CHANGE

Hoofdstuk 154

Hoofdstuk 154: De tweede opdracht, Spanje deel 7

Van Robin kreeg ik te horen dat Oscar en Hazeal voor de rest van de dag geschorst waren en niet meer uit hun kamer mochten komen. Dus waren we plotseling twee teamleden kwijt. 'Fijn,' had Scott gemopperd. Van de docenten kregen we ook meteen te horen dat de tweede opdracht lastiger is dan de eerste, wat ons meteen een van de verliezers maakt. 'De tweede opdracht is een soort wedstrijdje, elke team krijgt een briefje met aanwijzingen die jullie uiteindelijk leiden naar de eindbestemming. De team die als eerst arriveert, wint!' legt de docent enthousiast uit. Hier en daar beginnen mensen te joelen, behalve wij. 'Team 1 heeft al 10 punten in de pocket. Dus team 2 en 3, jullie kunnen ze nog inhalen door maar liefst 20 punten te winnen!' Joey kijkt me droogjes aan. 'Ja alsof we nog kunnen winnen. Ik bedoel Ashley en Teddy doen geen ene moer. Scott doet amper zijn best en we zijn ook nog eens twee teamleden kwijt geraakt. Kortom, we kunnen nu alvast geen moeite doen.'
'Je hebt gelijk. En dat omdat we een domme leider hebben genaamd Ashley,' bemoeit Olivia zich ook ermee. Ashley kan haar alleen vuil aankijken. 'Kom op, we kunnen dit nog winnen. We moeten gewoon samen werken,' zegt Bella dan vastbesloten. 'Samenwerken met jullie?' wijst Robin spottend in het rond. 'Ja met ons! We kunnen dit!' knikt Bella vastberaden. Robin zucht, maar knikt dan. De rest volgt zijn voorbeeld.

-

Eenmaal buiten in de brandende zon van Spanje bekijken we allemaal de aanwijzingen die we van de docenten hebben gekregen. 'Oke, ik denk dat ze ons naar een plaatselijke kerk willen sturen,' zucht Joey. 'Ja maar welke? Ze hebben hier talloze kerkjes,' zucht Scott, wapperend met zijn handen. 'Geen idee, hier staat dat het de oudste kerk in Alicante is en gebouwd is op een ruine van een oude moskee,' reageer ik. 'We kunnen rondvragen?' stelt Ashley eindelijk iets nuttigs voor. 'Prima.' En Robin houdt meteen iemand tegen. 'Sorry meneer, kan ik u iets vragen?' vraag hij beleefd aan de man die hem even verward aankijkt. 'Ik versta u niet,' zegt de Spaanse man dan. 'Spreekt u geen Engels?'
De man schudt zijn hoofd. Robin zucht even en kijkt dan naar mij, aangezien ik een van de weinige ben die vloeiend Spaans spreek. 'Sorry meneer, we wilde alleen de weg vragen. Weet u namelijk hoe de oudste kerk hier in Alicante heet?' vraag ik dan aan hem. De man trekt even een bedenkelijk gezicht. 'Sorry, ik kan je niet helpen. Ik ben zelf hier ook op vakantie. Ik kom namelijk uit Madrid.' Ik glimlach snel. 'Oh. We vragen wel verder, bedankt.' En na een korte afscheid loopt hij alweer weg. 'Oke, we moeten dus iemand vragen die hier vandaan komt,' zucht Teddy.

We besluiten een beetje rond te lopen. Hier en daar houden we bepaalde mensen tegen, maar niemand lijkt te weten welke kerk we bedoelen. Totdat Scott er schoon genoeg van heeft en uit het niets een restaurant binnen loopt. 'Scott!' roepen ik en Olivia tegelijkertijd uit. Meteen volgen we hem naar binnen. Hij loopt met een vastberaden gezicht regelrecht naar de barman toe. 'Goedemiddag meneer,' groet hij de barman met een verschrikkelijke grote glimlach. 'Goedemiddag meneer, wat mag het zijn?' vraagt de barman vriendelijk. 'De weg naar de oudste kerk van Alicante,' reageert Scott. De barman is even sprakeloos, maar glimlacht dan.

