တစိတ်လောက် ငါကမှအမျိုးသမီးဇာတ်လိုက်အစစ် (ဘာသာပြန်)

Chapter 13:ငါတိုးတက်နိုင်သေးတယ်။

Chapter 13: ငါတိုးတက်နိုင်သေးတယ်။

သူ့ကိုနှလုံးသားတစ်ခုလုံးနဲ့ ကောင်းကောင်းဆက်ဆံမယ်လို့သူမကတိပေးခဲ့တဲ့မနေ့ညကိုပြန်တွေးလိုက်မိသည်။

ဒီနေ့တော့ သူမမျက်နှာပိတ်အရိုက်ခံရသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

ဖန်းမိုအာသည် အကြောင်းပြချက်တွေကိုတွေးကာ သူမခေါင်းကိုငုံ့ရင်း ခက်ခက်ခဲခဲမျိုချလိုက်သည်။

ဖန်းမိုအာသည် သူမနလုံးခုန်နှုန်းမြန်လာသည်ကိုခံစားလိုက်ရသည်။

ခက်ခက်ခဲခဲမျိုချရင်း ပြုံးကာပြောလိုက်တယ်" ဒါကကျွန်မလက်မထပ်ခင်ကအလုပ်လေ,၊ အဲ့ဒါတွေက အတိတ်မှာကျန်ခဲ့ပြီ"
ရှီမိုရဲ့လက်သည်ခဏမျှရပ်တန့်သွားသည်။ အခန်းထဲကအပူချိန်မြင့်လာတာကတော့သေချာတယ်။

ရှီမိုက မီနူးကဒ်ကိုသူမဘက်ကိုတွန်းပေးလိုက်ပြီး "မင်းဘာစားချင်လဲ?" လို့မေးလိုက်တယ်။

အဲ့ဒီစကားတစ်ခွန်းဖြင့်ပင် သူစိတ်အခြေအနေကောင်းသည်ကိုသိနိုင်သည်။

လေးစားစရာကောင်းတဲ့ဥက္ကဌရှီသည် သူမရဲ့အတိတ်ကိုအရမ်းဂရုစိုက်မနေပါဘူး.၊ ဟုတ်တယ်မလား?

အဲ့ဒါကသူ့ပုံစံမဟုတ်လောက်ပါဘူး သူအဲ့ကိစ္စကိုရှုပ်သွားအောင်မလုပ်လောက်ပါဘူး။

ဟင်းပွဲများကိုတစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲတည်ခင်းပြီးသည်နှင့် ဖန်းမိုအာရဲ့ စားချင်စိတ်သည်တိုးပွားလာကာသူမစားဖို့ပြင်ဆင်လိုက်လေသည်။

ဒါပေမဲ့ သူမအမဲသားဖက်ကိုကိုင်လိုက်သည်နှင့် ရှီမို၏တူသည်ရွေ့သွားကာ သူမ၏ပန်းကန်ထဲသို့မရောက်ခင်မှာပဲ လုယူသွားလေတယ်။

ရှီမိုသည်စိတ်ပျက်ဟန်ဖြင့် "ဒီဟင်းကမကောင်းတော့ဘူး။ လတ်ဆက်တဲ့ဟာလဲခဲ့။"

ဖန်းမိုအာ ရဲ့နှလုံးခုန်သံသည် နှိုးစက်သံဖြင့်စတင်ခုန်လာလေသည်။

စားပွဲထိုးသည်သူ့စကားကိုမလွန်ဆန်ရဲသဖြင့် ဟင်းပန်းကန်အသစ်လဲဖို့အမြန်ပြင်လိုက်လေသည်။

သို့သော် စားသောက်ဆိုင်ရှိအသားများသည်အလတ်ဆတ်ဆုံးဖြစ်သည်။ မကောင်းစရာအကြောင်းမရှိပေ။