CHANGE

Hoofdstuk 106

Hoofdstuk 106: Gevaarlijke samenwerking

De volgende dag is de situatie tussen Joey en Bella nog steeds niet verbeterd. Joey is vandaag niet eens op komen dagen. Bella blijft op ruime afstand en gaat met andere mensen om. Het lijkt even alsof ik en Vanessa alleen achtergebleven zijn en dat op de tweede schooldag. Tijdens de lessen valt het nog wel mee, maar tijdens Engels voelen we Joey's afwezigheid. Bella lijkt het ook te merken, want ik zie haar soms naar Joey's lege plek staren. Ik zucht diep en kijk weer naar voren, naar de plek waar Hazeal normaal zit. Over afwezigheid gesproken, mijn vriendje is ook niet komen opdagen. Ik heb hem al tien berichtjes gestuurd, maar hij heeft niet eens de moeite gedaan om ze te lezen. Ergens voel ik me bezorgd, maar volgens Vanessa moet ik hem wat vrijheid gunnen. 

Doordat ik schuin achter me steeds geroezemoes hoor, draai ik me even om. Precies op hetzelfde moment stoppen Teddy en Ashley met fluisteren en kijken ze me samenzweerderig aan. Ik trek kort mijn wenkbrauw op. Teddy grijnst even en fluistert dan iets in Ashley's oor. Ik zucht diep en draai me oogrollend weer om. Over kinderachtig gesproken...

Vanessa, die blijkbaar mijn blik is gevolgd, zwaait even met haar handen zodat ik haar aan moet kijken. 'Dat is niet al te best,' fluistert ze terug. 'Hoe bedoel je?' reageer ik zacht. 'Ashley en Teddy, de twee bitches van de school, die samen zitten te smoezen...? Bereid je maar voor, want het zal genadeloos worden.' Ik kijk even kort weer naar achteren. 'Hoezo dat dan?' Vanessa kijkt me even sceptisch aan. 'Ik weet niet wat jij ze hebt aangedaan dat ze nu samenwerken. Maar ik zou als ik jou was uit hun buurt blijven. Het is een gevaarlijke samenwerking.'  Ik rol weer met mijn ogen. 'Ik heb Teddy alleen op haar plek gezet. Bella wilde namelijk privacy in de wc, maar de bitch wilde de hele ruimte claimen. En dan om even te beseffen dat ze Hazeal en mij heeft kunnen betrappen!' fluister ik het laatste heel zacht. Vanessa zwaait even verhit met haar hand. 'Zo, stel je eens voor als ze jullie had betrapt. Heel de school zou het dan weten!' Ik begin met mijn pen te spelen. 'Voor mij maakt het niet zoveel uit, ik bedoel, dan wordt Hazeal eindelijk eens een keer met rust gelaten door hebberige meisjes. Dan weten ze allemaal dat hij de mijne is en ik de zijne. Maar Hazeal wilt het liever geheimhouden, misschien schaamt hij zich voor me,' zucht ik zacht. 'Of jullie relatie kan zwaar beproeft worden, denk maar niet dat alles gemakkelijker wordt als heel de school over jullie relatie afweet. Die hebberige meisjes zullen in hebberige monstertjes veranderen die alles op alles zetten om jouw vriendje te kunnen verleiden. Ze zullen echt alles doen om jouw relatie kapot te maken en Hazeal van je af te pakken, want zo zijn wij vrouwen nou eenmaal,' reageert Vanessa. 'Hazeal zou me dat nooit aandoen, dat heeft mij beloofd en ik vertrouw hem erop!' Vanessa knikt. 'En ik hoop voor je dat hij inderdaad aan zijn belofte blijft houden, want hij heeft al een geschiedenis, volgens Scott.' Ik zucht diep. 'Geschiedenis of niet, ik blijf hem vertrouwen.'

En terwijl ik en Vanessa zachtjes fluisteren over mijn relatie met Hazeal, zien we niet dat Teddy en Ashley ons de hele tijd grinnikend aanstaren.

-

Na school besluiten we Joey op te zoeken. Hij woont in dezelfde buurt als Vanessa, slechts drie straten verderop. Net als Vanessa heeft hij een grote huis en rijke ouders die in Manhattan werken. Zo zijn er nog andere die ook bij hun in de buurt wonen in grote huizen.

