Zakkum

Fotoğraflar

Bakışlarımı ondan kaçırıp basitce başımı salladım.

- Merakına hakim olabilicek misin?

- Bilmiyorum. Sanırım.

- Tamam.. sor.

Derin bir nefes alıp belki de cevaplarını öğrenmek bile istemediğim sorular listesini aklımdan geçirdim. Cevaplar umduğum gibi çıkmazsa hayal kırıklığına uğrayacaktım. Ama bilmemek bilmekten daha kötüydü.

- Sen..sen kullanıyor muydun?

Bir an için anlamamış gibi bakışlarını yüzümde gezdirdi. Sonrada ciddi olup olmadığımı anlamak için hafifce gülerek gözlerimin içine baktı ve cevapladı.

- Tabiki de hayır. Hiç kullanmadım. Kullanmayıda düşünmüyorum. Başka

- Bizim okuldan kimseye..

- Hayır kimseye satmadım. Sadece babamın ortaklarına satıyorum.

- Peki ya gerçekten ortağı olmayan biri almaya çalışırsa. Tüm ortakları tanıyor musun ki?

- Hayır ama ortaklardan biri olup olmadıklarını anlayabileceğimiz şeyler var.

Akmakta olan pis burnumu silip sordum.

- Peki tüm bunları benden başkası biliyor mu? Her şeyi.

- Hayır. Her şeyi tamımıyla bilen bir tek sen varsın.

Derin bir nefes alıp bana baktı ve konuştu.

- Ama okulda bir çocuk var. Babası ortaklarımdan biri.

- Rüzgar?

- Birkaç kez benden ona satmamı istedi. Hayır diyince de peşimi bırakmadı. Bazı fotoğraflar çekmiş. Onları polise vermekle tehdit ediyor.

- Rüzgar.. peki ne yapacaksın? Yani ya verirse?

- Ona , polislerin o fotoğrafları gördüğü an sadece beni değil babasınıda içeri atacaklarını söyledim.

Derin bir nefes aldım.. midemin bulandığını hissediyordum. Belki hastalıktandı. Rüzgarın çok dikkatli olması lazımdı. Bir an için bile olsa böyle bir şeyin gerçek olabileceği olasılığı beni korkutmuştu. 

- Ama yine de o fotoğrafların varlığı beni rahatsız ediyor. Ne yapacağı belli olmaz.

- Adı ne?

- Batuhan Yörel.. neden?

- Tanıyormuyum diye merak ettim.

- Tanısan da tanımasan da ondan kesinlikle uzak duracaksın. Tamam mı?

- İngiliz Edebiyatı sınıfmda.

- Hiçbir şekilde onunla konuşma Hazal! Tamam mı?

- Tamam.

Ellerini saçlarının arasından geçirip ensesini kaşıdı ve arkasına yaslanıp bana baktı.

- Okulda eskisinden daha fazla birbirimize yaklaşamayız. Batuhan gördüğü her şeyi bana karşı kullanmaya çalışıyor.

- Ama başaramıyor değil mi?

Gözlerini gözlerime dikip fısıldadı.

- Hayır ama seni kullanmaya kalkarsa başarması zor olmaz.

Başımı önüme eğip hafifce gülümsedim. Konuşmaya devam etti.

- Bu yüzden okulda mesafeyi korumalıyız. Senin için bu çok zor olacak ama..