CHANGE

Hoofdstuk 188

Hoofdstuk 188: Het onwaarschijnlijke

'Bella!' roep ik haar naam als ik zie dat ze naar buiten loopt. Ze blijft niet staan. Zuchtend besluit ik een klein sprintje te leggen op mijn hakken. 'Bella!' En ik leg mijn hand op haar schouder. 'Wat?' hoor ik haar fluisteren. Ik draai haar gezicht naar me toe en zie haar gebroken blik. 'Bella, kom op. Joey is een idioot, maar een idioot die gevoelens voor je heeft!' Ze schudt ongelovig haar hoofd. 'Joey heeft geen gevoelens voor me!Waarom anders zou hij die stomme trut kussen?!'

'Bel...' En ik grijp haar met mijn beide handen vast, zodat ze eindelijk kan stoppen met lopen. 'Hij heeft gevoelens voor je. Dat weet je. Je moet het hem vertellen. Alsjeblieft, Bel.' Bella schudt wanhopig haar hoofd. 'Hoe wil je dat ik nu naar hem toe ga? Ik...-' En ze slaakt een diepe zucht. 'Wat wil je dan doen?' zeg ik dan. 'Naar huis. Nadenken...' Ik schud mijn hoofd. 'Je verpest een mooie kans hier, Bella.Wil je echt naar huis gaan zonder echt te weten of het wat had kunnen worden?' Ze knikt. 'Maak je geen zorgen. Ik zal het hem ooit vertellen, maar niet vandaag. Ik heb de moed er niet voor...' Ik laat haar langzaam los. 'Je bent bang, dat is het!' 'Nee! Ik weet het gewoon niet meer. Ik...-' En ze slaat haar ogen neer. 'Valentina, ik wil nu naar huis en dit zo snel mogelijk vergeten. Ik zal echt met Joey praten, maar niet vandaag...'

'Oke,' zucht ik met tegenzin. 'Ik ga Joey dan halen zodat hij ons naar huis kan brengen.' Bella knikt. 'Alsjeblieft.'

-

Onderweg naar Bella's huis zijn ik en Bella opvallend stil. Joey kijkt vaak bezorgd via zijn achteruitkijkspiegel naar Bella, maar die blijft naar buiten staren. 'Alles goed, Bel? Niet genoeg plezier gehad?' vraagt Joey dan. Ze haalt haar schouders op. Ik kijk hoofdschuddend weg en probeer niet nu al te gaan tieren tegen Joey. Ik bewaar mijn tirade als Bella thuis is.

Na tien minuten arriveren we voor Bella's huis. 'Bedankt voor de rit, Joey,' fluistert Bella terwijl ze haar gordel loskoppelt. 'Bel, wacht,'  zucht Joey snel en hij draait zich naar haar om. Even hoop ik vurig dat hij zijn excuses aanbied en zijn liefde voor haar opbiecht. 'Ik hou van je en dat weet je, Bel. Dus wat je ook nu dwarszit, het komt goed, schat,' zegt hij dan. Ik kijk Bella aan en hoop dat ze nu beseft dat dit het moment is. Langzaam zie ik haar mond opengaan. 'We zijn er voor je...als een familie en dat weet je. Je kan alles kwijt,' voegt Joey dan aan toe. Meteen sluit Bella haar mond weer.

Ver-dom-me Joey!

'Bedankt,' glimlacht ze zwak. Haar bruine ogen kijken hem doordringend aan. 'Ik hou ook van jou,' fluistert ze langzaam en ze stapt dan uit. Joey staart haar even na. 'Tot morgen, Bel,' neem ik snel afscheid van haar. 'Tot morgen,' reageert ze terug en ze gooit de portier achter haar dicht. Zuchtend richt Joey zich weer op zijn stuur. 'Weet jij trouwens waarom ze zo stil was?' vraagt hij dan terwijl hij begint te rijden. 'Ja,' zeg ik hard. Joey kijkt me snel verbaasd aan. 'Wat dan?'

