Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi,
Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı.
Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-İnfilak-
Menfaatler el ele verdiğinde düşman bile dost gözükürdü.
Çağan Arsal ile işbirliği yapmak tetiği çekilmiş bir silahın namlusunu kafana dayamak gibiydi, riskliydi. Tüm risklere rağmen şartlar bizi bir araya getirmek için acımasız bir şekilde oynuyordu.
Çağan ile birbirimize olan hırsımız bir zehir gibi damarlarımızda yayılıyordu. Her geçen an daha tehlikeli bir boyut kazanıyordu. İçine düştüğümüz hırs bizi ateşiyle yakmak istiyordu ve biz buna direnmiyorduk. Bir gün bu zehir bizi tükettiğinde anlayacaktık ki biz bu zehirden arınmazsak o bizim sonumuz olacaktı.
Birbirimize sırt sırta bağlı bir şekilde kapatıldığımız odanın içinde kapana kısılmış durumdaydık. Çağan'ın kardeşi ise bizden alındı ve farklı bir odaya kapatıldı. Yakalanmış olmamız kötü oldu, neyse ki sorunları çözmek için buradaydım. Adamlar bizi patron denilen adama teslim edeceklerini söylemişlerdi. Bundan dolayı Çağan epey öfkenlendiği için uzun bir süre bağıra çağıra küfür savurdu, adeta yerleri tekmeledi. Ben ise onun aksine sakinliğimi koruyup ellerimi çözmeye çalışıyordum.
Birimizin aklını kullanması gerekiyordu.
Çağan'da en sonunda sakinleşmiş olacak ki ipler ile uğraşmaya başladı. Bileklerimizde ki ipler ile uğraşan parmakları ara ara benim bileklerime kayıyordu. Böyle durumda bile benimle uğraşacak kadar şuursuz bir adamdı. Sanki ayrılmak mümkünmüş gibi onu itekliyordum. "Çağan artık sabrımın sonuna geldim istersen daha fazla zorlama," dediğimde parmakları bileklerimden ayrıldı. "Şu ipleri çözmeme yardım ediyorsan et yoksa ben kendim de halledebilirim, yeter ki engel olma."
"Beni itekleyerek ipleri çözmeyi planlıyorsan bu seni çözüme götürmez," dediğinde homurdandı. "Ben de seninle bağlı kalmaya meraklı değilim."
"Bak şimdi kahroldum," dediğimde görebilirmiş gibi gözlerimi devirdim. "Şu iş bitsin de seninle görülecek bir hesabım var."
