Die avond had ik mijn spullen ingepakt.
Ik zei steeds tegen mijzelf dat het iets tijdelijks. IK moest nog zeker drie jaar studeren en zolang ga ik het ook iet uithouden.
Ik stond ook nergens ingeschreven en ik had nu ook de middelen niet om particulier te huren.
Ik voelde mij ook gevangen en ik moest goed nadenken en een plan verzinnen.........
IK pakte een foto van mama en de koran die ik van tante Ghalida heb gehad. Vreemd genoeg voelde het als een onderdeel van het leven van mama.
Die woorden gingen weer door mijn hoofd. We moesten het juiste pad volgen en de Koran zal onze leidraad zijn.
Die blik in haar ogen zag in nu goed voor mij. Heel helder en zacht.
Ik zuchtte weer.........
Ik pakte de koffer en keek weer om mij heen.
Het voelde vreemd, een soort afscheid. Ik zou hier nooit meer terugkeren........
Onderweg naar tante Jamila waren we beide stil.
Ik had ook geen zin om te praten.
We reden de staat in en Mounir keek mij aan. Ik weet dat dit moeilijk voor je is. Je wilt hier niet zijn.
Doe gewoon normaal, al moet je acteren" zei hij.
Ik zei niets en stapte uit.
Bij de deur aangekomen slaakte ik weer een diepe zucht. Ik hoorde hem wegrijden en papa deed de deur open.
Onze blikken hielden elkaar even vast en ik liep door naar boven.
Tante Jamila wees mij de zolder aan. Dat was nu mijn nieuwe plek. Farida zag ik nergens.
IK keek even in de zolderkamer en het was heel mooi ingericht. Ze heeft zich echt uitgesloofd.
De kamer zag eruit als een kamer van prinses.
Over sprookjes weer gesproken.......
Ik haalde weer een diepe zucht........
Ik hoorde nu mijn vader mijn roepen en ik rolde met mijn ogen.
Dit was zo moeilijk, maar tegelijkertijd gingen de woorden van Mounir door mijn hoofd.
Acteren, acteren en nogmaals acteren...............
Ik liep nu de woonkamer binnen en ik zag papa daar op de bank zitten.
Hij keek mij aan en ik zag nu vreemd genoeg een zachte blik in zijn ogen.
Misschien ook schaamte maar ik wist het niet echt zeker. Papa was altijd al moeilijk te pijlen.
"Benti ga even zitten".
Hij bleef mij aankijken en ik slikte weer.
Ik liep nu voorzichtig naar de bank en ik nam ook voldoende afstand maar bleef hem aan kijken.
Ik heb met je tante en je broer gesproken. Ik weet dat je een studie volgt en daar ben ik heel trots op.
Ik wil ook dat je de opleiding afmaakt. Ik wil dat je je volledig richt op je studie en dat je niet gaat werken.
Ik ga vanaf nu je zakgeld overmaken in plaats van Mounir.
Je tante vertelde mij dat je ook nog danst op een dansschool....
Ik keek hem nu met grote vragende ogen...
Een gevoel van angst bekroop mij meteen.
Wat wilde hij nu gaan zeggen.
Benti, Het is beter dat jij stopt met het dansen" zie hij weer.
Dansen is niet goed voor een moslimdame, ik wil dat je er meteen mee stopt...........
Ik schudde met mijn hoofd. Ik kon dit even niet geloven......
Waarom? Vroeg ik op een harde toon. Het was nooit een probleem. Ik danste ook toen mama nog leefde" siste ik......
Benti, je bent nu een volwassen vrouw. Wij............Ik wil dit niet meer hebben.........
"Je neemt gewoon alles van mijn af".
Nee, benti je tante Jamila heeft gelijk.........
Wat heeft zij er nou mee te maken?....
Ik voelde letterlijk mijn bloed koken.
IK kreeg het ook behoorlijk warm en ik greep naar mijn keel..............
Mariam, dansen kan niet in ons cultuur en geloof" zei hij op een harde toon.
JE GAAT STOPPEN" zei hij op een harde toon........
De woede leek mij weer over te nemen................
Mij hart bonkte in mijn keel........
IK kon dit gewoon niet geloven.............
