Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi,
Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı.
Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-ATEŞLE DANS-
Ateşle oynamayı hep severdim,
Ve şimdi seninle bir ateşin içinde dans ediyorduk sevgilim.
Geçmişimiz bizi ateşe verirken hesap edemediği bir gerçek vardı. Biz o ateşin içinde en başından yandık, o ateşin içinde en başından kül olduk. Ve biz yine bir ateşin içinde güçlendik. Ve şimdi o ateşin içinde kimi zaman birbirimizi yakmak isterken kimi zaman ateşle dans ediyorduk. Çünkü birbirimizden başka hiçbir ateş bizi yakamazdı, hiçbir ateş bize dokunamazdı. Bizi bizden başkası yakamazdı. Şimdi oynadığımız ateşin içinde yanmayı bekliyorduk. Ve sen sevgilim beni yakmayı aklına koymuş gibiydin.
Ellerim ve ayaklarım bağlı, odanın içerisinde hapis kalmış bir şekilde bekliyordum. Sahi buraya geleli ne kadar oldu? Çağan yokluğum ile deliye dönmüş olmalıydı, her yerde delirmiş gibi beni aradığına da emindim. Babası olacak şerefsizin elinde olduğumu bilmek onu deliye çevirirdi, biliyordum. Geçmişinin verdiği travmalar onu rahat bırakmazken o şerefsizin bana zarar verecek olma ihtimali onu yeterince huzursuz ederken şimdi elinde olmam Çağan'ın delirmesi için yeterince haklı bir sebepti. Ama ben Çağan'ı tanıyordum, yine benim için bir delilik yapmayacaktı, beni kurtarmak için sabırla hareket edecekti.
Kaçmaya çalışmama önce duyduklarım engel oldu ve peşinden buna kafama aldığım darbe engel oldu. Bayılmadan önce duyduklarım benim için yeterli oldu. Çağan'ın annesi o adamın ayağına gidip, çocuklarından kurtulmayı dileyecek kadar bencil bir adım attı. Bu hareketi onların ruhlarını nasıl parçalayacak bilmiyor muydu? Çağan ve Berin'in yaşadıkları yeterince zorken birde bunu yaparak yaralarını kanatmaya çalışıyordu. Birde Açelya meselesi başımıza çıktı. Siktir! Hepsi üst üste geliyordu ve bu olanlar yüzünden Çağan'ın geri dönüşü olmayan bir yola girmesinden endişe ediyordum. Yeteri kadar hayatını mahvetti daha fazla başını yakmasından korkuyordum.
Paramparça olan ruhunu dağıtmalarına engel olacaktım, o ruhu toparlayacaktım.
Kapı açıldığında Ersan iti yüzünde ki sahte tebessüm ile içeriye girerken çatık kaşlarıma eşlik eden öfkeli gözlerimle karşılık verdim. Beni süzüp ardından içeriye giren Açelya'ya döndü, onlara bir şey yapamıyor beni çileden çıkarmak üzereydi. "Görüyor musun Açelya, kardeşin turnayı gözünden vurmuş," dediğinde gözlerimi devirdim. "Tek sorun ikiside bizim tarafımızda değil, bu yüzden onlara yazık olacak." Şerefsiz, onun tarafında olacağımızı düşünüyorsa yanılıyordu. Hiçbir güç ne Çağan'a ne de bana onun karşısında boyun eğdiremezdi. İstediği hiçbir zaman olmayacaktı, onun sonunu getirmeden de bu oyun bitmeyecekti.
"Çağan bir ihanetin içindeyken gidip nasıl bir polisle birlikte olur," dedi Açelya. "Aptal, başını yakacak farkında değil. Bu kız onun ipini çekmek için fırsat kolluyor."
