CHANGE

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3: De pudding die alles veranderde

Ik open mijn ogen en gaap luid en duidelijk. Daarna strek ik me nog eens uit en schop ik de dekens weg. Ik kijk snel naar mijn wekker waar gelukkig zeven uur staat. Ik heb dus een uur om me klaar te maken. Ik glij mijn bed uit en sleur mezelf naar de spiegel toe. Gisteren was een regelrechte ramp. Nadat ik Vanessa en Hazeal heb aangetroffen, na mijn gênante vertoning, heb ik meteen gezegd dat ik naar huis ging. Vanessa had geknikt. Meer had ik ook echt niet van haar verwacht. Als zij een leuke jongen op het oog ziet, dan moet ze gewoon alles laten gaan, zelfs mij. Mopperend had ik mijn lege glazen op de bar neergelegd en ben zonder een woord tegen Hazeal langs hem gelopen, naar de uitgang.  Ik heb het hele eind alleen terug gelopen. Thuis wou ik bijna gaan janken van de schaamte, maar ik heb me ingehouden. Door de ellende ben ik wel vroeg naar bed gegaan.

Ik zucht diep als ik mijn vermoeide hoofd zie. 'Valentina!' hoor ik mijn moeder ergens in huis roepen. 'Ja!?' schreeuw ik terug. 'Ben je wakker?' schreeuwt ze na een minuut alweer terug. 'Nee!' reageer ik droogjes en ik loop mopperend naar de badkamer toe...

-

In de pauze kijk ik zuur voor me uit. Ik haat school, ik haat dinsdag en ik haat Vanessa op dit moment. Met een triomfantelijke blik in haar ogen praat ze over Hazeal. 'Het is een aardige jongen, echt waar, je moet eens kennis met hem maken!' Ik kijk haar boos aan. 'Nee, waarom zou ik? Ik heb mezelf genoeg voor schut gezet en jij leek je prima te vermaken met hem!' Ik kijk weer boos naar mijn voeten. 'Ik ben het met Valentina eens, Vanessa, hoe heb jij haar gisteren helemaal alleen naar huis laten lopen?' bemoeit Joey er ook mee. Vanessa zucht diep. 'Oke, misschien was dat een rot actie van mij. Maar ik wilde zo...'

'Ja, ja. Het is al gebeurd. Excuses aanvaard,' mopper ik en ik neem een slok van mijn water. Joey tikt me aan. 'En jij zou wat meer moeten lachen! Je zult zien dat mensen je sneller aardig zullen vinden.' Ik rol met mijn ogen. 'Ik hoef niet aardig gevonden te worden. Ik heb jullie al...' Joey kijkt me vertederend aan. 'Wat ben je voor het eerst weer wat liefjes,' grinnikt hij. Dan horen we de bel gaan over het veld. 'Les,' zucht Vanessa en ze staat op. Ook Joey staat op en gooit zijn fles water in de prullenbak. 'Waar hebben we les?' vraag ik terwijl ik mijn fles water in mijn tas doe. 'Geen idee, volgens mij wiskunde,' reageert Vanessa. Ik knik en sta op. Met zijn drieën lopen we naar het schoolgebouw toe. Net als we een lunchtafel willen passeren, zie ik een pot pudding op de tafel. 'Hij is nog dicht,' roep ik uit en ik pak hem op. 'Nee, Valentina, leg dat terug!' roepen Joey en Vanessa walgend uit. Maar ik bestudeer grondig het etiket. 'Hij is nog niet over de datum..' Ik kijk ze alle twee smekend aan. 'Ik kan hem niet alleen laten, hij wilt opgegeten worden!' Joey kijkt me vreemd aan. 'Misschien is het van iemand anders die hem per ongeluk is vergeten. Misschien komt ie nog wel terug voor zijn pudding!' Ik kijk spottend in het rond. 'Letterlijk niemand meer is buiten, behalve wij!' Joey gooit zijn handen verslagen in de lucht. 'Prima, eet het dan,' zucht Vanessa ook terwijl ze weer doorloopt. Ik grinnik tevreden en haal de etiket eraf. 'En ik ga ervan genieten...'

-

Slaperig staar ik naar het bord. De docent lijkt iets uit te leggen wat belangrijk is, maar doordat ik zo moe ben, merk ik niks op. Plots wordt de deur hard opengegooid. Letterlijk iedereen kijkt geschrokken op. 'Hazeal, waarom ben jij laat?' vraagt de docent meteen. Maar Hazeal negeert hem. Met vuur in zijn ogen kijkt hij mijn kant op. Ik schrik me helemaal wezenloos door zijn blik en kijk Vanessa snel aan. Maar die kijkt even verward terug. 'Jij!' wijst hij naar mij. 'Ik,' wijs ik verward naar mezelf. Met vijf grote stappen staat hij al voor mijn neus. Meteen versteen ik door zijn knappe boze gezicht. 'Jij hebt mijn pudding gestolen en opgegeten!' Ik kijk snel naar Vanessa, die mij geschrokken aankijkt. Dan kijk ik weer in zijn woeste bruine ogen. 'Sorry?' grijns ik dan ongemakkelijk. 'Wat heb ik aan sorry!? Mijn pudding, het was mijn pudding!' Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar zijn knapheid en zijn woede over een pudding zorgen ervoor dat ik geen woorden kan verzinnen. Ik slik de brok in mijn keel weg en haal diep adem voordat ik zo voorzichtig mogelijk de woorden uitspreek.

'Het was maar pudding.'

Zijn ogen krijgen meteen een duistere glans. 'Het was maar pudding!?' Als vuur uit je ogen echt mogelijk was, dan was ik allang gebraden. Achter hem zie ik mijn klasgenoten me uitlachen. Vooral de meisjes genieten hier veel te veel van. Ik sluit kort mijn ogen. Oké, ik kan een chagrijnige hongerige malloot zijn met veel te veel hormonen in haar lijf, maar ik laat me niet belachelijk maken door een persoon die blijkbaar niet spoort. Ik bedoel, wie maakt nou zo'n groot probleem over pudding? Oké, wie hou ik voor de gek, ik zou ook woest zijn, maar om iemand dan zo voor schut te zetten is wel een andere level. Ik open mijn ogen en kijk hem uitdagend aan. 'Luister eens, je kan gewoon een nieuwe kopen. Maak er geen groot probleem van!' Hazeal kijkt me nog woester aan. 'Prima! Als jij het geen groot probleem vindt...'

Zijn woorden net niet onderbroken door de docent. 'Jullie beide mogen mijn klas nu verlaten! Na jullie lessen wil ik jullie hier allebei terug zien! Ik kan niet geloven dat jullie mijn les komen verstoren, en dat geldt eigenlijk meer voor Hazeal!' Vermoeid leg ik mijn handen voor mijn ogen. Fijn, gaat mijn moeder geweldig vinden. 'We zijn nog niet klaar,' hoor ik Hazeal nog tegen me zeggen, voordat hij wegloopt. Ik haal mijn handen weg en kijk hem toonloos na. Waarom...? Waarom overkomt mij dit nu?! Ik kijk Vanessa vermoeid aan en sta op. 'Snel een beetje!' roept de docent boos. Ik pak snel mijn spullen in en loop de klas uit. Dit allemaal voor een pudding...