Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi,
Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı.
Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SÖNMEYEN ATEŞİN YANGINI
Seni sen yapan kalbine işlenen duygulardır. Kalbime acılar işlenirken, ben o acıların içinde sevgiye uzanan bir yaşam buldum.
İçimdeki çığlıklarla hep kulaklarımı kapatırdım, kendi duygularımı bastırmaktan bir yol çizmezdim kendime. Kayıplarımla kendimi cezalandırırdım, bedel öterdim kendime. Benim cezam küçük yaşta başladı, hayatla savaşım bir kaybın kendisiyle başladı.
Onlara çok bağlıydım çünkü tek eksik yanımdılar.
Ama ben kazandım diye bağırıyordum hayata karşı. Ben kazandım artık çok güçlüyüm diyerek hayatın acılarına kafa tutuyordum. Kader bana eksik yanımı tamamlamam için bir adamı armağan ettiğinde beraberinde yeni acılarda geldi fakat öyle güzellikler geldi ki acılar artık yüreğimde tutunamaz oldu. Yüreğimde geçmişin eksik yanının acıları vardı ama bir adamın şefkatli sevgisi o acılarımı kucaklıyordu.
İstihbarat binası içinde bulunan şehitler için hazırlanmış özel panoya ilerlediğimde dimdik durmaya özen gösterdim. Oktay Talaz'ın kızısın sen diye hatırlattım kendime, onun karşısında o omuzlar düşmeyecek. Panodaki fotoğrafını bulduğunda öyle bir baktım ki sanki içimin nasıl eriyip gittiğini bir tek o gördü. Parmaklarımı ona uzattığımda özenle fotoğrafını sevdikten hemen sonra asker selamı verdiğimde gururla baktım sadece fotoğrafına olsa bile.
Senin tuttuğun bayrağı artık ben devralıyorum babacığım. Yıllar önce seninle beraber dağılan timi yeniden küllerinden var ediyoruz.
Babam İstanbul'a geldiğinde istihbarat ile bağlantılı olarak bir ekibin başına geçerken o ekip ile başarılara imza attı. Anka timi... Geçmişte istihbaratın en efsane ekibiydi onlar, başarılarını çok duymuştum. Fakat babamın şehadeti sonrası ekip dağılmış ve herkes ayrı bir yerlere gitmiş. Şimdi yeniden Anka timini yeniden yaşatmak istiyorlardı ve bunun başına beni geçirerek aslında nasıl bir gurur verdiklerinin farkında bile değildiler.
Omuzumun üzerinde bir el hissettiğimde gözlerimi fotoğraftan ayırmadım, bana sanki gururla bakıyordu ya da ben öyle görmek istiyordum. "Bu ekibin senin için önemi daha fazla arttı biliyorum. Bu timi en çok sen hak ediyordun," dedi Ufuk Müdür gururlu bir şekilde. Sonuçtan memnundu, ekibin başında benim olmamdan daha memnundu. Çünkü babamın yolundan nasıl gittiğimi Hakan Müdür dışında en iyi o biliyordu. "Yeri geldiğinde babanın eski silah arkadaşlarıyla karşı karşıya kalacağını bil."
"Buna kendimi hazırlayacağım."
"Sana bir haberim daha var Neva. Kurul sen bebeklerini dünyaya getirene kadar hakkında dokunulmazlık getirdi. Onlar doğduktan sonra bu hak onlara geçecek," dediğinde uyarır gibi baktı. "Bu sana kurulun hediyesi, yalnız yinede tehlikeli hiçbir şeye girmeyeceksin."
