De volgende dag was weer ik heel vroeg op. Al was het een heerlijk bed, toch heb ik bijna geen oog dicht gedaan.
Ik lag nu op het bed en staarde naar het plafond.
Het was ook een vreemde nacht voor mij. Ik voelde de aanwezigheid van mama zo erg dat ik bijna van overtuigd was dat haar ziel gewoon hier ronddwaalde......
Ik speelde ook bijna alle momenten met mama weer af.
Momenten van verdriet en momenten van geluk bestormden mij steeds....
Ik leek gek te worden en mijn gevoelens of gedachten had ik niet langer meer onder controle....
Maar vooral het gemis, het idee dat ik haar nooit meer zou zien deed zo'n pijn.
Ik voelde mij nu zelfs schuldig voor de ruzies die we soms hadden. Als ik had geweten dat ze op mijn 19e al zou verlaten had ik het heel anders aangepakt.
Ik voelde mij schuldig dat we in de auto stapten.
Ik voelde mij schuldig dat ik vaak niet naar haar luisterde........
Haar stem leek de hele nacht hoorbaar te zijn. Haar lieve zachte stem die soms ook heel hard kon zijn...........
Ik wilde niet naar school. Ik wilde dansen. Ik wilde naar de dansacademie.......
Ik mocht het gewoon niet en we hadden gewoon onnodig veel discussies.
Kon ik het maar terugdraaien. Ik zuchtte nu.......
Ze liet mij dansen en betaalde zelf de dansschool maar ik moest een opleiding doen........
Ik heb de opleiding SPW ook gedaan om haar en papa een plezier te doen.......
En nu heb ik die opleiding gedaan en gehaald en wat moet ik er uiteindelijk mee......
Papa zit vast en mama is overleden.
Ik liep nu naar het raam en keek naar buiten. Ik deed mijn armen over elkaar heen en ik zag nu Mounir met iemand praten.
Ik deed het raam open maar ik kon niet verstaan wat ze zeiden. Ik keek nu weer goed.
Het was die jongen weer. Die Youssef........
Wie is deze gast toch?
Die blik in zijn ogen ging als een flits door mijn gedachten...
De lichte ogen..
Ik dacht meteen de man bij de moskee voor mij...
Het was net of ze in de gaten hadden dat ik keek. Mounir keek omhoog en ik stapte meteen naar achteren.
We gaan morgen naar het graf en dan vliegen we in de avond.
Ben je dan klaar met je zaken? Vroeg ik een beetje verbaasd. Ik laat een maat van mij alles even waarnemen. Ik moet nog terugkomen.
Oke, zei ik. Ik wil wel graag nog naar tante Ghalida" zei ik.
Hij keek mij nu vragend aan.
IK wil haar nog even zien" zei ik. Mariam we hebben afgesproken dat we niets met die familie te maken zouden hebben.
Ik weet het en je hebt gelijk. Zij heeft mama opgevoed. Zij is een soort moeder voor haar geweest. Ik wil wel afscheid nemen.
Hij zuchtte nu. Het is hooguit 10 minuten en dan komen we terug.
Ik zag nu een twijfel in zijn ogen. Mounir, er gaat niets gebeuren. Ik wil haar gewoon even zien en dan gaan we" zei ik met smekende blik...
Hij was nu even stil. Ik zag de twijfel in zijn ogen.....
"Jij mag anders in de auto blijven als je niet naar binnen wilt" zei ik nu.
Oké, ik moet toch met die oom van mama spreken" zei hij. Het is ook de laatste keer en daarna nooit meer. Ik ga vandaag dit hoofdstuk aflsluiten" zei hij nu heel stellig.......
Ik slikte en zei niets.........
"Laten we dan nu meteen gaan" zei hij. Ik wil op tijd weer in het hotel zijn. Ik heb een afspraak" zei hij weer.
Wat moet ik dan de hele dag in het hotel. Je kan op je kamer zitten en Netflix kijken" zei hij. Ik ben in de buurt.
Ik slaakte een zucht en keek hem aan. Yallah, laten we gaan.
We stonden nu samen op en liepen richting de auto.
Onderweg was hij alleen maar aan het bellen.
Ik luisterde ook niet naar zijn gesprekken. I
k was eigenlijk meer zenuwachtig dan ik dacht.
Ik voelde een spanning en mijn maag leek zich dicht te nijpen...
Ik wilde haar zien maar ik wist ook niet wat ik moest zeggen.
Straks is er weer ruzie...
Ik haalde weer diep adem....
Ik moest ustig blijven...
