IK werd nu naar een kamer gebracht en op bed gelegd. Een aantal vrouwen en meiden stonden bij de deur maar het boeide mij even niet. De ouder dame deed een laken over mij heen en keek mij even aan. Ga maar even uitrusten" zei ze. Ik ben in de buurt. Ik zag die vriendelijke blik in haar ogen en ik knikte nu.
Ze ging weg en de deur ging daarna ook dicht. Ik keek even om mij heen en het was nu heerlijk rustig. Het was best warm vandaag maar ik voelde het in de kamer niet.........
Ik voelde ook een vermoeidheid opkomen en ik moest voor het eerst weer gapen. Ik besloot om mijn ogen te sluiten en proberen te slapen. Binnen aantal minuten was ik vertrokken.
"Mariam wakker worden" horde ik een stem zeggen in de verte. Mariam hoorde ik weer. Ik opende nu mijn ogen en ik zag mijn broer Mounir staan. Je hebt geslapen" zei hij. Ik wreef nu over mijn gezicht en keek even gedesoriënteerd weer om mij heen. Ik zag die oudere dame bij de deur staan. Ik bleef haar even aankijken. Dat is tante Ghalida" zei hij. Zij kende oma en zij heeft ook mama in de eerste jaren opgevoed. Ik kneep nu even mijn ogen dicht en ik hem daarna weer aan. Dit huis van opa allah y rahmoe" zei hij........
Wie is dan tante Ghadija? Vroeg ik nu. Dat is de vrouw van de oom van mama. Het broertje van haar moeder. Ze wonen ook hier.
Waar zijn we eigenlijk?. We zijn in de stad waar mama de 10 jaar van haar leven heeft doorgebracht. "Deze stad heet Settat. Is dit het? Ja dat is deze plek" zei hij weer...
"Hier wonen veel mensen van haar familie aan haar moederskant". En opa? Vroeg ik nu. Daar zijn de afgelopen veel issues geweest. IK wil dat mama naar een rustplaats gaat vlak bij de vrouw die haar heeft opgevoed. "Dus hier" zei hij met een brok in zijn keel......Ik knikte nu....
Hij keek nu even om zich heen.
"Mariam we gaan naar de Moskee". "De mensen willen nog even afscheid nemen" zei hij. Na het gebed gaan we mama begraven" ze hij. Mag ik mee? Vroeg ik. Nee, na het begraven mag je naar het graf" zei hij nu met een zucht. Er zullen nu alleen mannen zijn" zei hij weer. Nee, ik ga mee" zei ik op een harde toon. Ik hoorde hem weer zuchten.
Mounir, alsjeblieft, ontneem mij dit niet. Ik zal vragen of ze het voor je filmen. Nee, ik wil er bij zijn" zei ik. Dat gaat en dat mag niet" zei hij op een harde toon...... IK keek hem aan en de tranen rolden weer over mijn wangen.......... Niet huilen alsjeblieft"........
Ik bleef hem huilend aankijken. Hij zuchtte weer. Ik zag nu ook een verdrietige blik in zijn ogen. Safi, Je gaat mee en je blijft in de auto zitten. "Als ze begraven is, mag je er meteen naartoe. Ik laat het ook filmen". Oké, zei ik nu knikkend. Yallah, ga jezelf opfrissen." We gaan zo"
Binnen drie kwartier stonden we al bij de moskee. Het was heel druk en iedereen was nu stil. Ik hoor wat gesnik achter mij en ik draaide mij om. Ik zag dezelfde dame die toen zo overstuur reageerde toen ik arriveerde. Ik draaide mij om en ik bleef bij tante Ghalida staan.
Het gebed was wel al verricht en mijn mama lag al in een gesloten kist. In de moskee bleef de kist ongeopend. Het voelde nu zo vredig in deze moskee.
Ik voelde haar aanwezigheid. Na het gebed kon iedereen weer even afscheid nemen. Ik wilde als laatste zijn............... Ik ben op een stoel gaan zitten en Ik staarde weer voor mij uit. Ik zag de mensen en schuifelen en iedereen één voor één de langs de kist lopen. In stilte, hard huilend of biddend. Ik keek alleen maar toe.........
Ik wist niet hoe lang ik voor mij uit staarde maar ik zag nu alleen Mounir en een paar mannen staan. Iedereen was weg. Ik liep daarna met Mounir naar de kist en we citeerden beide El Fatiha.
De imam stond nog even bij ons en deed nog een laatste dua voor haar..... Met tranen in mijn ogen en de hand van Mounir vasthoudend liepen we naar buiten.............
"Blijf even hier" zei hij en liet mijn hand los...... Ik wilde op achter hem aanlopen maar ik voelde weer een hand op mijn schouder. IK draaide mij om en ik stond oog in oog met een onbekende man......... Ik fronste met mijn wenkbrauwen en ik keek hem nu vragend aan. De man keek mij heel doordringend aan. Het was haast een dodelijke blik.........
"Je moeder had niet moeten doen, wat ze had gedaan" zei hij op een harde toon." Ze was nu anders nog in leven" zei hij weer. Wat zeg je" zei ik geschrokken. Hij lachte nu..... Waar heb je het over? Je moeder heeft een fout gemaakt. "Een grote fout gemaakt"........ Ze heeft zelf haar lot bepaald"
Die harde blik in zijn ogen en die grijns maakte mij misselijk. Die ogen waren mij ook niet vreemd.... Mijn hart ging te keer. Ik greep nu naar mijn keel. Ik voelde de adem in mijn keel stokken. Wat wilde hij nu zeggen?........
"Ze heeft het je vader altijd al heel moeilijk gemaakt" zei hij weer...... Dat had ze niet moeten doen........ "Hij had nooit met haar moeten trouwen"...
Ik zag die lacherige blik in zijn ogen en ik stond op exploderen. Waar had hij het over en hoe kon hij dit zo zeggen? Mijn woede was geen woede meer?
Mijn vingers werden gespannen en ik voelde letterlijk het bloed koken. Ik wilde hem letterlijk aanvliegen. Ik wilde hem slaan en hij hield mijn arm op tijd tegen..... Rustig" zei hij en duwde mijn arm naar beneden........
"Kijk naar je broer" siste hij."Ook een sukkel" zei hij en wees naar mijn broer. Dent hij dat geld nu alles is?
Ik draaide mij om en ik zag mijn broer in de verte staan. Ik draaide mij weer om en de man liep weg. Ik kneep in mijn handen en haalde weer diep adem. Ik hoorde nu mijn broer schreeuwen en ik draaide mij meteen om
Hij stond nu te vechten met een man en iemand hield hem vast....... Schemata" schreeuwde mijn broer..........Laat mij los" schreeuwde hij.......... Mijn hart bonkte in mijn keel en ik stond even verstijfd...... Kijk naar je broer" zei de man
IK keek weer naar Mounir en ik zag nu nog een man aanlopen......... Ik hoorde de man nu lachen en keek hem weer aan...
Wie ben jij? Schreeuwde ik........... "Je wilt weten wie ik ben" zei hij lachend........ WIE BEN JIJ? Schreeuwde ik weer...........
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
