DANCE FOR ME DEEL 104
De dagen gingen langzaam voorbij en er heerste een eenzame stille.........
Younes was telefonisch onbereikbaar.......
Niet alleen Younes maar ook Sabrien was niet te bereiken........
Youssef nam ook geen contact meer op.........
Sihame vond dat ik gewoon moest accepteren dat het vanuit zijn kant klaar was.......
Die woorden wilde ik ergens gewoon niet accepteren en ieder keer als ik al aan het idee dacht, moest ik weer een verdwaalde traan afvegen......
Het was Voor mij was het niet klaar en dat wilde gewoon niemand begrijpen.....
Ik wilde hem spreken en ik moest hem spreken, anders zou ik het gewoon net kunnen afsluiten.............
Het ongeluk was nu 11 dagen geleden gebeurd........
Ik wist ook niet hoe het nu met hem ging......
Ik wist niet eens of hij nog in het ziekenhuis lag.
Hetgeen wat mij het meest pijn deed is dat hij precies bij mee wat hij verafschuwde....
Ik luisterde naar andere en trok snel conclusies....
Hij deed nu precies hetzelfde.........
Diana had volgens Adham ook geen contact meer.......
Daarom had ik mijn twijfels......
Waarom zou hij ook met haar ook het contact verbreken als hij ook nog eens zaken met haar vader deed.
Het ging er bij mij gewoon niet in......
Ik heb mijn trots, dat weet ik, maar dit bleef knagen........
Er ging geen dag voorbij zonder aan hem te denken.
ijsberend liep ik nu door mijn woning.
De hele ochtend voelde ik mij rusteloos....
Ik moest in actie. Ík heb lang genoeg gewacht.....
Ik keek even op de klok en het was klokslag 12 uur....
Wat kon ik nu doen?
Ik kon wel naar het ziekenhuis gaan en daar informeren.
Misschien dat ik daar iemand tegenkom die hij wel ziet..........
Ik moest daar beginnen.....
Ik moet gewoon zeker weten of hij daar nog ligt......
Zonder nog na te denken pakte ik mijn telefoon n mijn sleutels. Ik pakte mijn jas van de kapstok en nog geen 5 Minten later stond ik buiten........
Onderweg naar het ziekenhuis had ik mijn speech al goed ingestudeerd.
Ik parkeerde de auto in de parkeergarage en de spanning liep meteen op.
Bij de balie kon even in de wacht staan.......
Ik keek nu om heen en ik hoorde de vrouw achter de balie vragen of ze mij kan helpen.
Jazeker" zei ik. Ik wil weten of Younes Kabbouti hier nog steeds ligt.
Ze keek nu even in het systeem.
Nee, zei ze nu. Meneer verblijft hier niet meer" zei ze.
Is hij dan helemaal oké en naar huis gegaan? Vroeg ik nu.......
"Ik kan u daar geen antwoord opgeven" zei ze..
"Ik zie alleen dat hij niet meer hier verblijft" zei ze en zette nu een vriendelijke glimlach op........
Oké, bedankt en haalde weer diep adem. Hij is dus naar huis.....
Alleen welk huis?
Ik besloot om naar zijn huis te gaan. De plek waar wij samen onder een dak woonden..............
Ik weet niet meer waar ik de kracht vandaan had gehaald. Ik voelde mij op een missie.
Ik voelde ook helemaal geen spanning. Ik was niet een meer bang voor wat ik zou treffen......
Ik wilde hem zien en mijn woordje doen........
Ik wilde weten hoe erbij komt dat ik iets met Lotfi had.........
Het voelde ergens of hij mij terug wilde pakken......
Ergens begreep ik hem ook......
Ik reed nu de straat in en ik parkeerde een paar meter voor zijn huis.........
Het voelde even vreemd om hier weer te zijn. Het huis waar wij zoveel tijd samen hebben doorgebracht.
Ik stapte uit en liep nu meteen door naar zijn voordeur. De auto stond er niet maar ik wilde ook niet meteen gaan........
Ik zag nu een bord in de tuin staan. Het huis staat te koop...........
Ik probeerde nu door het raam te kijken maar er was niemand........
Ik liep nu terug naar mijn auto en slaakte nu een diepe zucht.
Ik keek even om mij heen. Hij is gewoon weg. Misschien naar zijn ex-vrouw en kinderen. Ik dacht nu ook aan Sabrien. Misschien is hij wel met haar?
