Szach Mat! cz. 2 by mroczna88

Rozdział 223

Hal przeniósł się do domu Andromedy, której nie widział od dwunastu lat. Spotkał ją wtedy nad morzem we Włoszech. Dopiero wtedy dowiedział się, że wyszła za mugola,
który – swoją drogą – był bardzo sympatycznym człowiekiem. Chyba jako jedyna zachowała swoją urodę i ciepło, które z niej emanowało. Bella stoczyła się całkowicie, a Narcyza zmieniła się w lodowatą, sztuczną piękność. Pani Malfoy przypominała mu lalkę – ładną, ale nie wzbudzającą emocji, podczas gdy wiele lat temu na jej widok nawet jemu robiło się gorąco i wiek nie miał z tym nic wspólnego. Andromeda, która wpuściła go przez kominek, przypomniała mu niegdysiejszą sławę sióstr Black, jako najpiękniejszych kobiet w świecie magii. Grube, gęste, ciemnobrązowe włosy okalały jej szczupłą, arystokratyczną twarz. Duże, brązowe i ciepłe oczy jaśniały powagą, ale wiedział, że wystarczy byle dowcip, by pojawiły się w nich iskierki rozbawienia. Niestety, miała równie duże tendencje do złości, jak do radości, więc łatwo było wyprowadzić ją z równowagi i człowiek mądry, za jakiego miał się Hal, unikał wszelkich sytuacji, które mogły wyciągnąć z niej diablicę.

- Hal, jak rozumiem przyszedłeś do Sybilli?

- Oczywiście. Gdzie mogę ją zastać?

Parsknęła i pokręciła głową, a włosy pięknie zamigotały w świetle. Jeszcze rok temu
zaśliniłby się na ten widok i zaczął flirtować, ale teraz… Jakoś nie miał ochoty.

- Ona jest okropna, wiesz? Stwierdziła, że nie będzie spała w pokoju po zachodniej
stronie, bo nie będzie stamtąd widziała konstelacji Łabędzia!

- Ta konstelacja jest dla niej wyjątkowa, moja droga.

- Wiadomo kto poza tą durną blondyną będzie mi pomagał?

Żadna kobieta, którą znał, nie lubiła Gabrielle. Fleur, która skupiała się tylko i wyłącznie na Billu nie była zagrożeniem, ale jej siostra flirtowała ze wszystkim, co miało dwie nogi i… No, wiadomo o co chodzi. Chodziło mu, rzecz jasna, o to, że dwie no gi i musiało się golić każdego ranka. Andromeda zmrużyła niebezpiecznie oczy.

- Jeśli jeszcze raz spojrzy na Teda w ten sposób i zacznie emanować swoją magią, to przysięgam, że użyję kilku czarów, których nauczyła mnie moja kochana mama. Pewnie nikt jej potem nie pozna, ale wątpię, by ktokolwiek poza nią samą z tego powodu
rozpaczał. Kto wie, może nawet dostanę jakąś nagrodę.

Hal nie wytrzymał i roześmiał się. Och, ona była wspaniała! Choć nie wątpił w jej
zapewnienia (jeszcze jedno wspólne dla wszystkich Blacków – szybciej sięgali po
różdżkę, niż myśleli i znali wiele paskudnych zaklęć), to wiedział, że poczeka z egzekucją do końca wojny. Znała wartość każdej różdżki. Chociaż jeśli Gabrielle przesadzi… Ted, jako mugol, był kompletnie bezbronny wobec magii wili.

- Może po prostu zamknij go w waszej sypialni i nie wypuszczaj na wolność?

- A może po prostu pozbawię tę wywłokę…

Tu nastąpiła lista wielu przykrych, bolesnych i brzydzących zabiegów, a każdy był
bardziej wymyślny od poprzedniego. Hal zrozumiał, dlaczego Voldemort chciał
wszystkie trzy siostry dla siebie – były nie tylko okrutne, ale wyraźnie kreatywne i znały wiele zaklęć, które przekazywane były z matki na córkę w rodach czystej krwi. I potężne, a przynajmniej Andromeda i Bella. Narcyza była bardziej sprytna i nie musiała uciekać się do czystej siły. Często twierdził, że Andromeda – tak samo jak jej kuzyn – powinna trafić do Gryffindoru. Syriusz był wyjątkowo sympatycznym chłopakiem, który podejściem do życia i dziewczyn przypominał Halowi jego samego z czasów młodości. Z jednym wyjątkiem. Hal nigdy nikogo nie prześladował, pogardzał atakowaniem słabszych. Sev był silniejszy, mądrzejszy i sprytniejszy od Syriusza, ale nie miał przyjaciół, którzy stanęliby za nim bez względu na to, co by robił. Chociaż powinien podziękować Huncwotom – dzięki nim Sev nauczył się walki z kilkoma przeciwnikami naraz i zdobył umiejętności, których w żaden inny sposób by nie nabył. Była to ciężka lekcja, ale opłacalna – dzięki niej przeżył.Szkoda było Syriusza – ledwo wyrwał się na wolność, poznał swojego chrześniaka, a już musiał zginąć. Powodem była jego własna brawura, oczywiście, ale często zastanawiał się, czy nie był to jakiś rodzaj karmy za siedem lat okrucieństwa.