerste vijf te publiceren. Dit zal alleen maar eenmalig zijn omdat de overige vijf pas later in de week gepubliceerd zullen worden. Daarna zal ik gewoon weer 10 hoofdstukken per keer publiceren

Alvast veel leesplezier gewenst!