Mijn dagen bij Younes gingen in een raptempo. Ik kon bijna niet geloven dat ik hier al bijna 10 dagen hier was.
Hij verzorgde mij goed. Nou meer dan goed. Ik kreeg gewoon een Princes-treatment wat ik nooit eerder heb gehad. Hij was ook zo lief en zorgzaam. Ik hoefde niet te doen dan alleen mijn rust nemen……
Zelf lopen naar de wc wilde hij mij ondersteunen. Hij was ook bijna 24 uur thuis. Hij deed zijn zaken vanuit de studeerkamer en hij was heel voorzichtig in zijn gesprekken dat ..........
Alles regelde hij vanuit zijn werkkamer. Hij was nooit lang weg...........
Ik hoefde mij ook nergens druk om te maken......Hij deed letterlijk alles.........
Hij ging naar mijn huis en haalde zelfs mijn post op. Hij kocht bijna een nieuwe kledingkast voor mij. Hij kon ze3ma niet zo alles vinden en vond het makkelijk om met mijn boodschappenlijst voor mijn kledingkast naar de winkel te gaan……
We hadden het ook gezellig. We hielden van soortgelijke films en bij spelletje kon hij slecht tegen zijn verlies.....
Kritiek goed ontvangen was geen sterke eigenschap van hem..........
Hij vertelde veel maar maar ik bedacht mij hoe weinig ik eigenlijk van hem wist.
Hij was 30 jaar en is al 12 jaar op zichzelf. Zijn ouders zijn overleden maar daar praat hij nooit over.
Het was een gevoelig onderwerp........
Hij sportte veel maar nu voornamelijk vanuit huis
Er kwam verder niemand over de vloer. Geen familie, geen vrienden en zelfs Diana niet………
Als k vragen stelde, was hij kortaf...
Hij had een poets die twee keer in de week kwam. Zij deed de badkamers en de wc's. Ze mocht alle kamers in, behalve zijn slaapkamer.........
Deze kamer was heilig, ook denk ik voor mij.........
Safira was niet echt spraakzaam maar gelukkig wel heel vriendelijk.
Een vriendelijke dame en ook eentje ook met veel ervaring. Ik zag dat ze langs alle hoeken ging, al was het huis zo groot.
De laatste dagen vond ik hem toch onrustiger..........
Ik kon al meer lopen maar ik mocht toch niet naar huis.........
Safira was vandaag al vroeg gekomen. Ze wilde het hele huis doen omdat ze een twee weken met vakantie ging. Ze had de bovenverdieping gedaan en nu hoorde ik haar de trap aflopen.
Meteen ging de stofzuiger aan en ik zette even de tv op stil. Ik bleef haar aankijken.
Ze glimlachte af en toe maar zei verder niets..........
Ze stopte ineens met stofzuigen en ik hoorde nu Younes hard praten. Hij was haast boos.
IK schrok van zijn stem en we keken beide richting de logeerkamer............
Zijn stem klonk alleen maar bozer...........
Hij was zeker aan de telefoon.
IK hoorde ineens de naam Lotfi vallen en ik spitste meteen mijn oren…..
Mijn hartslag versnelde en ik keek Safira aan.
Ze liep nu richting de leefkeuken en zette daar weer de stofzuiger aan.......
Ik probeerde nu op te staan. Ik kon gelukkig al een stuk beter op mijn voeten lopen.
Ik haalde weer diep adem.
Ik liep nu meteen richting de studeerkamer. Zijn stem klonk nog steeds hard. Echt boos was hij nu niet maar ik hoorde nu wel een irritatie in zijn stem……….
"Man, doe rustig” zei hij. "Mounir levert niet, maak je niet druk".
We hebben nog tijd. "Ik ga leveren" zei hij.
Nee, geen week. IK heb twee weken nodig….
"Geef mij 10 dagen de tijd en ik ga leveren” zei hij nu op een harde toon.
Mijn hart begon harder te kloppen.
"IK weet niet wat Mounir en Youssef beloofd hebbeb". “Hij heeft mijn niets gezegd over een nieuwe levering van wapens”. Ik weet het niet” sist hij door de telefoon.
"Geef mij tijd, ik heb meer dan een week nodig…."
"Zeg hen dat ze niet hoeven te stressen...."Het komt goed" regel een ontmoeting" zei hij..........
IK weet waar ik het over heb en ik weet wat ik kan leveren......
