De weken daarnaar sliep ik slecht…… Ik deed bijna geen oog dicht. Zodra mijn hoofd op het kussen lag begon ik te piekeren…… Mounir was nu meer dan drie weken weg……… Er was weinig tot geen contact……… Younes was ook afstandelijk.
Dat deed meer pijn dan ik verwachtte. Ik voelde mij ook schuldig. Hij zegt dat hij niemand iets kwalijk neem maar onbewust neemt het mij wel kwalijk…..
Hij was kil, koud en heel zakelijk. Af en toe zag ik de oude Younes verschijnen. Ik zag die zachte blik en de warme glimlach die zijn mond sierden maar niet naar mij toe.. Als hij met Houda of Naima praatte… Houda hield nu ook haar afstand. IK wist dat dit een opdracht van Youssef was……..
Naima stelde mij vragen over Marwa en zijn kinderen, maar eerlijk gezegd wist het ook niet. Hij praatte er niet over.
Ik zag hem ook bijna niet en ik durfde ook zeker niets te vragen..
Ik zag Younes alleen bij het ontbijt en daarna was hij de hele dag uit zicht.
Mijn garderobe had Younes laten bijvullen. Ik mocht een lijst opmaken van spullen die ik nodig had en de rest kocht hij erbij. Ik weet nu ook echt niet wie hij op pad heeft gestuurd maar duidelijk een andere soort smaak dan ik…………
Het was lief bedoeld en ik zei er ook niets van. Het Boeide mij ook niet veel. Er is hier toch niet veel te beleven.
Ik kon mij hier vrij bewegen maar ik voelde mij opgesloten. Naima hield mij gezelschap maar ik moest het doen met de tv en het lezen van boeken…
Ik kwam ook geen stap verder en daar baalde ik van. Die oom en Youssef waren weer verdwenen en Karim had ik na die dag ook niet meer gezien…….. De gedachten gingen ook alle kanten op. Ik dacht aan mama en aan Mounir, maar ook aan papa. Waar zou hij zijn? Waarom houdt hij zich verborgen………
Ieder keer kroop een naar gevoel over mij heen. Als hij maar ook niet dood is……………. De dag van het ongeluk speelde ik weer opnieuw af. Mama en ook zijn gezicht zag ik steeds voor mij……. Ik kreeg weer een brok in mijn keel……..Het was nog altijd zo pijnlijk. Ik miste haar zo en nu meer dan ooit………..
Ik slaakte weer een diepe zucht en staarde weer naar het plafond. Daar lag ik weer, vroeg in de ochtend helemaal alleen Ik zuchtte weer en ik keek nu even richting het raam.
Ik stond nu voorzichtig op en zag de deur van het zwembad openstond. Het is zeker al schoongemaakt en klaargemaakt voor de dag………..
IK keek nu even naar de lucht die mooi blauw was….. Het was nu echt zonnig en ik voelde een glimlach op mijn gezicht verschijnen… Zou ik nu al kunnen zwemmen? Een baar baantjes trekken nu iedereen nog ligt te slapen?
Ik liep naar de kast en ik wilde mijn bikini pakken. Ik kon deze even nergens vinden.
Ik keek even aan het rek tussen de nieuwe kleding. Ik zag een boerkini hangen. Uiteraard, geen bikini of zwempak. Ze hebben mijn bikini ook weggehaald.
Ik pakte de boerkini en kleedde mij meteen om. Ik poetste daarna mijn tanden en pakte een handdoek. Ik liep nu meteen naar het zwembad.
Ik legde mijn handdoek op een stoel die daar op de hoek stond en gooide mijn slippers eruit. Helemaal recht strek ik mijn armen naar boven. Ik zette mijn knieën tegen elkaar en nam mijn eerste duik………… Het water was nog iets koud en de schrik ging snel door mijn lichaam maar al snel zette ik de beweging in. Het voelde heerlijk………… Ik sloot mijn ogen en liet mij nu even in het water dobberen………
“Daar ben je dan” hoorde ik de stem van Younes hardop zeggen IK opende mijn ogen en ik zag hem aan de rand van het zwembad staan.” Ik miste je al aan tafel” zei hij nu op een zakelijke toon.. Met een stalende blik ik keek hem nu aan….
Ik het zo laat? Vroeg ik nu……… Ja, zei hij. “Je had ook alvast kunnen eten” zei ik. Het is nu niet dat we diepgaande gesprekken voeren……..Echt missen, zal het niet zijn… “We ontbijten samen en dat blijft zo” zei hij grijnzend…… Ik zucht nu geïrriteerd waardoor zijn alleen maar breder werd.
“Ik moet ook met je praten” zei hij…
Ik keek hem nu vragend aan. “Ik dacht dat je misschien met je vriendin wilt praten” zei hij….. “Mijn vriendin” zei ik verward.
“Je vriendin Sihame die heel social media op de kop heeft gezet met een zoektocht naar jou”…….. Wat” zei ik geschrokken. Mevrouw plaats je foto's overal. Even en ze is Inspecteur Gadget” zei hij droog…..
Ik begon te lachen” Je moet haar even spreken” zei hij…….. Prima, zei ik lachend……… “Als je klaar bent dan gaan we eerst ontbijten en dan kun je haar bellen” zei hij. Je kan haar even gerust stellen dat je leeft, van mij neemt ze niets aan” zei hij weer op een harde toon…………. Ik keek hem aan en ik wist even niet wat ik moest zeggen.
Hij draaide zich met zijn rolstoel en ik keek hem nog na….. Sihame is mij aan het zoeken……”wouw”
Er verscheen een lach op mijn gezicht maar tegelijk kreeg ik een brok in mijn keel. Een gevoel nam mij over en het verdriet nam het over….. Wat heb ik haar toch gemist…… Ze is mij ook niet vergteen. Ze is mij gewoon aan het zoeken….. Voor het eerst voelde ik dat iemand mij zocht omdat de persoon gewoon om mij geeft……. Ik greep nu even naar mijn hals en ik probeerde nu de tranen tegen te houden.
Ik liep nu uit het zwembad en pakte de handdoek van de stoel...
Buiten zag ik hem in de tuin een sigaretje roken. Ik wist niet eens dat hij rookte…….. Zoveel dingen wist ik niet…… Even kruisten onze ogen elkaar……
Dat hij mij überhaupt met Sihame laat praten is al was…… Misschien voelt hij een druk. IK liep nu snel richting mijn kamer………
Ik dacht weer aan Sihame. Haar weer spreken zijn zou een uitgelezen kans zijn om misschien verder te komen…….. Misschien kan zij mij helpen om meer onderzoek te doen……….. Ik weet nog niet wat ze kan doen, maar ik moet een plan gaan bedenken……….
Maar eerst zijn vertrouwen winnen…………..
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