'Ik hoop dat alles goed met hem gaat,' zucht Vanessa terwijl ze haar scooter tegen Joey's tuinhek parkeert. Ik kijk even naar onze gezamelijke vrolijkheidsmandje vol snoep waar Joey gek op is. 'Sowieso wel, hij is gewoon even verward,' knik ik bemoedigend. We lopen door zijn voortuin, naar zijn voordeur toe. Nadat Vanessa heeft aangebeld doet een oudere versie van Joey open. 'Hey, wat leuk om jullie weer eens te zien!' roept zijn oudere broer meteen uitbundig uit. 'Patrick!' roept Vanessa vrolijk uit en ze geeft de brede jongen een knuffel. 'Wat zijn jullie groot, zeg! Jeetje!' Voorzichtig laat Patrick haar weer los. Zijn groene ogen scannen Vanessa top tot teen. 'Ik wil je niet beledigen, ofzo, maar je ziet er nogal voller uit...' Vanessa grinnikt even. 'Klopt! Ik ben namelijk zwanger!' Patrick's al redelijke grote ogen worden nog groter. 'Dat...meen...je...niet!' schreeuwt hij bijna uit. Zijn blik vliegt meteen naar mij, alsof hij op mijn bevestiging wacht. Ik knik, met een enorme glimlach. 'Mijn God, Vanessa, wat heb je toch allemaal uitgespookt?' En hij kijkt haar met grote ogen aan. 'Ik vertel je het wel als we binnen mogen komen. Ik sterf bijna van de kou...' En ze bibbert dramatisch met haar lichaam, ook al heeft ze een belachelijke dikke winterjas aan. 'Kom binnnen,' knikt Patrick snel en hij laat ons binnen. 'Jij bent niet zwanger, he?' vraagt hij nog snel aan mij. 'Geen zorgen, ik doe het rustig aan.' Patrick knikt opgelucht. Nadat we onze schoenen en jassen hebben uitgetrokken, lopen we hun warme woonkamer binnen. Patrick is meteen wat warms gaan halen. 'Soms denk ik dat Joey's ouders meer smaak hebben dan de mijne,' zucht Vanessa terwijl ze het interieur bestudeert. Ik wil net reageren als Patrick weer binnen komt wandelen met een dienblad. 'Ik hoop dat jullie van warme chocolademelk houden, want ik heb niks anders.'

'Heerlijk Pat,' knik ik dankbaar en ik neem de hete kop choco aan. Ook Vanessa neemt er eentje aan. 'Goed, Vanessa, vertel eens, wat is er in hemelsnaam met je gebeurd?' zucht Patrick terwijl hij op de bank neerploft. 'Om een verhaal kort te maken, ik heb teveel gedronken en ben uiteindelijk met de verkeerde persoon in bed belandt.' Patrick haalt even een hand door zijn donkerblonde haren. 'Jeetje, en ik dacht dat ik onvoorzichtig was, maar jij hebt me verslagen.' Ik kijk Patrick even raar aan. 'Ik zit toch nu op de universiteit? Geloof me, daar verandert iedereen in een lustige beest. In een week al heb ik zes meisjes in mijn bed gekregen!' legt hij snel uit. Ik neem een slok van mijn choco. 'Dat is inderdaad onverzichtig. Een wonder dat geen een van de meisjes zwanger raakte,' grinnikt Vanessa. Patrick geeft zichzelf lachend een schouderklopje. 'Een typische Williams-dingetje. Nou ja, voor mijn kleine broertje niet...maar over hem gesproken, weten jullie wat hem opeens bezielt? Hij is al een tijdje erg stil en afwezig.' Ik wijs met mijn vrije hand naar de bijzettafeltje, waar ik Joey's mand heb neergelegd. 'Wij zijn hier gekomen om hem wat op te vrolijken.' Patrick knikt goedkeurend. 'Dat kan hij wel gebruiken, nou, ik laat jullie je gang gaan, ik moet onze zusje van school ophalen. Dus voel je welkom.' We knikken en staan meteen op. Onze bekers choco nemen we mee. 'Hij is boven,' knikt Patrick nog voordat hij op staat.