CHANGE

Hoofdstuk 69

Hoofdstuk 69: Koelheid

Met mijn haren in een knot, loop ik slaperig door de gangen. Altijd als ik bij Vanessa ga slapen, slapen we niet. Dan praten we de hele nacht over domme dingen. Vanessa heeft er niet zo veel last van, maar ik wel. Gapend open ik langzaam mijn kluisje. Voor ik het weet, valt de stapel boeken, die ik gisteren persoonlijk in mijn kluisje heb gegooid, op de grond. Ik kijk er even wezenloos naar, maar hurk dan vermoeid neer. 'Ik zie dat je weer aan slaaptekort lijdt,' knikt Joey, die opeens nonchalant tegen een kluisje leunt en mij lachend aankijkt. Ik steek zwijgend mijn middelvinger op. 'Ach, wat een liefde.' Hij grinnikt even. 'Joey, wil je me een gunst doen?' zucht ik. 'Wat?' 'Rot op!' Boos raap ik mijn boeken op en gooi ik alles weer in mijn kluisje. Helaas valt een boek precies weer op mijn hoofd. 'Verdomme!' schreeuw ik meteen uit en ik grijp naar mijn hoofd. 'Rustig aan, als je ze zo in blijft gooien, zullen ze de hele tijd eruit vallen.' Joey hurkt zich eindelijk neer en helpt met oprapen. 'Ik wil slapen,' kreun ik vermoeid en ik ga achteloos op de vieze schoolvloer liggen. 'Valentina, kom op! Sta op, de grond is vies.' Maar ik negeer Joey en sluit mijn ogen. 'Valentina! Nu, sta op,' sist hij dan wat dringender. Ik kreun met tegenzin en schud mijn hoofd. 'Valentina...oh god...'

Mopperend open ik mijn ogen en zie ik twee paar donkere ogen me aankijken. 'Hazeal!?' roep ik meteen uit terwijl mijn stem overslaat. 'Valentina,' knikt hij rustig. 'Waarom lig je op de grond?' Ik kijk even snel naar Joey, die zwijgend mijn boeken in mijn kluisje stopt. 'Gewoon,' zeg ik snel en ik sta snel op. 'Hoe was Los Angeles?' vraag ik dan nietsvermoedend. 'Normaal, je weet wel, familie bezoeken enzo,' beantwoordt hij kalmpjes mijn vraag. Ik bal even kort mijn vuisten. Wat een vieze leugenaar! Hij kon niet zeggen dat hij met een meisje had? 'Oke,' zeg ik dan en ik richt mijn blik op Joey. 'Zullen we, Joey?' Joey kijkt me even nors aan, maar knikt. 'Ik zie je in de les,' knik ik dan naar Hazeal.  Maar Hazeal slaakt even een diepe zucht. 'Ik wil even met je praten, Valentina.' Ik versteen. Praten? Over wat wilt hij..-  De kus! Mijn domme impulsieve kus! 'Oh, eh....ik moet nu naar een afspraak,' verzin ik ter plekke. Joey kijkt me fronsend aan, maar ik schenk hem al een smekende blik. 'Ik moet echt gaan, het gesprek kan een ander keer,' knik ik. 'Maar ik..' wilt Hazeal doorgaan, maar gelukkig bemoeit Joey er ook mee. 'Ik en Valentina moeten nu echt gaan, sorry, vriend!' En hij pakt mijn arm vast. 'Doei!' grijns ik nog snel, voordat Joey me meesleurt.

Pas als we buiten gehoorafstand zijn, kijkt Joey me boos aan. 'Wat is er nu weer gaande?' Ik zucht terwijl ik de deur open hou van de kantine. 'Ik heb me misschien als een idioot gedragen,' fluister ik op mijn hoede. 'Wat?' roept Joey uit. Ik knik. 'Wat heb je gedaan? Je gaat me niet vertellen dat je hem gekust hebt?!' Ik kijk betrapt naar mijn voeten. 'Jezus, Valentina! Dat is geweldig!' roept Joey dan enthousiast uit. 'Nee, het was nogal ongemakkelijk en ik kuste hem, zonder waarschuwen. Hij vond het niks, want hij was daarna naar Los Angeles vertrokken en heeft daar met een meisje...' Mijn stem breekt. 'Oh!' Joey slaat geschrokken zijn hand voor zijn mond. 'Dat is een rotstreek! Wat erg!' Ik knik. 'Maar geeft niet. Ik moet het gewoon accepteren, alleen wilt ie nu praten. Ik heb mezelf al genoeg beschaamd, vind je ook niet?' Joey knikt. 'Lieverd, ik vind het echt oprecht erg voor je. Maar nu is het afgelopen! Geen vernederingen meer voor jou. Je kijkt nu vooruit!' Ik knik en neem plaats aan een lunchtafel. Joey neemt ook naast me plaats en grijpt naar zijn boeken. 'Oh mij God! Moeten jullie dit eens horen!' Uit het niets verschijnt Bella met een stralende gezicht op mijn netvlies. 'Waar kom jij nou weer vandaan?' reageert Joey geschrokken. 'Geen tijd,' wuift Bella het snel weg. 'Ik heb net gehoord dat wij ergens in Februari of in Maart op excursie gaan!' 'Zeker naar een museum ofzo,' zucht Joey verveeld. 'Nee, naar fucking Parijs!' Joey springt meteen weer overeind. 'Je liegt! Je liegt!' roept hij uit. 'Nee, we gaan naar Parijs. Naar Parijs!' gilt Bella opgewonden. Ik kijk Joey lachend aan. 'Parijs!?' gilt hij het nu uit. 'Ja!' moppert Bella terwijl ze plaatsneemt aan tafel. 'Parijs, dat is Europa! We gaan naar Europa?!' 'Joey,' probeer ik hem te kalmeren, maar Joey staat op ontploffen. 'Dan moet ik nu beginnen met sparen en...en...' Hij grijpt gestrest naar zijn hoofd. 'Joey, het is pas in februari of maart, we zijn nu in november,' lach ik. 'Ja, dat is zo voorbij!' Bella kijkt hoofdschuddend weg. 'Ik moet mijn moeder bellen,' knikt Joey en weg is hij. 'Wat een idioot,' grinnikt Bella. 'Dat is Joey.' Bella opent haar tas en legt haar boeken op tafel. 'Hoe is het met Vanessa?' Ik zucht. 'Goed, ze komt morgen weer naar school.' Bella knikt goedkeurend. 'Dat is goed, ze kan niet voor eeuwig verstoppen,' knikt ze. 'Ja, dat is waar.' Bella slaat zuchtend haar boek open. Dan kijkt ze mij weer aan. 'Wat in hemelsnaam is er met je wenkbrauw gebeurd?' Ik kijk meteen mopperend weg. 'Ik ben gewoon van de trap gevallen.' Bella houdt meteen haar lach in. 'Hoe dan?' Ik haal mijn schouders op en kijk haar nauwlettend aan. 'Gestruikeld over mijn voeten, denk ik.' Bella knikt snel en kijkt naar haar boek. Aan haar opgebolde wangen merk ik op dat ze moet lachen. 'Je geniet wel van iemands lijden, hé?' reageer ik hoofdschuddend. Bella mompelt iets onverstaanbaar dat op een nee moest lijken. 'Ja,' knik ik zogenaamd gelovig en ik slaak een diepe zucht.