Ik keek lachend naar het publiek.
Het applaus gaf mij een boost en ondanks dat ik moe was, uitgeput, kon in alleen maar lachen. Ik gaf luchtzoenen en het publiek ging staan.
Dit was overweldigend, een ontlading.
Mijn liefde voor de dans bracht mij eindelijk op het punt waar ik wilde staan............
Mijn gedachten bevroren voor een moment...
Niemand geloofde er in.........
Ik kan het en ik ben er.............
Wie had het ooit bedacht.
Een hobby, een passie....
Ik sta gewoon aan de top....
Ik kon het nog steeds niet geloven...
Mijn harte lachte en ik gaf het publiek weer een luchtzoen...
De spanning leek nu zachtjes mijn lichaam te verlaten....
Ik kon nu alleen maar lachen...
De tranen voelde ik opkomen...
Tranen van blijdschap....
Ik keek nu Emiel aan..
Ik zag een brede glimlach op zijn gezicht verschijnen...
"Het ging echt perfect" zei Emiel lachend. "Alle stappen meid, bravo". Emiel trok mij naar zich toe. "Dit was jouw beste performance ever".
Ik hoop het, zei ik. Mijn hart en ziel gooide ik in...Hij gaf mij nu een kus op mijn wang. Echt lieverd, het was perfectie.........." Nou jij had anders ook je aandeel" zei ik lachend.
IK slaakte weer een diepe zucht............
"Ik denk dat je je zelf nu wel verzekerd hebt voor de kampioenschappen in Nice" zei hij.
Ik keek hem aan en hij gaf mij een knuffel. Nice, zei ik........”Echt ik hoop het" zei ik en kneep nog in zijn hand. "Zeker weten" zei hij en gaf mij weer een knuffel.
We zwaaiden nog naar het publiek en we liepen samen de grote zaal uit.
We hoorden nog de mensen joelen en er werd een vijf minuten pauze ingelast.
Bij de paskamer haalde ik weer even diep adem.
Meteen deed ik mijn haren los.....
"Mariam, stop daar" hoorde ik Younes zeggen.
Ik schrok nu van zijn stem. Hij kende dus mijn naam……….
Ik verstijfde nu...
Mariam, we moeten praten” Zijn kille stem deed mij weer opspringen.
Emiel draaide zich meteen naar hem om. Wat is jouw probleem steeds? Siste hij naar hem toe.
Kan ik even met Mariam praten? Vroeg hij weer.
Hij liep op mij af en mijn hartslag versnelde. Mariam, zei Emiel. Ik keek alleen naar Younes.
Ik keek weer om mij heen. Hoe kom je hier? Vroeg ik weer. Wat doe je hier?
Wat is je probleem? Kun je mij niet met rust laten?
Wat kom je steeds doen?
“Ik ben hier speciaal voor jou" zei hij weer en zijn kille blik keek dwars door mijn pupillen.
Je hebt het geflikt, al ben ik blij met wat je doet...
Je deed het geweldig" zei hij.....
Hij bleef mij nu aangapen....
"De foto die ik kreeg doet je echt geen goed recht" zei hij." Er is denk ik geen enkel foto die jouw perfectie zou kunnen weergeven". Perfectie, zei hij.........wollah, jij bent gewoon prachtig.
Wat deed hij nu?
Ik slikte....wilde hij mij weer in de war brengen?....
Ik merkte dat dat zijn ogen van mijn gezicht afdwaalden en over mijn lichaam gleden.
Het was niet de bedoeling en zeker niet mijn planning maar we kunnen er niet omheen………
