Naima ging nu naar binnen om een kopje thee voor ons te zetten. Ik bleef nu daar zitten en probeerde wel van het mooie weer te genieten. De avond was bijna al gevallen maar het voelde nog lekker warm aan.
Ik hoorde nu auto naar binnen rijden en niet veel later zag ik een vrouw uitstappen. Ik moest even kijken en maar herkende haar gelijk. Ze liep nu op mij af en keek mij aan met haar donkere ogen.
Hoe is het met je moeder? Vroeg ik. Ja het gaat goed elhamdoelilah. Ze gaat morgen naar Nederland” zei ze. Ik wacht even op Youssef en dan gaan we vanavond afscheid nemen” zei ze. Komt Youssef vandaag hier? Vroeg ik verbaasd. Ja, hij komt, heeft Younes niet gezegd. Nee, zei ik. Neem ander plaats, Naima is thee gaan zetten” zei ik…….. Nee ik moet mij eerst gaan klaarmaken” zei ze. Ze wilde nog iets zeggen en reed nog een auto naar binnen.
“Hij is eindelijk thuis” zegt ze. Ik keek haar aan fronste met mijn wenkbrauwen. “Youssef, zei ze weer.
Mijn ogen richtte ik weer op de auto. Een man stapte uit en ik moest nu echt even kijken. Ze leken nu letterlijk allemaal op elkaar. Ook hij had zijn hoofd kaal, een baard en een zwarte gewaad. Ik keek haar weer aan en schudde even met mijn hoofd.
Nou, ze horen allemaal bij de groep” zei ik op een sarcastische toon. Het is haast een sekte….. Wat bedoel je daar nou mee? Vroeg ze op een giftige toon. Helemaal niets, zei ik…..
Hij liep nu op ons af en onze blikken hielden elkaar even vast. Ik zag nu pas hoe veel hij op Younes leek. Misschien is hij net 5 cm langer en hij heeft groenige ogen. Verder zijn ze bijna identiek. Nu ze ook dezelfde outfit dragen, is het gewoon eng…… Die blik in zijn ogen was ook zo intens dat ik even moest slikken. Ik kon van hem ook geen hoogte krijgen. Hij praat niet veel en blijft altijd op afstand staan….. Ik hoorde hem zuchten en ik moest even slikken….
Houda keek ons nu beide aan en was even stil……. Ze pakte hem daarna bij de arm vast. Het was blijkbaar een hint…….. Vreemd genoeg dwaalde mijn gedachten naar het moment dat ik Younes voor het eerst zag. Het is de eerste dat ik besef dat zijn toekomst radicaal veranderd is. Hij zal misschien nooit lopen zoals zijn broer….. Ergens deed het nu ook pijn……..
Hij keek nu Houda aan en ze liep haast rennend op hem af. Ze liepen nu samen naar binnen en lieten mij daar gewoon zitten. Ik zuchtte diep en wreef nu even over mijn gezicht. Naima liep gelukkig met het dienblad in haar hand. Ze had ook msemen en wat croissantjes meegenomen. Je moet weer wat eten, zei ze. Je wordt alleen maar dunner heir. Ik lachte nu. Nee, juist dikker. Ik danste vroeger, ik was echt heel dun, dit is voor mij mollig” zei ik lachend. Nee, je ziet er nog precies hetzelfde uit. Bedankt” zei ik. Mis je het dansen? Vroeg ze. Ja ik mis het heel erg. Ik deed niet aan Arabisch dansen. Wat dan? Vroeg ze en deed haar ogen wijd open. Heb je een telefoon? Vroeg ik. Ja, maar die mag ik niet aan je geven” zei ze….. “Dat hoeft ook niet” zei ik. We kunnen ook een IPad gebruiken” zei ze. Er is eentje in de woonkamer.
“Het is van Younes maar ik mag deze soms gebruiken” zei ze….. Zal ik die gaan pakken? Vroeg ze. Nee, ik pak het wel. Ik moet toch naar de wc”….. Het is in de lade bij de Tv” zei ze. Oké” zei ik en ik stond op…….. Neem voor mij een glas water mee” zei ze. Dat zal ik doen” zei ik en liep nu richting de grote voordeur.
Ik liep nu eerst naar de wc en daarna even naar de keuken. Ik dronk een glas water en nam voor haar een flesje uit de koelkast. De IPad kon ik snel vinden en liep nu alweer richting de tuin……. Ik hoorde nu iemand in de kamer naast praten en ik herkende de stem van Younes……
Nee Mounir, ze blijft voorlopig hier” hoorde ik hem zeggen. Mijn hart bonkte meteen in mijn keel. Ik bleef daar weer verstijfd staan en spitste mijn oren……… "Mounir we houden ons aan de afspraak” hoorde ik hem weer zeggen. Zijn stem klonk nu iets harder.... Mounir"..zei hij...
Ik hoorde nu Houda mij roepen en hij was meteen stil. Shit, wat moet zij nu van mij? Ze riep mij weer en ik zette meteen een stap naar achteren....
Ik liep weer snel terug naar de hal en keek om mij heen. Ik kom eraan” zei ik…….. Nog geen tellen later zag ik Younes uit de kamer in zijn rolstoel naar buiten rijden. Hij keek mij aan en ik zag nu meer een geschrokken blik…..
Hoe lang ben je al thuis? Vroeg ik…….. “Lang genoeg om je tafereel met mijn broer te zien” zei hij…..
Waar heb je het over? Ik was eerder thuis dan Younes” zei hij…… Ik keek hem nu niet begrijpend aan. Waar heb je het over? Vroeg ik nu…..
Ik hoorde zijn telefoon gaan en hij greep naar zijn binnenzak. Hij keek nu naar zijn telefoon en weer naar mij. Het is je broer, ik moet deze opnemen.
Hij draaide de rolstoel en ik riep zijn naam weer.
“We praten straks” siste hij weer……….. Houda is op zoek naar je” zei hij en hij ging richting zijn kamer…… Zijn telefoon ging weer en hij nam nu op…..
Mounir, bel mij over een minuut ”hoorde ik hem weer zeggen……
Ik keek hem nu alleen maar na…… Mounir is gelukkig wel in leven, dat is nu het enige waar ik aan wilde denken…………… Younes klonk nu ook niet boos……………….Ik draaide mij om en ik zag nu Houda staan….. Ik keek nu geschrokken aan.... Wat een week met een persoon kan doen.... Ze was zo afgevallen.... Ik zag nu de wallen onder haar ogen...
" Daar ben je” zei ze." We moeten even praten” zei ze weer…………….
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