Ik haal eerst diep adem. Is het wel verstandig dat ik voor Bella ga praten? Ik grom en schud mentaal mijn hoofd. Nee, dat is Bella's taak. 'Wat dan?' vraagt Joey weer en hij kijkt me even aan. 'Het is ingewikkeld, Joey. Ik kan moeilijk praten.' Joey slaakt een diepe zucht. 'Ga me niet vertellen dat je me leuk vindt,' zegt hij dan. Ik moet onbewust lachen van zijn woorden. 'Joey, je bent een knapperd, maar al voor iemand anders voorbestemd en dat weet je!' Zijn groene ogen staren me even verward aan. Ik merk meteen op dat de auto langzaam de verkeerde richting oprijdt. 'Joey!' zeg ik snel en ik geef hem een stoot, waardoor hij weer uit zijn gestaar komt. Hij stopt net op tijd voor een stopbord. 'Wie bedoel je?' vraagt hij zacht. 'Je weet wel wie...' En onze ogen kruisen elkaar weer. Zijn groene ogen lijken wel te glinsteren in het zwakke straatverlichting. 'Je hebt haar gekwetst, Joey...'

Joey kijkt slikkend de andere kant op. 'Ik vind het meisje op het feestje niet leuk. Het was voor een spelletje...' Ik haal mijn schouders op. 'Dat weet zij niet. Je had het moeten vertellen,' zeg ik. Joey kijkt me grommend aan. 'Ja, want ik wist ook echt dat jullie me gezien hadden!' Ik zucht. 'Joey, jullie moeten met elkaar praten. Zij vindt je leuk en jij haar. Waarom steeds om elkaar heen draaien?' Joey grijnst even. 'Ja, zegt degene die nog steeds gevoelens voor haar ex heeft...' Ik vergroot mijn ogen. 'Joey, je weet wat hij geflikt heeft! Ja, natuurlijk vind ik hem nog leuk want voor mij was het wel serieus. Maar ik kan toch moeilijk naar hem teruggaan. Ik zal altijd wantrouwen hebben!' roep ik uit. Joey knikt begrijpend. 'Ja, dat weet ik. Het was een stomme opmerking,' verontschuldig hij zich snel. 'Joey, verspil deze kans niet en praat met haar. Jullie vinden elkaar leuk!' En ik leg mijn hand op zijn arm. Joey kijkt er langzaam naar. 'Maar wat als ik weer voor schut sta? Ik ben al eerder afgewezen door haar,' fluistert hij dan. 'Toen wist ze zelf niet dat ze gevoelens voor je had. Maar nu heeft ze gevoelens voor je... praat met haar!' Joey zucht. 'Oke, ik zal met haar praten...' Ik glimlach. 'Goed zo, ik ben trots op je!' Joey grijnst en start de auto weer op, om weg te rijden. 'Niet te geloven dat jij mij ooit advies zou geven over de liefde,' grijnst hij terwijl we rijden. 'Nou ja zeg, gaat het zo belabberd met mij op liefdesgebied?' mopper ik gekwetst. 'Best wel,' reageert Joey spijtig. Ik kijk mopperend weg. 'Dat vind ik nou gemeen,' zeg ik nog zacht. 'Je weet wel dat ik het niet op die manier bedoel. Maar je relatie met Hazeal was niet bepaald zoetsappig. En je had een geforceerde relatie met Oscar!' Ik vloek wat. Hij heeft gelijk. Mijn twee enige relaties tot nu toe zijn regelrechte rampen. Ik kijk hem zuchtend aan. 'Goed, je hebt gelijk.' En we barsten dan in lachen uit. 'Het spijt me, maar het is zo. Maar geen zorgen, er komt wel iemand voor je die veel beter is!' Ik knik goedkeurend. 'Als jij het zegt, Joey.' En ik leg mijn hand op de zijne. Joey ontmoet lachend mijn blik. Achter hem, op de achtergrond zie ik twee enorme lichten naar ons toe komen. Mijn glimlach verstomt even. 'Eigenlijk heb je niemand nodig, want ik hou al zoveel van je dat niemand anders dat kan overtreffen,' hoor ik Joey lachen. Ik vergroot mijn ogen als ik eindelijk zie dat de lichten eigenlijk koplampen zijn, die met enorm veel vaart onze kant opkomen. Meteen knijp ik in zijn hand en gil ik zijn naam uit. Joey draait zich meteen om, precies wanneer we luide getoeter horen en we verblind worden door de lichtstralen. De klap die volgde kwam inmens hard aan. Het is haast onmenselijk om te beschrijven, want ik zie meteen wit voor mijn ogen.

................