We zaten nog geen minuut aan tafel en Younes schoof ook aan.
Ik baalde nu….
Een gesprek met Houda zat er nu even niet in…….
Hij had een vreemde uitdrukking op zijn gezicht. Hij zag er absoluut niet vrolijk uit.
De manier hoe hij soms tegen mij doet, vond ik maar niks, maar ik kon er nu niets aandoen. Ik ben enkel een gast in dit huis en voor nu heb ik ook weinig te zeggen.
Hij keek mij aan en weer naar Houda……
Zijn blik sprak boekdelen maar hij hield zijn lippen stijf op elkaar…….
Goedemorgen kwam niet eens uit zijn lippen.
Hij schonk zichzelf een glas thee en nam daarna een msemen op zijn bord.
“Bedankt dat je ook voor ons schenkt” zei ik op een sarcastische toon.
“Goedemorgen of salaam zeggen, wat misschien ook een vriendelijk gebaar” zei ik en ik bleef hem aankijken…….
Ben jij in mijn kamer geweest? Vroeg hij aan mij. Ben je in mijn lades geweest? Vroeg hij weer…
Wat” zei ik. NEE, zei ik op een harde toon.
Het wordt tijd dat ik daar ook camera's ga hangen……
“Vooral doen” siste ik……………
Waarom denk je dat ik in je kamer ben geweest……
Weet ik niet, zeg jij het maar” zei ik…..
“Ik ben daar niet geweest” zei ik en snel richtte ik mijn ogen op Houda die heel gespannen daar zat…….
Sorry, zei hij en keek nu Houda aan.” Ik heb even veel aan mijn hoofd. Ik wilde niet boos klinken” zei hij en slaakte een zucht.
Hij keek mij weer aan en ik zag dat hij echt probeerde om heel kalm te klinken……..
Heb je Youssef nog kunnen bereiken? Vroeg hij nu….
“Nee” zei ze hoofdschuddend……..
Hij nam een hap van zijn msemen en hij was weer stil….
Hoe laat komt mijn broer? Vroeg ik nu…
“Ik denk over een uurtje, hij heeft geen exacte tijdstip doorgegeven” zei hij nu……
Wil je hem zo graag spreken” zei hij en keek mij weer heel doordringend aan……..
Ja, Ik wil straks naar het graf van mijn moeder en ook even naar tante Ghalida” zei ik kattig…….
Ik wil even uit dit huis, ik ben toch geen gevangene……..
Hij keek mij nu verbaasd aan, eerder geschrokken……..
“Ik mag toch wel het graf van mijn moeder bezoeken” zei ik.
Moet dat vandaag? Vroeg hij op een harde toon……
Ja, wat is het probleem? Waarom niet?
Je gaat nergens heen” zei hij…..
Wat is het probleem?
Je bent mijn vrouw en als ik zeg dat je niet gaat, dan ga je niet” zei hij……
IK ben je vrouw niet” siste ik….
Hij keek nu naar Houda en weer naar mij………
We praten later” zei hij……
“Nee, ik ga gewoon met Mounir en ik kom in de avond weer terug”…
Waar ben je bang voor? Siste ik…
Ik ben nergens bang voor en al zeker niet van je broer of je vader..
“Dat zei ik ook niet”………
“Je kan je mannen met ons meesturen, “ik vind alles prima, als ik maar kan gaan” zei ik en ik bleef hem nu ook aankijken.
Je mag die camera van je ook in de auto hangen, ik heb niets te verbergen” siste ik weer…………
“Dat zeg ik ook niet, zei hij……..”Je weet heel goed waarom je hier bent en wat de afspraken zijn” zei hij weer…
Nou nee, zei ik……..
Ik keek nu naar Houda en zij moest nu ook even slikken…………
Ruzie maken had nu ook echt geen zin…………..
IK slaakte weer een diepe zucht en sloot mijn ogen…….
“De moeder van Houda ligt ook in het ziekenhuis en zij wil ook graag naar Casablanca”. We kunnen haar daar dan ook afzetten” zei ik nu….
In het ziekenhuis” herhaalde hij nu……..
Ik zag nu meteen een bezorgde blik in zijn ogen….
Wat is er met je moeder aan de hand? Vroeg hij geschrokken en wendde zijn blik naar Houda……
De bezorgdheid in zijn ogen en zijn zachte stem stuurden mij even terug in de tijd……..
De dag van de aanslag………..
het moment dat ik mijn voet had bezeerd…………
Ik zuchtte en sloot mijn ogen weer. Ik wilde die gedachten gewoon weg schudden…………
