Het was nu even stil in huis. Mounir was nog zeker binnen. Het was zo stil dat je een speld kon horen vallen. Ik bedacht dat hij mij wilde spreken. Ik stond nu voorzichtig op. Ik veegde de tranen weg en liep nu voorzichtig naar beneden. In de hal bleef ik muisstil staan. Ik hoorde nog steeds geen geluid. Ik slaakte nu een diepe zucht en liep voorzichtig richting de woonkamer. IK duwde de deur iets verder open en zette voorzichtig een stap.
IK zag Mounir op de bank zitten. Hij was bezig op zijn telefoon. Ik haalde weer diep adem. Hij keek even op en bleef mij even aankijken. Hij legde daarna zijn telefoon weg.
Hij wreef over zijn gezicht en slaakte nu ook een diepe zucht.
IK liep nu richting de bank maar mijn bleek bleef hem in de gaten houden. Ik kon nu alleen hopen dat hij niet tegen mij ging uitvallen. Hij wilde iets bespreken.
Mariam, waar was je? Vroeg hij nu op een harde toon. "Ik was in de stad" HIj knikte nu. Waarom heb je mij nodig? Wat is er aan de hand?
Mama, zei hij nu. Ik keek hem nu verward aan. W..wat is er met mama?
Mariam, heeft mama een opberg box gehad. Een kluis? Ik heb het heel huis doorzocht. Waarom? IK zoek iets van haar verleden" zei hij nu. Ook haar sieraden heb ik nergens kunnen vinden. Heeft ze ooit iets aan jou gegeven? Nee, zei ik hoofdschuddend. Misschien had mama niets" zei ik. Jawel, papa is overtuigd" zei hij. IK weet het niet. Mama heeft nooit iets gezegd.
Je bent altijd met haar geweest. Ging ze nooit naar een bank of zo? Vroeg hij nu. Dat weet ik toch niet. Ik zat op school. "Ik weet het echt niet" zei ik. Denk goed na" zei hij nu. Met wie praatte ze? Heb je ooit een naam gehoord die je bijvoorbeeld niet kon plaatsen. Kwamen er vrouwen bij mama." Alles wat je kunt herinneren"...... Ik schudde nu met mijn hoofd. Mariam, denk na" zei hij weer. Wollah, ik weet het niet" zei ik. Mariam, denk gewoon goed. "Probeer alles een beetje te herinneren. Het is echt heel belangrijk......
Ik was nu even stil. Ik probeerde mij de momenten met haar te herinneren. De dames die weleens bij haar binnenkwamen.
Eentje........Eentje was altijd gesluierd..... Hoe heette ze ook alweer........
IK wilde iets zeggen en we hoorden de deur opengaan.
De stem van mijn stiefmoeder was overduidelijk...
Ik keek nu naar Mounir.
Niets tegen hen zeggen" zei hij. IK knikte nu alleen. We hoorden nu ook de stem van Karim en ik moest meteen weer slikken. .
Ik zag nu Mounir opstaan en mijn ogen volgde hem. Hij keek mij even aan en ik zag nu een zachte blik in zijn ogen. Mariam, het is belangrijk. Ik keek hem alleen maar aan...... "We praten later" zei hij nu en hij ging daarna meteen richting de deur. Salaam" hoorde ik mijn stiefmoeder zeggen. Hij keek haar alleen aan. Karim, ik spreek je later" hoorde ik Mounir zeggen.
Mijn stiefmoeder liep nu naar binnen en keek mij alleen even aan. Karim liep nu achter haar aan.
Hij keek mij aan en als bikken konden doden.......
Waar is Farida? Vroeg tante Jamila. Ik weet het niet, ze was toch met jou?
Ik hoorde nu mijn telefoon overgaan en ik pakte deze uit mijn zak. IK zag een onbekend nummer maar ik besloot om toch op te nemen. Hallo" zei ik. Hallo Mariam, je kent mij niet maar mama kende je moeder en via via zijn we achter dit nummer gekomen. Wie ben jij? Vroeg ik nu.... Het doet er niet toe.......
"Zeg niets.....niets over je moeder en mijn moeder. Geloof mij, je doet je familie een plezier.... IK zag nu Karim en mijn stiefmoeder kijken. Je bent verkeerd verbonden" "Zeg niet" zei ze weer en hing op.........
Wie was dat aan de telefoon? Vroeg tante Jamila.
Het is verkeerd verbonden" zei ik.
"Lang gesprek om verkeerd verbonden te zijn" zei Karim op een sarcastische toon. De bel van de voordeur ging en tante Jamila ging opendoen.
Ik zag nu Karim in mijn ooghoeken naar mij kijken.
Het voelde zo ongemakkelijk. Ik stond op en wilde naar boven lopen. Ben je bang om met mij in één kamer te zitten" zei hij lachend.
Nee, zei ik. Ik ben misselijk geworden. IK moet denk ik gaan liggen" zei ik. Weet je het zeker? Schreeuwde tante Jamila bij de deur. Wanneer? Waar? Schreeuwde ze weer..... Ik stond met een verstijfd...... Nee, niet Rachid' schreeuwde ze... Ik hoorde haar nu huilen. IK rende nu naar de deur. IK zag haar daar staan met de buurvrouw.
Wat is er aan de hand? Vroeg ik geschrokken. Je vader, zei ze. IK keek haar en weer naar mijn stiefmoeder. W....wat is er met mijn vader? Je vader zit vast" zei de buurvrouw Wat....Hij was nog net hier. Er was een vechtpartij en daarna schoten in het park........ Heeft papa...? Vroeg ik heel voorzichtig.
We verder nog niets...... "Mijn zoon is ook meegenomen" zei ze........ Is er iemand dood? Vroeg ik nu met een trillende stem...........
Ik keek nu naar tante Jamila.......
"Hij was nog hier" Ik begrijp het niet.................
Ze staarde nu alleen voor zich uit.......... Karim stond nu ook bij de deur.... Hij keek naar tante Jamila. Gelti, ik ga vragen wat er gebeurd is......"IK kom straks terug"... Ik keek nu naar de buurvrouw..... Bel je broer" zei tante Jamila." Bel Mounir" schreeuwde ze.......Ik keek haar geschrokken aan......... Bel HEM" schreeuwde ze........... Ik pakte mijn trillend mijn telefoon.........
Ik belde het nummer op en ik kreeg dat het nummer niet bereikbaar is........... Zijn....zijn telefoon staat uit" stotterde ik..... Ze bleef mij zo aankijken dat ik er haast bang van werd.... Ik belde hem weer op...weer geen bereik...
Ik dacht weer aan de woorden van Mounir........ Zou het met mama te maken hebben? Ik kon het niet losschudden..... Nee, dat kan niet" zei ik weer hardop. Of misschien toch wel?
Wat is er? Vroeg ze nu op een boze toon.... Nee, niets" zei ik nu....
Ik leek gek te worden van mijn eigen gedachten... Wat is er aan de hand?
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
