CHANGE

Hoofdstuk 175

Hoofdstuk 175: De klap

In de pauze besluiten ik en Joey een hotdog te halen. Bella en Olivia houden onze plekje bezet. 'Ik moet eerlijk toegeven dat onze team best goed speelt,' knikt Joey. Ik kijk hem kort aan. Ik wil niet laten merken dat ik alleen maar naar Hazeal zat te kijken, onbewust natuurlijk. 'Ja, heel goed,' reageer ik snel. 'Lieg niet, ik heb wel gezien hoe je alleen oog had op je ex. Je vindt hem nog steeds leuk, he?' Ik zucht. 'Ja, maar kun je me het kwalijk nemen?' Joey schudt zijn hoofd. 'Natuurlijk niet, maar het gaat wel over. Ooit...' Ik knik terwijl ik in de rij ga staan. 'Het helpt ook niet dat hij er zo goed uitziet, weet je,' lach ik dan. Joey barst in lachen uit. 'Ja, dat begrijp ik ook wel. Hij is wel breder geworden, hoor. In Spanje was hij niet zo erg breed, maar volgens mij traint ie nu erg veel,' zegt hij dan. Ik haal mijn schouders op. 'Ik hoop dat hij daarmee gelukkig mee is.'

Joey legt troostend zijn arm om me heen. 'Hey, jij gaat een betere iemand krijgen. Iemand die al een sixpack heeft!' Ik barst ook in lachen uit. 'Joey, alsjeblieft, ik val niet op gespierde jongens.' Joey kijkt me bewonderend aan. 'Op wie val je dan?' En het eerste wat door mijn gedachtes zweeft is Hazeal. 'Weet ik niet,' zeg ik zacht. Joey wuift het doodleuk weg. 'Ah, jij hebt geen type. Dat is alleen maar goed. Je kan letterlijk iedereen leuk vinden.' En hij knijpt lachend in mijn wangen.

Nadat we onze hotdogs hebben gehaald, lopen we weer naar Bella en Olivia toe, die verwikkeld zijn geraakt in een ruzie. 'Joey, kan je alsjeblieft tegen deze klootzak zeggen dat het erg onbeleefd is om naar meisjes te fluiten?!' roept Bella meteen naar Joey. Joey, die net een hap wilde nemen van zijn hotdog, kijkt de jongen met wie ze ruzie heeft mopperend aan. 'Luister vriend, het is 2016, je kan niet fluiten naar dames.'

'En ik moet naar jou luisteren, een pikkenzuiger?' lacht de jongen hard. Ik bijt meteen op mijn lip van de schrik. Zelfs Bella en Olivia en de mensen om ons heen zijn even stil. Joey blijft de jongen met een dodelijke kalmte aanstaren. 'Ja, nu durf je niks meer te zeggen, he, viezerik!' En de jongen wil net doorgaan met zijn discriminerende tirade als Joey hem uit het niets een vuistslag geeft op zijn kaak. Met een klap valt de jongen neer en glijdt zelfs een rij naar beneden. Mensen kunnen hem nog maar net ontwijken. 'Verdomme!' roept Joey uit en hij grijpt meteen met een  verbeten gezicht zijn vuist vast. Hier en daar beginnen mensen te applaudisseren, maar sommige slaken kreten van verontwaardiging. 'Wat een held!' roept Bella uit en ze bloost even. Joey kan alleen door zijn pijn heen glimlachen. 'Gaat hier alles goed of moet ik mensen meenemen?' roept opeens de toezichthouder, die voor ons staat. 'Alles prima, meneer!' roept Olivia meteen en ze steekt haar duim uit. Joey is inmiddels gaan zitten. De toezichthouder knikt en loopt weer naar beneden. 'Je hand is een beetje paars geworden,' zucht Bella en ze pakt haar koude beker cola en legt het op de vuist van Joey. 'Auw, verdomme!' vloekt hij meteen uit. 'Niet huilen, de wedstrijd begint weer,' sist Olivia naar hem en ze kijkt naar het veld. En inderdaad de tweede helft begint weer. Aangezien onze team met twee punten achter staat, is het bij ons een beetje stilletjes geworden. Bij de andere tribune barst het natuurlijk wel van het gejuich. 'We gaan wel winnen,' knikt Olivia hoopvol en ze kijkt toe hoe Robin ruw omver wordt geduwd.

Na een kwartier hebben zelfs de spelers er schoon genoeg van. Er heeft tot nu toe geen enkele team meer gescoord. De wedstrijd begint vast te lopen. 'En we moeten nog een kwartier,' moppert Bella en ze sluppert haar laatste druppel cola op. Ik gaap even. 'We kunnen ook gaan en morgen horen wie gewonnen heeft,' stel ik dan voor. Precies op dat moment staat iedereen met luid kabaal weer op. Verbaasd en verward kijk ik even om me heen. Meteen ben ik klaarwakker. 'Ze hebben de bal!' roept Joey uit. Ik kijk ook naar voren, waar Oscar met de bal ervandoor gaat. Hij wordt achtervolgd door wel zes jongens. Oscar ziet dat en begint in paniek te raken. Hij gooit de bal, zonder nadenken, naar Robin, die het maar net weet te vangen. Terwijl hij langzaam weg probeert te rennen, komt hij vast te zitten door drie tegenspelers. Hij ziet geen andere uitweg meer en gooit de bal plotseling heel hoog de lucht in. Naar adem happend volgt iedereen de bal. Benieuwd waar het terecht zal komen. Scott en nog een paar andere spelers rennen op de bal af en proberen het te vangen, maar ze vallen allemaal om en de bal wordt gevangen door iemand anders.

Hazeal.

Ik hou mijn adem even in. Hij staat wel heel dichtbij het doel. Hij hoeft alleen maar een kleine stukje te rennen. Ik bal mijn handen tot vuisten. Zal hij scoren? Maar Hazeal blijft stokstijf stilstaan. Hier en daar beginnen mensen te schreeuwen uit onvrede. 'Waarom doet hij niks?' roept Bella kwaad uit. Ik reageer niet. Ik snap het ook niet. Al heel de avond loopt hij alleen maar te niksen. Plots, alsof het eindelijk tot hem doordringt, begint hij te rennen. Het geschreeuw verandert meteen in gejoel en zelfs Bella kijkt een stuk vrolijker. Ook Hazeal's teamgenoten beginnen hem  aan te moedigen. Ik slaak een zachte zucht van verlichting. 'Je kan het,' fluister ik zacht. En ik voel mijn hart voor hem gloeien. Ik moet eigenlijk boos op hem zijn en hem het ergste toewensen, maar ik kan het niet meer. Hij maakt me zwak.

En terwijl ik toekijk hoe Hazeal steeds dichterbijer komt bij zijn doel, bijt ik door de zenuwen aan mijn nagels. Bella ziet me bijten en slaat mijn handen weg. Ik kijk haar even boos aan. Maar dan hoor ik plots een harde beuk. Het geluid gonst even kort door het veld. Het wordt meteen een stuk stiller. Mijn ogen kunnen alleen maar naar het oorzaak van het geluid staren.

Het is Hazeal. Het is verdomme Hazeal! En ik sta meteen rechtop. Mijn voeten willen meteen naar hem toe rennen, maar Bella houdt me net op tijd tegen door mijn pols te grijpen. 'Nee,' zegt ze alleen en ze richt haar bruine ogen op Hazeal, die bewegenloos op de grond ligt. Zijn aanvaller kijkt een beetje schuldig voor zich uit. De klap was ook immens hard aangekomen...