We waren inmiddels een week verder. De spanning was om te snijden. Ik kon niets goeds zeggen. De hele dag liepen mensen binnen en ik kon in de keuken staan. Ik voelde mij letterlijk als een assepoester.
Ik begreep dat papa nu in een huis van bewaring zat. Hij is inmiddels voorgeleid en de bewaring is toegewezen. Mounir had ook de advocaat gesproken en papa werd van meerdere delicten verdacht. Het zag er ook niet uit dat papa binnen een half jaar zou vrijkomen.
Ik zag nu Mounir op de bank zitten en hij was met tante Jamila in gesprek. Ze zag mij binnenlopen en ze was meteen stil.
"Ik ga even koffiezetten" zei en stond nu op. Nu Mounir hier is, word ik wonderbaarlijk niet naar de keuken gestuurd.
"Jij mag straks koken, ik moet naar de buurvrouw" zei ze. Blijkbaar van korte duur....Ze kon het toch niet laten. Waar is Farida? Vroeg ik. Zij kan toch zo lekker koken" zei ik op een sarcastische toon. "Ze is met haar vriendin de stad in" zei ze. " Jij moet nog veel leren, en een vrouw moet kunnen koken" zei ze giftig en liep nu richting de keuken. Ik wendde nu mijn blik naar Mounir. Hij was even in gedachten gezonken. Ik zag een bezorgdheid in zijn ogen. Wat is er? Vroeg ik.
Hij bleef stil en er kwam geen woord uit zijn mond.
"Mounir ik wil hier niet meer blijven"." Ik wil gewoon niet meer hier wonen" zei ik weer. Het was net of hij wakker schrok en keek mij even verward aan. Waarom niet? Vroeg hij nu. "Als papa hier niet is, wil ik er niet zijn". Tante Jamila en papa hebben om mij ruzie gehad" zei ik. "Ik wil hier gewoon niet meer blijven".
Waar wil je dan heen? Vroeg hij nu. Mariam, je kan nergens heen. Het huis van papa wordt bewoond en straks gaat deze in de veiling" zeij hij. Je kan nergens heen. Je moet hier blijven.
"Ik niet bij jou kan wonen dan ga ik naar de daklozenopvang". Ik blijf hier niet" siste ik........ We gaan elkaar hier afmaken" zei ik op een harde toon. Ze haten mij" siste ik weer........ "Je kan mij niet dwingen" siste ik nu weer........ IK ga hier niet de assepoester uithangen" zei ik. Je overdrijft" zei hij. Nee, zei ik. Ik overdrijf niet. Farida doet niets" siste ik.....
Hij keek mij aan en slaakte een zucht.
Wollah, ik kan dit niet. "Ik ga dood hier" zei ik op een harde toon.... "Je hebt zelf gezien hoe ze deden" zei ik weer... Alles wat ik zeg, wordt tegen mij gebruikt. "Ik word hier als de vijand gezien" "Dat is niet zo" zei hij. "Jij bent hier nooit, jij weet niet hoe het hier gaat".
Tante Jamila liep nu haast rennend naar binnen. baraka, safi" schreeuwde ze. Wat wil je? Moet ik je als prinsesje behandelen. "Je woont hier, je bent geen gast" schreeuwde ze en liep weer naar de keuken.
Ik ben hier een werkster" schreeuwde ik haar na. Ik keek nu woest naar Mounir.....
Hij slaakte weer een zucht. Ik zag aan zijn ogen dat hij nu ook geen ruzie wilde. Dit wilde hij er niet bij hebben. Safi, pak je spullen. "Je gaat bij mij wonen".
Echt? Vroeg ik nu met ongeloof. Ja, voordat ik weer van gedachten verander" zei hij.......
Bedankt" zei ik en ik vloog nu om zijn nek. "Wollah, je gaat geen spijt krijgen".
Mariam" zei hij en keek mij nu heel streng aan. Je moet nu niet denken dat je de vrijheid hebt". "Je gaat naar school en je behoudt je bijbaantje. "Verder is het thuis blijven en geen gezeik". Prima" zei ik. Dat heb ik nu toch ook" zei ik en ik zette een grote glimlach op.
Ik meen het" zei hij op een boze toon. "Ja, ik weet het. Het is werken, school en thuisblijven". "Heel duidelijk. Alles beter dan hier" zei ik nu......... Ik stond nu meteen op. Hij fronste nu meteen zijn wenkbrauwen en zijn blik werd meteen vragend. Ik ga nu mee" zei ik........
