Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi,
Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı.
Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-İSYANIN SESİ-
Kendimi bildim bileli bir hayat oyunun içindeydim, bu oyunun sonu nasıl bitecekti yine hayat gösterecekti.
Hayatıma yabancı bir adam girdi, yollarım onun gizemine çıkar oldu. Bir anda onun gizemi içinde kendimi buldum, dengem sarsıldı. Öfkemi, hırsımı harladı, beni bilinmezlik dolu olan bir oyunun içine hapsetti.
Çağan Arsal kurduğu oyunla dengemi bozuyordu.
Ateşle oynadığımı onu gördüğüm ilk gün anladım, yine de geç kaldım. Onun oyununa karşılık bir oyun kurdum, aynı hamleler ile vurulduk. Eğer ki zihnimde bir şeytan taşıyorsam emindim ki Çağan Arsal'da aynı şeytanı zihninde taşıyordu. Bu kadar aynı olmamızın başka bir açıklaması olamazdı.
Birbirimize ayna tutmuş gibiydik, onda kendi şeytanlığımı görüyordum.
Gözlerimi araladığımda kendimi loş ışıklı bir odada buldum. Yabancısı olduğum yatağın üzerinde doğrulurken üzerimdeki yorganı itekledim. Hala uykum vardı, ne kadar güçlü bir ilaç vermişse uzun zamandır uyuyor olmalıydım ama sanki hiç uyumamış gibi uykusuz hissediyordum. Başımı yastığa koysam yeniden uyuyacağımdan emindim.
Serseme dönmüş kafamı tuttuğumda son olanlar birer birer zihnime düşmeye başladı. Çağan Arsal beni tek yakaladığında saldırırken yaptığı iğne ile kendimden geçtim. Yine onun elindeydim fakat bir depoda değil evinde, yatağındaydım. Ne ellerimi bağlıyordu ne de başka bir müdahale de bulunuyordu. Hatta şuan odanın kapısının açık olduğuna bile emindim. Beni sürekli elinde tutmaya çalışıyordu ama bunu zarar vermek için yapmadığı da ortadaydı.
Duvardaki saate baktığımda yaklaşık üç saat uyumuş olduğumu fark ettim. Zaman kaybından başka bir şey değildi, üç saatime sebep olmuş olması hiç hoş değildi. Sürekli beni elinde tutmaya çalışması saçmaydı, hele ki bunu saçma sebepler altında yapması daha da sinir bozucuydu. Bunu hangi amaçla yapıyor olduğu sorusu ise tam bir muammaydı.
Odadan çıkmak için kapıya yöneldiğimde gelen sesler ile durdum. Çağan'ın konuşma sesinin gelmesiyle kapıyı sessiz bir şekilde açıp araladım. Artık sesi daha net geliyordu, koridorda konuştuğu belli oluyordu. "Neva'ya pusu kuracaklardı," diye konuştu Çağan gergin bir sesle. Bana pusu mu kurulacaktı? Pekâlâ bu şaşırdığım bir durum değildi, asıl şaşırdığım Çağan'ın buna mani olmasıydı. "Elimde olmasının sebeplerinden biri bu oldu. Bir de onunla konuşsam iyi olacak."
Karşı tarafı duyamıyor olduğum için dinlemeye son verdim ve kapıyı kapattım. Yatağa oturduğumda beraberinde kapı açılırken Çağan yüzündeki sert ifade ile birlikte içeriye girdi. Ayaklandığımda ona doğru yürürken tipik Çağan Arsal hareketini yaptı ve kolumu tuttu. Kol fetişi olabilirdi, üstüne çok gitmemek lazımdı. "Burada kalacağımı sanıyorsan yanılıyorsun," dediğimde tek kaşını kaldırdı. "Artık bu tavırların can sıkıcı olmaya başladı."