'Je hebt het vast over de basilica van Santa maria.' Scott knikt gretig. 'Het is ongeveer een kwartier lopen naar het centrum van Alicante. Je ziet haar meteen staan. Wit en reusachtig. Het grootste gebouw van heel Alicante!' Scott knikt en geeft hem een briefje van tien euro. 'Voor je moeite,' knikt hij. De barman pakt het tevreden van hem aan. 'Zo, we weten waar we heen moeten,' lacht Scott duidelijk trots op zichzelf. Olivia en ik rollen met onze ogen.

Zo lopen we even later naar de kerk toe. Aangezien we de route naar de kerk niet weten en onze internet bundel niet werkt in Europa, lopen we gewoon een willkeurige route. Het grote witte gebouw in de verte komt steeds dichterbijer, dus zo weten we dat we de goede kant oplopen. Onderweg komen we allemaal leuke dingen tegen, zoals een kunstmarkt en een dichtbevolkte winkelplein. 'Check die kasteel op die berg daar dan!' roept Joey dan bewonderend uit terwijl hij naar een enorme kasteel wijst op een berg, die over de stad waakt. 'Wow, het uitzicht daar moet prachtig zijn,' knikt Bella. 'Ik weet nog iets mooiers...kijk eens voor jullie! Daar staat de kerk!' roept Teddy uit. We volgen meteen haar vinger naar voren, waar inderdaad een grote witte gebouw staat met twee asymmetrische toren. 'Wauw!' roept Robin uit en hij rent als een gek naar het gebouw toe. 'We moeten een foto maken!' roept Ashley uit. 'Mee-eens,' knikt Joey en hij grijpt naar zijn telefoon. 'Wacht, ik vraag wel iemand die het voor ons kan maken,' zeg ik snel en ik hou snel een vrouw tegen die me betrouwbaar lijkt. 

'Maar natuurlijk maak ik een foto voor jullie,' lacht ze in het Engels tegen me en ze pakt Joey's telefoon aan. Snel bepalen we een leuk plekje. Voor ik het weet sta ik tussen Scott en Robin en lach ik naar de telefoon van Joey. 'Cheese!' roept de vrouw uit. 'Cheese!' reageren we allemaal dom. 'Ja, ik heb een paar foto's gemaakt,' zegt ze dan na een tijdje. Joey is de eerste die naar haar toerent. 'Laat zien!' En hij bekijkt snel de foto's. 'Ze zijn leuk!' roept hij dan uit. 'Stuur ze alsjeblieft door!' roept Ashley. 'Ja, als we terug in het hotel zijn,' reageert Joey. 'Oke mensen, we zijn er. En nu?' vraagt Robin. Bella kijkt weer naar de brief vol aanwijzingen. 'Hier staat dat binnen iemand staat met een nieuwe aanwijzing.' We knikken en lopen meteen de kerk binnen. Weer vallen onze monden open van verbazing. Binnen was het lekker koel en erg mooi.

'Team 3!' horen we opeens iemand roepen. We kijken allemaal op en zien onze docent naar ons toelopen. 'Jullie zijn er! Hier is jullie tweede aanwijzing!' En hij geeft de brief aan Joey. 'Ridders, de troon, de Spaanse oorlog, ga spoedig naar het grootste fort van Zuid-Europa,' leest hij voor. 'Waar is dat?' vraagt Teddy slim aan de docent. Maar die loopt al triomfantelijk weg. 'Meneer!' probeert Robin hem terug te roepen, maar de docent negeert hem. 'Lekker, grootste fort van heel Zuid-Europa. Nou ja, ik denk dat we dat onderweg gezien moeten hebben toch?' zucht Scott vermoeid. 'Ja, waar? Ik heb geen enorme gebouw...' Joey knipt plots met haar vingers. 'De kasteel op de berg! Dat kan toch een fort zijn!' Ik knik met hem eens. 'Ja, dat kan inderdaad een fort zijn.'

'Prima, waar wachten we op?' roept Olivia enthousiast uit en ze rent al de kerk uit. Robin haalt zijn schouders op en rent lachend achter haar aan. Zo rennen we lachend achter hun aan. Heilig van overtuigd dat we deze wedstrijd zullen winnen.