Bir hırçın dalga gibi yakıp yıkmıştı zihnimi,
Yerine tüm benliğinin yıkıntılarını bırakmıştı.
Bir şehrin küle çevirdiği kalbin sahibiydi onlar. Bir şehir acımasızca kül edip geçtiği kalpleri, kanlı parmaklarının arasında can çekişti. Ruhları bir mez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
VEDA
Çağan bir yangındı, sadece beni yakan bir yangındı.
Çağan ile yandım, kül oldum ve yeniden küllerimden doğdum. Onunla nefes aldım, yaşam buldum. Canıma can kattı, hayatıma eşi benzeri olmayan güzellikler sundu.
Çok uzun bir yoldan geldik onunla, o yolda kimi zaman en dibe battık, kimi zaman çok uzaklara savrulduk. Dönüp dolaşıp birbirimizi bulduk, sevdamızla daha fazla yandık. Bir sonbahar günü başlayan hikayemiz yine bir sonbahar günü çiçek açtı.
Kızlar artık üç aylıktı.
Zamanınnasıl geçtiğinin farkında bile değildim. O günden sonraki her geçen günüm huzurlu ve mutluydu. Her geçen gün giderek büyüyen kızlarımızın olabildiğince her anına şahit oluyorduk. İşten geldiğimizde bizi gördükleri an sevinç çığlıkları atıp el çırpıyorlardı. İşte o an tüm yorgunluğumuz silinip gidiyordu. Onların tek bir gülücüğü bizi tüm sıkıntılarımızdan, yorgunluklarımızdan sıyırıp atıyordu.
Çalışma masamın üzerindeki fotoğrafı yerine bakıp bakışlarımı ekibe çevirirken bir dosya üzerine konuştuklarını fark ettim. O günden beridir pek yoğun işlerin içinde olmuyorduk, genelde operasyonların gizli yüzü olup kapalı kapılar ardından o operasyonları yönetiyorduk. Sistemlerle savaşıyorduk, yakaladığımız her detaylar üzerinden kurduğumuz oyunlarla kan kusturuyorduk.
Doğan konusunda ise hiçbir gelişme yoktu, Ufuk Müdür ve konsey yüzünden elimi olduğu cezaevine uzatamıyordum. Ufak tefek boşluklar yakaladığım birkaç an onu dövdürmeyi başarırken daha fazlasına ulaşmam için sabretmem gerekiyordu. Sabredecektim, öfkem bir çığ gibi büyüyordu ve beraberinde büyük bir fırtınayı getirecekti.
Hazırladığım raporların altına imzamı atıp hepsini bir araya toparlarken sekretere teslim ettim. Ardından ekibin yanına geçip oturduğumda Çağan yanıma geldiğinde sandalye çekip oturdu. Peş peşe iyi işlere imza atıyorduk, kim olduğumuz bilinmiyordu fakat isimsiz bir şekilde kök söktürmeye devam ediyorduk. Gün içi ev yakın olduğundan birkaç kez uğruyordum, kızları doyurup hemen geri dönüyordum. Aksi durumlar için evde önlem aldığımızdan içim rahattı.
"Son operasyonda başarıyla bitti," dedi Çağan ve arkasına yaslandı. "Ufuk Müdür yeni bir dosyadan bahsediyordu fakat onun için birkaç gün bekleyeceğimizden bahsetti."
Her operasyon sonrası birkaç günlük sessizliğe bürünüyorduk, yeni operasyonu diğer ekip alıyordu. Böyle bir döngü kurup devam ettiriyorduk, açığa çıkmamamız için ve olası durumda diğer ekibin riske atılmaması için bu düzeni koruyorduk. Ekip için bu düzen rahatlıktı, kendilerine daha fazla zaman ayırma şansı buluyorlardı. Kimi zaman mesaiye kalsakta Çağan ile o mesaileri dönüşümlü kullanıyorduk. Hangimiz mesaide kalacaksa diğeri onun yerine evde kızların yanında oluyordu. Kurduğumuz düzen şimdilik iyi gidiyor gibiydi, bunun dışına çıkmaz veya bir hata yapmazsak iyi bir yol çizebilirdik.
