De volgende dag was ik echt laat wakker. Het is dat ik geklop op de deur hoorde, anders sliep ik tot de middag.
Ik hoorde nu Emiel mijn roepen.
IK ben nu rechtop in het bed gaan zitten en trok het dekbed tot aan mijn nek.
Kom binnen” zei ik. Emiel liep binnen en keek mij aan. "Je was gisteren vroeg weg" zei hij....
Oh ja, echt moe, zei ik snel.....
Maya, het is bijna 11 uur." Ik wilde je niet wakker maken omdat deze week zo intens was…..
Bedankt” zei ik. Heb je het laat gemaakt? Vroeg ik...
Nee, maar je sliep toen ik kwam"
Je bent dan vroeg wakker" zei ik..." Ja, Ik ben zelf zo weg" ze hij nu....
Hoe laat ben je terug? Vroeg ik.
Ik ben rond een uur of 6 terug, waarom?
"Ik heb je auto nodig of anders dat je mij naar huis brengt. Ik heb een auto nodig…..
Maar wat hebben we afgesproken, je gaat nergens alleen. “Weet ik, maar ik moet naar een afspraak” zei ik. Moet ik met je mee? Nee, zei ik. Ik ga alleen. Oké, zei hij.
“Pak mijn sleutel dan maar”.” Ik laat Astrid mij wel ophalen en afzetten. “Zo, wie is Astrid. Een lunch-date” zei hij en liep weg.
Ik begon nu te lachen…………
Ik stond op en ik ben snel naar de badkamer gegaan. Ik zette daarna een kop koffie en ben eerst heerlijk voor de tv gaan hangen.
Rond een uur of drie besloot ik om Younes te bellen.
We hadden om 6 uur afgesproken in Le Sud Kiel in Antwerpen.
Het is goed restaurant en zijn voorkeur ging uit naar een halalrestaurant.
Ik vond het prima. Deze plek staat erom bekend dat het meestal vol gereserveerd is……….
Ik belde naar het restaurant en ik on meteen reserveren.
Nou misschien toch niet zo druk als ik dacht” zei ik hardop….
Ik stuurde hem een bericht en liet mij even op de bank vallen………
Een spanning voelde ik toch nu langzaam opkomen.
Niet alleen een spanning maar ik voelde toch iets in mijn buik kriebelen.
Mijn hoofd sloeg rood aan en ik sprak mezelf weer streng aan…..
Nee, Mariam, dat gaat niet gebeuren. Dit laat je niet toe” zei ik heel streng en stond weer op……
Ik ben mij daarna om gaan kleden en niet rond een half 6 vertrok ik richting het centrum.
Het was vandaag gelukkig niet zo druk en ik kon praktisch tegenover het restaurant parkeren.
Ik liep nu snel naar binnen en ik keek even om mij hen. Ik zag hem daar zitten en hij stond al op.
Hij liep mij tegemoet en groette mij met de gebruikelijke vier zoenen. Even keken we elkaar recht in de ogen.
Ik was bang dat je niet zou komen.” IK ben stipt” zei ik.
“Laten we gaan zitten” zei hij en wees richting de tafel…..
Hij schoof de stoel voor mij en ik ben gaan zitten. Hij nam nu ook plaats tegenover mij…………
We zaten vlak bij het raam en we hadden uitkijk op de straat.
Ik kijk weer naar hem en laat mijn blik ogen nu over zijn lichaam glijden.
Weer keurig in een overhemd en pantalon.
Hij lijkt hetzelfde nu te doen en onze ogen kruisen elkaar………
Even houden we de blikken vast en ik zie hem weer glimlachen.
“Nou daar zitten we dan eindelijk” zei hij lachend en gebaarde naar de bediening.
Ik keek weer om mij heen. Ik wilde de ruimte goed observeren……
Waarom kijk je zo je heen? Ik zou bijna zeggen dat je een vriend hebt” zei hij lachend…….
“Een vriend”, zei ik droog. Hoe kom je daar nou bij?
Nou gewoon. "Je bent zo op de hoede"…….
“Dat is niet omdat ik vriend heb en dat weet je heel goed” zei ik……..
“Wees niet bang, niemand doet je wat”. “En al zeker niet met mij er bij”.
Ik keek hem aan en rolde nu met mijn ogen. Hij lachte nu alleen maar.