Ik wilde niet eens op een antwoord wachten.
Ik liep nu snel naar boven om mijn spullen bij elkaar te zoeken. Ik wilde al snel weg voordat hij nog van gedachten kon veranderen. Ik pakte meteen mijn koffer uit de kast en gooide er alles. Binnen een half uur was ik al klaar. Beneden hoorde ik hem nog praten.
Ik hoorde mijn naam en ik bleef even stil staan op de trap.
"Ze kan beter bij mij gaan wonen" zei hij. Het is beter voor iedereen. Ik kan haar ook beter in de gaten houden. "Je vader wilde dat ze hier bleef". Dat gaat niet werken. Straks gaat ze nog met mannen rondhangen. Ik vertrouw haar niet" zei ze.... Je hoorde hoe ze tegen mij deed" zei ze..... "Ik wil haar alleen leren koken zoals een vrouw dat hoort te leren"
Ik hoorde het haar zeggen en ik en mijn haren gingen meteen overeind staan. Hoe hypocriet ook. Wat zegt zij? Ze wilde mij weghebben en het is haar dochter die achter de mannen aanzat. Ik slaakte een diepe zucht en probeerde kalm te blijven. Ik wilde niets zeggen dat zijn gedachten zou veranderen.......... Ik moet hier weg en dat gaat ze voor mij niet verpesten. Ze moet maar haar dochter in de gaten gaan houden.
"Mounir, het is misschien echt beter dat ze hier blijft"." Ik wil geen problemen met je vader" zei ze nu "Tante ze gaat met mij mee". "Het komt goed" zei hij weer. Ik houd mijn zusje goed in de gaten, het komt goed" zei hij......
Ik liep nu snel de trap af en voordat ik het wist stond ik bij de deur. Ik deed mijn schoenen aan en ik had helemaal geen zin om nog afscheid van haar te nemen. Het kostte mij moeite om haar nog aan te kijken
Je gaat ons verlaten" hoorde ik haar zeggen. Je zou bijna zeggen dat ze het vervelend vond. Ja, het is beter voor iedereen" zei ik. "Ik heb mijn eigen plek nodig" zei ik. Het is soms beter om afstand te houden...... Ze keek mij en aan haar rolde met haar ogen.
Ik pakte nu snel mijn beide koffers en liep al richting de auto van Mounir. Ze stonden nu bij de deur te praten. Ik hoorde dat ze het over papa hadden en dat Mounir zijn plek moest innemen. Hij zei dat alles goed zou komen en nam afscheid. Hij zou eerder vrij zijn dan dat ze hoopten.
Ik grinnikte nu....
Hij wilde net de auto instappen en hij werd nu gebeld. Younes maat, waar is je broer? Beide nummers staan op stil...
ZEG HEM, WE DOEN HELEMAAL NIETS.. IK VERTROUW NU NIEMAND...ZELFS MIJN VADER NIET" Schreeuwde hij nu. . Ik keek nu snel om mij heen...
Ik hoorde hem nu diep zuchten... WE DOEN NOETS, WE WACHTEN AF....
Ik keek hem nu aan en die blik in zijn ogen zal ik nooit vergeten... Een harde lege kille blik.... Waar is hij mee bezig...
Ik ga met hem wonen.ik twijfelde nu even.... Nee als eter dan hier. . Ik dacht even aan rente Jamila, zij had nog hoop. Ik dus niet...
Het is niet de eerste keer dat papa in aanraking kwam met justitie. En nu zag het er niet rooskleurig uit. Het is nu aan zijn advocaat om met ontlastend materiaal te komen. En ik was er ook klaar mee. Ik was blij dat ik uit dit huis mocht. Het voelde voor mij vreemd genoeg als een nieuw begin.... Ergens misschien ook blij dat hij vastzit. Hij was te snel vrij na wat hij mama heeft mij aangedaan. Het gesprek met Mounir en papa schoot door mijn hoofd. Ook nu nog, gaf hij haar de schuld van zijn ellende.......
Hij boeide mij niet eens meer. Hij was mijn vader niet. Hij is mijn vader nooit geweest. Hij was er nooit wanneer ik hem nodig had. En als hij er was, dan was hij er ook niet echt. Misschien is dit hard om te zeggen. Maar voor mij was de man al dood......Ter dood veroordeeld.
Hij zit vast en terecht.... En mounir? Wat is zijn aandeel?
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
