Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi,
Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı.
Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AZAP DOLU BİR MATEM
-Çağan Arsal 4 Mayıs 2019
Saklanan gerçekler hiçbir zaman gizli kalmazdı; saklandığı yeri deler geçer ve gün yüzüne çıkardı.
Ben saklı kalanları ardımda bırakarak, tehlikeli temeller üzerine kurdum bir sevgiyi. Sapasağlam sevgimizi sağlıksız bir temeller üzerine inşa ettim. Gözlerim sadece onun sevgisini gördü. Gerçeklere kör oldum.
Öyle bir aşkın içine düştüm ki bunun adına delilik dedim. Aklımı başımdan aldı, bana dair hiçbir şey bırakmadı. Her şey bir masal gibiydi. Neva ve benim masalım.
Onu son kez öptüğümün, son kez kokusunu içime çektiğimi bilmenin verdiği ağırlıkla evden çıktım. Bu kapıdan son kez omuzlarımdaki ağırlıkla çıkıyordum. Son kez geçmişimin yükünü taşıyacaktım ve son kez bizi bitiren o lanetin bedelini ödeyecektim. Fakat biliyordum ki önümdeki yol beni darmadağın edecekti.
Son kez ardımda duran eve baktım. İçimde kül olmuş sızının ilk ateşini verdim bu evden çıkarken. Ruhumun, kalbimin, zihnimin tamamı bu evde kaldı. Ben görev uğruna, mesleğim uğruna bana can olan kadını yarım bıraktım. Onu yarım bıraktığım yerde öldüm.
Bir gidiş her şeyi beraberinde götürecekti ve bir gidiş eskiye dair hiçbir şey bırakmayacaktı.
Neva bugün asıl gerçeğimle yüzleşecekti. Tepkisini tahmin bile edemiyordum. Çok kızacaktı. Kırıp dökecekti fakat en çok kendisi incinecekti. Hayal kırıklığı sinecekti gözlerine. O gözlere baktığımda kahrolacaktım. O gözlerin derinliklerinde ölecektim.
İstanbul Emniyet Müdürlüğü binasına geldiğimde arabadan inerken gururla baktım. Bu kez bıraktığım vazifeyi geri almaya geldim. Bu kez gizli saklı değil, tüm gerçekçiliğimle adım atacağım buraya. Bana ait olan her şeyi alacağım. Sevdiğim kadından sonra bana nefes olan sevdama kavuşacağım.
Merdivenleri heyecan içinde çıktım, her bir adım kalbimdeki sızıyı heyecanıma ortak ediyordu. Bir yanım acırken bir yanımın böyle delicesine atması acıma ihanet değil miydi? Elimde değildi. Delicesine atan kalbime söz geçmiyordu. Ben bir Neva'ya böyle yeniliyordum birde mesleğime yeniliyordum.
Emniyetteki görevli olduğumuz katta nöbetçiler hariç kimsenin olmayışı işime geldi. Alelacele Hakan Müdür'ü bulduğumda, "Gel oğlum üniforman hazır," dediğinde sırtımı sıvazladı. "Neva'nın odasında yani artık kendi odanda duruyor. Hazırlan gel." Başımı salladım, diyecek bir şeyim yoktu. Sarsak adımlarla odaya yönelirken kalbimdeki vicdan azabı baskın çıktı. Kendi hayallerimi alırken Neva'nınkini alt üst ediyordum.
