Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi,
Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı.
Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-GİZLİ KALAN-
"Bir celladın geride bıraktığı o çocuk değildim artık. Kaderimi sil baştan yazacaktım.
Yana yakıla..."
Geçmişime borçlu olduğum bir yük vardı omuzlarımda, en önemlisi de geleceğimi kurtarmanın verdiği büyük bir yük vardı sırtımda. Çocukken kaderime işlenen bilinmezliğim bir lanet gibi yıllar sonra karşıma çıktığında hiçbir şey bıraktığı gibi değildi. O küçük çocuk bilinmezliğin içinden sıyrılıp kaderini sil baştan yazacak güce ulaşmıştı.
Kafamın içinde dönüp duran şeytani fikirlerin ağırlığı artıyordu. Belki henüz ortaya çıkmıyorlardı fakat biliyordum ki kendini belli edecekti. Sadece kendi sorunlarım vardı ve onu halletmem gerekiyordu. Kendi hayatımı yola koyduğum an namlu onlara dönecekti ve o namlu hedefine yöneldiği an işini bitirmeden vazgeçmeyecekti.
Toplantı odasında elimde belgelerle otururken çatık kaşlarım hırçın gözlerime eşlik ediyordu. Uğradığımız saldırının üzerinden neredeyse bir saat kadar vakit geçerken Çağan onları kapattırdığı mekana gitmişti. Önce kendisi sorgulayıp ardından polise teslim edeceğini söylerken tam olarak neyi planlıyordu? Herifler açık açık her şeyi itiraf edecek değildi. Böyle bir işe kalkışıyorlarsa elbet yakalanma ihtimallerini göz önünde bulundurmuşlardı.
Belgelerde son kez göz gezdirip imzaladığımda kapı tıklatılırken Ferhan elinde kahvelerle birlikte içeriye girdi. Yanıma oturup kahvemi bıraktığında ardından kendi kahvesini önüne çekerken, "İyi gözüküyorsun," dediğinde bundan oldukça memnundu. Ferhan iyi ki tanıdım dediğim nadir insanlardandı ve bunu her zaman bana gösteriyordu. "Bir şeylerin yolunda gittiği o kadar belli oluyor ki bu beni mutlu ediyor."
"Ben onu en başından beri anlıyorum Ferhan. Anladığım için bir şeyleri kabullenmek kolay oluyor," dediğimde derin bir nefes aldım. Sıkıntılı oluşum her halimden belli oluyordu. "Kolay olmayan durumları henüz çözemedik. Birbirimize ne kadar yakın olursak olalım sanki o yakınlık kopmaya hazır gibi."
"Çünkü hala sorunlarınızı oturup konuşamadınız ve bunu yapamadıkça kopmaya hazırsınız."
"Az kaldı Ferhan bunu daha fazla uzatmayacağım."
Daha fazla uzatmaya gücüm yoktu.
Kahvemden bir yudum aldığımda telefonuma gelen son mesajı açıp göz gezdirdim. Saldırı sonrası Doğan Altuner tehdit dolu bir mesaj atarken onun yanında olmam için ne kadar aşağılık hamleler yapacağını açık etmiş olmuştu. Gerginlikle yoğrulan kalbim her şeyin gün yüzüne çıkacağı fikri ile sıkışırken birde yeni bir olayın verdiği stres ile karmaşık bir hal alıyordu.
