We waren inmiddels bijna 6 weken verder.
Ik had de politie mijn verhaal verteld en Brahim en Taha waren ook verhoord.
Er was verder geen nieuws van de politie.
Het kenteken was niet te achterhalen en de jongen was misschien wel spoorloos. In de camerabeelden was hij wel zichtbaar maar helaas niet echt herkenbaar.
Dat hij uit Nederland kwam was wel een feit. Zijn accent loog er niet om.......
De jongen kende mijn woonadres hopelijk niet maar die zekerheid had ik niet. Ik was daarom wel blij dat ik via woningruil naar Aalst kon verhuizen.
Het was nu slecht 10 minuten rijden naar mijn werk. Sihame heeft haar relatie op een laag pitje gezet met Brahim. Ik voelde mij ergens schuldig maar ze verzekerde mij dat het niet om mij ging.
Ze had nu gewoon te veel twijfels. Het zorgde wel voor dat hij steeds meer zijn best deed.......
En dat vond ze ook weer prettig.
In Aalst wonen had gelukkig meer voordelen dan nadelen.
De mensen kenden elkaar hier goed en ik had gelukkig ook lieve buren. Alles en iedereen werd in de gaten gehouden en dit gaf mij toch weer een veilig gevoel.............
Op aandringen van Ome Jan heb ik vandaag een afspraak dansschool in Aalst.
Deze school is ooit van zijn vrouw geweest. Ik zou daar een soort auditie kunnen doen.
Ze zijn niet groot maar wel professioneel genoeg.
Ik twijfelde eerst maar nu ik de beslissing heb genomen om het dansen op te pakken voelde ik mij toch weer fijn. Ik had het heel erg gemist.........
Het was prachtig weer. Augustus is toch de zomermaand. Heel warm maar met een lekker windje.
Een los bloesje met een jeans en sneakers....
Lekker makkelijk en toch heel vrouwelijk. Mijn haren had ik in een staart en meer dan een schoudertasje had ik nu niet nodig.
Ik reed nu de parkeerplaats op. Het was geen supergroot gebouw en de parkeerplaats was ook behoorlijk klein. Ik stapte nu pal voor de grote deur en stapte daarna uit........
Ik pakte mijn rugzak uit de kofferbak en keek even naar het gebouw. Ik moest nu even lachen
"Ik ben er nu toch dus we gaan er voor" zei ik lachend......
Ik liep naar binnen er zat tot mijn verbazing wel iemand bij de balie.
Hallo, zei ik. Ik ben Maya, ik heb een afspraak met Mario" zei ik.
Dat klopt, ik ben Valerie. Hij verwacht je in zaal 2 aan de rechterkant van de hal. Oké, zei ik. De kleedruimte is de deur 5" zei ze nu. Oké bedankt" zei ik en liep nu door de gang.
Ik ging linksaf en ik zag daar al een aantal deuren staan. Bij deur 5 bleef ik staan. Ik haalde even diep adem en opende de deur van de kleedruimte.
Ik kleedde mij nu snel om en binnen 5 minuten liep ik al richting ruimte 2.
Ik keek even links en rechts. Ze hadden dus 5 ruimtes hier. Drie danszalen en twee kleedruimten.
Ik deed de deur van de zaal open en ik zag een man al ergens in de hoek staan.
Hij was aan het bellen maar gaf mij het teken dat ik door kan lopen.
Ik stond net voor zijn neus en hij rondde zijn gesprek af.
Het was een vriendelijke man om te zien. Heel extravert als je op zijn kledingstijl let.
Vel gekleurde schoenen en een lichte pantalon. Een strak shirt en zijn haren waren mooi gekamd.
Ik ban Mario" zei hij en hij gaf mij een hand. Een prachtige dame" zei hij en gaf mij nu drie zoenen.
Ik ban Maya "zei ik nu een beetje verlegen.
Ome Jan is een fan" zei hij........
"Maya is zeker je roepnaam" zei hij.
Ik keek hem nu fronsend aan.
Die blik kon ik niet echt plaatsen...
Ik heb je eerder zien dansen" zei hij. In Nederland bij Emiel.........
Ik keek hem nu geschrokken aan.
"Je danst vrij goed". "De techniek zit er goed in".
Jouw vloeiende bewegingen hadden toen mijn interesse opgewekt.
Ik bleef hem verontwaardigd aankijken. IK voelde mijn hart bonken.
"He, maak je geen zorgen". Ik weet dat het in jouw cultuur dansen not-done is.
Als je Maya wilt heten, ook prima" zei hij lachend......
