Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi,
Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı.
Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YÜZLEŞME
Yaşadığın tüm acıları unut Neva Talaz Arsal.
Senin için yepyeni bir hayatın vakti geldi.
Öyle ki güneş senin için hayatının üzerine doğuyordu, ruhunu aydınlatıyordu. Geçmişimden kalan zincirleri söküp atarken karanlık yüzüm sessizliğe gömülüyordu.
Bugün geçmişimle aramdaki bağı kopardığım gün olacaktı. Belki tamamen unutmayacaktım lakin acılarım eskisi gibi beni kuşatmayacaktı. Özgür olacaktım, önümde sadece geleceğime giden yollar olacaktı. Ne engeller kalacaktı ne de beni engellemeye çalışanlar olacaktı. Öyle güçlü adımlarla ilerleyecektim ki düşmem için çabalayan kim varsa yolumun üzerinden atacaktım.
Yakalama kararının çıkması üzerine herkesi toparlayıp merkeze geçtik. Ufuk Müdür'den yakalama emri ve çıkan mahkeme kararını aldım ve kendimden emin adımlarla birlikte ekibin yanına ilerledim. O sırada Çağan telefon ile görüşürken birden bana döndüğünde, "Doğan'ın adamları mekanı basmış," dediğinde kaşlarım çatıldı. Hayır, öylece elimizden kayıp gitmesine izin veremem. "Fırlayın gidiyoruz. Onlar biz gidene kadar idare edebilir yinede acele edelim."
"Herkes dikkatli olacak ve bugün bu işi bitireceğiz."
"Emredersiniz başkomiserim!"
Silahlarımızı kuşanıp merkezden çıktığımızda araçlara binerken hızla yola koyulduk. İçime çelik yelek giymeyi ihmal etmedim, Çağan'ın da giymesi için baskı yapıp giydirdim. Çift silah vardı onun yanı sıra iki çakıyı yanımda taşıyordum. Hasar almak gibi bir niyetim yoktu, hele ki ölmek gibi bir niyetim hiç yoktu. Kader bize ne gösterirdi bilmiyorum ama ben canımı sonuna kadar koruyacaktım, korumak zorundaydım.
Yüreğimi emanet ettiğim adama ve iki küçük yıldızıma canımı borçluydum.
Çağan bakışlarını bana çevirdiğinde bunun altında yatanları çok iyi biliyordum. Yine her operasyon öncesi yaptığı uyarıları yapacaktı çünkü beni benden daha iyi biliyordu. "Neva ne olursa olsun dikkatli olacaksın. Kendini tehlikeye atmayacaksın," dedi keskin bir ses tonuyla. Bu durumlarda öyle otoriter oluyordu ki lafının üstüne laf kesinlikle kabul etmiyordu. "Kaçarsa kaçsın, yeniden buluruz. Önceliğin kendin olacak."
"Merak etme sevgilim dikkatli olacağım. Kendimi tehlikeye atmayacağım."
"Bugün her şeyi bitireceğiz ve sonra gidip kızlarımız ile birlikte huzurla uyuyacağız."
