Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi,
Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı.
Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-İKİ KÜÇÜK NEFES-
Aylar sonra.
Takvimden yapraklar birer birer düşüyordu. Günler hızlı bir şekilde geçip gidiyordu, zaman daralıyordu ve bizi bekleyen sona doğru sürükleniyorduk.
İyice büyüyen karnım ile mutfakta kahvaltı hazırlarken bir yandan da atıştırıyordum. Tam tamamına otuz yedi haftalıktılar. Bu haftaya ulaşmaları mucize gibi geliyordu, erken doğum beklerken çoğul gebeliklerde olan o üst sınırın içindeydik. Yarın hastaneye yatacaktım, kızlar yavaş yavaş doğum için sinyal veriyorlardı. Bu kadar karnımda kalmaları bile mucize gibiydi, onlardan daha fazlasını beklemek haksızlık olurdu. Bana yeterince yardımcı oldular, benimle birlikte savaştılar ve bu sonu birlikte güzel bir şekilde bitirecektik.
Doktorumuz dün her şeyin olması gerektiği gibi gittiğini, kızların kilolarında ve gelişimlerinde hiçbir sıkıntı olmadığını söylediğinden beri doğum gözümü korkutmuyordu. Tüm odak noktam onlardı, aylardır hayatımın merkezi onlardan ibaretti. Çağan yoğun bir şekilde çalışırken ben kimi zaman sistemlerle onlara yardım ediyordum kimi zamansa evde vakit geçiriyordum. Bu tempoya artık alışkındım.
Zerrin yaptığımız anlaşmaya aylardır uyuyordu, bize öyle çok yardım ediyordu ki yokluğum Çağan için yük olmuyordu. Doğan'ın alttan alttan ipini çekiyordu ve bu işe yarıyordu. Holdingi çok kötü bir durumdaydı ve elimize yeni yeni bir çok sağlam delil geçmişti. Çok yakında bu dosyayı kapatıyorduk, artık sadece sayılı bir zaman kalmıştı.
Masayı kurduğumda büyüyen karnım yüzünden paytak paytak yürürken bu halime gözlerimi devirdim ve dikkatli bir şekilde odaya çıktım. Çağan hala uyuyordu, üst kısmı çıplaktı fakat battaniyeyi üzerine çekmişti. Yanına gidip yatağa oturduğumda ona doğru eğilirken yanağından öptüğümde, "Çağan kalk," dedim. Kıpırdandığında huysuz bir tavırla yüzünü buruşturdu. "Hayatım kalkar mısın? Kalkmazsan çok kötü olur."
"Ne olurmuş?"
"Bilmem düşünmedim."
Gözlerini aralarken doğrulup dudaklarımdan öptü, ardından her zamanki gibi sevgiyle kızları sarıp sarmaladı. Bebeklerden bir tanesi kıpırdanırken hareketleri dışarıdan çok net belli oluyordu. Çağan buna ilk şahit olduğunda sevinçten evde dört dönmüştü. Diğer bebeğin eli karnımda belli olurken Çağan parmağını elinin olduğu noktaya bastırdığında bebek anında karşılık verir gibi elini biraz daha karnıma dayadı. Parmaklarıyla o bölgeyi sevmeye devam ettiğinde elini kaçırdı lakin bu defa tekmesini hissettim.
