Zou de situatie met mijn broer de reden dat hij niet meer wil? Vroeg ik nu….
Ik weet het niet” zei Adham….
Je zei net zelf dat het misschien aan je levensstijl is………
Maar alles kan……..
Waarom hebben ze geen contact meer…….
Ik begrijp ruzie om geld……….
Grappig, zei ik nu grinnikend……..
Dat was ook de reden dat Younes mij opzocht……
Hij dacht dat ik rijk was………..
Meen je dit? Vroeg hij nu……
Ja, hij dacht dat mama geld had………
Waarom zou hij dat denken?
Ik zou het niet weten………..
Gek, zei hij…..
Weet je, ik wilde naar Marokko maar ik had dat weer op een laag pitje gezet……….
Ik wacht totdat mijn broer hier is en dan vlieg ik naar Marokko
Waarom? Vroeg hij……..
Ik weet het niet, als hij zou weten dat ik daar ben, is het drama……
Ik wil ook naar het graf van mijn moeder allah y rahma…………
Allah y rhama” hoorde ik hem nu zeggen………….
Ik nam een slok van mijn koffie en mijn gedachten gingen weer alle kanten uit……….
Ik wist even niet wat ik moest doen.
Er was nu gewoon teveel gaande en ik kon nu gewoon geen beslissingen nemen…
De afstand tussen mij en Younes leek met de dag grote te worden….
Alle tekens duiden op 1 signaal…Neem afstand..
Als ik alles zou opgeven, zou hij dan überhaupt nog een toekomst met mij willen?……
Wil ik alles wel opgeven……….
Een euro voor je gedachten” zei hij lachend……..
Sorry, ik dwaalde even weg……..
Ik zie het” zei hij en glimlachte weer……….
Ik moet gaan” zei ik nu…….
De koffie voor mijn neus dronk ik vluchtig op……..
Ik keek hem Adham nog een keer aan en ik stond daarna op……
“Ik ga naar huis” zei ik………..
“ Ik moet mijn gedachten op een rijtje zetten” zei ik………
Bedankt dat je mijn verhaal wilde aanhoren………
Geen probleem, laat mij weten of ik nog iets voor je kan doen?
“We praten vrijdagavond verder” zei hij en ik zag weer die warme glimlach op……..
Bedankt voor alles ”zei ik. Hij stond op en gaf mij een stevig knuffel. Hij liet los en keek mij aan. Hij gaf mij een kus op mijn wang en hij ging weer zitten………
Ik pakte mijn tas en keek hem aan. Ik maak mijn koffie nog op, ik moet nog wat telefoontjes plegen” zei hij…….
Prima, tot vrijdag” zei ik en ik liep daarna weg……..
Onderweg naar huis maakten mijn hersenen nu weer overuren.
Het voelde als een dilemma, maar ik kon nu helemaal geen beslissingen nemen….
Younes was boos, dat was duidelijk maar ik geloofde niet dat hij niet meer van mij hield……….
Hij zegt dat hij niet met mij wil, maar is dit ook zo?. Dit heeft hij eerder gezegd en is erop teruggekomen.
Zou het met mijn broer te maken hebben?
Ik moest het weten……..
Ik moest gewoon met hem praten………
Thuis op de bank liet ik mij op de bank vallen.
De volgende dag zou ik weer werken maar ik was zo moe………
Moe van het denken, moe van mezelf……….
De hele middag en avond deed ik niets anders dan door mijn woning lopen en nadenken.
Het voelde alsof mijn gedachten in een cirkel zaten…..
Ik kwam steeds op dezelfde punt……..Wil hij mij nog wel, moet ik hem geloven dat hij niets meer wilt?
Die gedachten maakte mij gek maar hield mij wel steeds 24 uur bezig……..
Ik kon hem niet loslaten……..
Voor het eerst in mijn leven dacht ik nu aan een gezin……
Een moeder zijn, kinderen en noem maar op……………
Ik zette mezelf op een tweede plek…………..
Dit zegt veel, veel over mijn gevoelens…………
Ik schrok nu van de gedachte wat Younes wel niet voor mij is gaan betekenen…
In kon het niet zomaar opgeven……..
Er was iets en ik voelde het……Mijn voorgevoel heeft mij nooit in de steek gelaten en nu ook niet………..
