Vecheyn |Tamamlandı.|

ÖZEL BÖLÜM.

28.10

İyi ki doğdun Neva Talaz Arsal.

İyi ki bir gece yarısı zihnime düştün ve hayallerimi hayallerinle var ettim. İyi ki benim yoldaşım oldun ve benim elimi tuttun. Sen sadece zihnimde var ettiğim bir karakter değilsin, iyi bir sırdaş iyi bir yoldaşsın.

Bize küllerinden doğmayı çok güzel öğrettin. Acılarına rağmen nasıl ayakta durduğunu çok iyi gösterdin. Tuttuğunu koparmayı, istediğin her şeyi elde etmeyi gösterdin. Hayata yenilmedin, kafa tuttun ve sen kazandın. Çok güzel sevdin, çok güzel sevildin ve sen kazandın. Çağan'ı, kızlarını kazandın.

Şuan olduğun hayatta Çağan ve kızların ile çok mutlusun çünkü sen bu mutluluğu en başından beri hak ettin fırtınamız. Seni çok sevdiğimizi asla unutma. Benim için, bizim için hep özel kalacağını asla unutma.

İyi ki doğdun Çağan Arsal'ın fırtınası, eşi, her şeyi.

❤️

Kader ağlarını ördüğünde insana iki seçenek düşerdi, ya kaderine boyun eğerdin ya da kaderini değiştirirdin.

Ben bana yazılan kaderi değiştirmeyi seçmiştim.

Bir kış gününün zemheri soğuğu ile başladı hikayem. O zemheri soğuk bir gece keskin, acı verici bir soğuğa döndü. İki cansız bedenin gömüldüğü toprağın başında son kez  nefes aldım, bir daha nefes alamam sandım.  Yaşamı o gece kaybettim bir daha yaşayamam sandım. Son kez o yaşımda güldüm bir daha gülemem sandım, son kez o yaşımda umutlarım, hayallerim oldu bir daha umutlarım hayallerim olmaz sandım. Ben kendimi kaybettim ve bir kez daha bulamam sandım.

Yanıldım.

Bir ateş düştü kalbime. Buna sevda ateşi dediler. İlk önce yeniden nefes almayı öğrendim sonra yaşamayı öğrendim. Bana yeniden gülmeyi öğretti, ağlamaktan korkmamayı öğretti. Bir adam bana gülüşlerimi yeniden verdi. Umut etmeyi öğretti, hayal kurmayı sevdirdi. Acıyı da öğretti sevmeyi de öğretti. Affetmeyi öğretti. Ama en çokta yuva olmayı öğretti. Bana aile oldu ve beni bir yuvaya ait kıldı. O günden sonra yüzümü hayatın yaşanabilir tarafına döndüm; sadece onu gördüm.

Ben öyle bir yandım ki ama ben daha önce hiç böyle yanmadım.

Doğunun hırçın kollarında yaşarken bir anda rüzgar gibi İstanbul'a estiğim gün başladı Çağan ile hikayemiz. Ben ondan habersizken, o benim varlığım ile tanışırken yüreğine düşmeye başlayan ateş ile bana gelen yolları yürüdü. Savaştık ama birbirimizin yoluna düşmekten kurtulamadık. Sevdik, öyle bir sevdik ki bir sevda ateşinde yandık. Öpüştük, bir şehrin içinde birbirimize yandık. Seviştik, birbirimize ait olduk ve bir şehrin içinde birbirimizi yaktık. Ayrıldık, öyle darmadağın olduk ki birbirimizden savrulduk öldük. Kavuştuk, birbirimize eskisinden daha sıkı bağlandık. Evlendik, sevgimiz içinde daha güçlü bir ateşle yandık. Ve sonra... Hamile olduğumu öğrendiğimiz gün o ateş çoğaldı ve biz mucize gibi gelen bir sevgiyle kuşandık. Kızlarımız hayatımıza katıldığında ise hayatın en güzel yüzü tamamlanmış oldu.

Çağan hayatıma girdiği an bana eksik ne varsa öğretti. Sevmeyi, sevilmeyi öğretirken bir yandan da aile olmayı, yuva olmayı öğretti. Kimi zaman uslu bir öğrenci olup onu dinlerken kimi zaman onun canını okudum. Kabul fazlasıyla zor bir kadındım ve yeri geldiğinde onu çok zorladım. Elimde değildi, bende öyle olmayı istemezdim ama onunla öğrendim. Sabırla, ilmek ilmek işleyerek bana öğrettiği ne varsa benimsedim ve onunla yuvamızda yaşadım.