IK zag haar blik nu verzachten. Haar lip trilde nog een beetje maar ze leek nu heel kam. Maya wat is er aan de hand? Vroeg ze heel voorzichtig…….. “NIETS” schreeuwde ik……
“Mevrouw blijf even kalm” hoorde ik iemand zeggen. Ik draaide mij om en ik stond oog in oog met een agent. Mevrouw loopt u even mee” zei hij……
IK zag nu de menigte ruimte maken en ze liepen allemaal richting de stoep. IK bleef nu Sihame aankijken die ook geen stap zette…
“U kunt beter met mij gaan” hoorde ik de agent weer zeggen. Moet ik naar het bureau? Vroeg ik verward.” Mevrouw, we gaan even rustig praten”. IK begreep dat u bent aangevallen bent” zei hij en bleef mij aankijken. “We gaan even bepalen wat er zojuist is gebeurd en u kunt nog aangifte doen”………. “IK KEN DE MAN NIET” zei ik boos. Mevrouw, kalm blijven” hoorde ik de agent weer zeggen.” U gaat nu even met ons mee” zei hij en wees naar de auto.
Ga nou gewoon mee” zei Sihame. Ik keek haar aan en zei verder niets. De man wees mij de weg en ik liep nu richting de auto.
IK kon plaats nemen achter in de auto. IK keek nu weer naar Sihame en ze stond nu met een andere agent te praten. Ik keek even om mij heen en ik zag nu een tweede politieauto geparkeerd staan.
De agent voorin sprak iets in zijn microfoon en reed nu voorzichtig weg. Er zat nog een agente naast hem. Mevrouw maakt u zich geen zorgen” zei hij….
IK slikte en keek weer om mij heen. Ik sloot daarna mijn ogen. Misschien ook beter. Ik wil nu ook weten wat er aan de hand is. Wie was die gast?
Ik dacht weer aan Sihame……… Het is allemaal te toevallig dit. Ik wist niet wat ik nu moest denken…………
De agent reed nu een paar straatjes in en uit en al snel reden we op een grote weg…… Ik zat daar achterin en staarde voor mij uit. Wie was die jongen?
Binnen tien minuten parkeerde we voor een groot gebouw. Ik keek even omhoog en moest weer even slikken. Het politiebureau.
De agent deed de deur open en wees mij de hoofdingang.
Binnen in het politiebureau mocht ik plaatsnemen in een wachtruimte. Ik slaakte een diepe zucht en wreef over mijn gezicht.
Ik heb zeker daar een half uur moeten wachten. Ik werd daarna meegekomen naar een soort verhoorkamer. Hij deed een deur van een kamertje open en wees de stoel aan. “Neem even plaats” zei hij. Ik ging zitten en slaakte weer een zucht. Wilt u wat drinken?
Nee, zei ik. Hij keek mij nu zo doordringend aan dat ik even brok moest wegslikken. Eerst werden mijn gegevens genoteerd. Daarna keek hij mij weer recht in de ogen aan……. De vragen die afgevoerd werden brachten mij nu zelf in twijfel. Even en ik voelde mij nu zelf schuldig…… Alles van de afgelopen werd breed uitgemeten. Ik moest uitleggen waarom ik uit Nederland weg ging en waarom deze man mij zo midden op de staart lastigviel. Wie mijn broer was en wat ik wist over zijn activiteiten. Ik wist ze ook niets te vertellen. Ik dacht aan die wapens op zolder maar ik hield mijn lippen stijf op elkaar……
De agent was vriendelijk maar soms toch heel stellig. Het voelde alsof de vragen steeds anders gesteld werden. Ik kon ze ook verder niets vertellen. IK mocht gelukkig ook nog mijn verhaal rustig vertellen………. Gelukkig zag ik toch een vriendelijk blik in zijn ogen. Misschien geloofde hij mijn verhaal…………
Hij keek mij nu aan en zette een glimlach op. “Ik moet even met mijn collega overleggen”. Ik ben zo terug” zei hij en stond op. Hij liep weg en ik keek hem nog na…….
IK slaakte nu een diepe zucht. Even dacht ik aan Sihame. Ik zag haar blik weer voor mij. Misschien heb ik te overdreven gereageerd. Ya ra bi, wat speelt er nu……….
Ik zat daar en staarde maar voor mij uit. Wachten was slopend. Het leek een eeuwigheid te duren.
Ik hoorde de deur na opengaan ik zat meteen recht.
“We hebben even navraag gedaan” zei hij en ging weer tegenover mij zitten.
“We weten nog niet wie het is maar er is wel een verzoek uitgedaan”. Er zijn gelukkig ook camerabeelden, misschien dat daar nog uitkomt” zei hij weer.
“Je broer hebben we inmiddels ook gevonden” zei hij weer. Bij die woorden leek mijn hart stil te staan. “Je hoeft je daar geen zorgen over te maken”. Je broer zit in detentie en ik kan en mag je daar niets overzeggen. “Hij zit wel al maanden in detentie”. “Dit geldt overigens ook voor je vader” zei hij….. Ik sloot nu even mijn ogen. Ik weet niet waarom, het voelde als een opluchting maar ergens deed het toch ook weer pijn. “We kunnen op dit moment niet veel doen”. We weten ook niet wat zijn motief was”. Het kunnen meer scenario's zijn…..
En nu” zei ik maar. “Maar blijf alert” zei hij. “Als je iets ziet of hoort wat niet klopt, aarzel niet te bellen” zei hij.
Ja, dat zal ik doen. Zodra er meer bekend is, nemen we contact met u op. “We zullen ook nog contact opnemen met de juwelier en deze meneer Brahim” zei hij nu. “We gaan zoveel mogelijk uitsluiten” zei hij met een zucht….. “Houd u taai. “U bent geschrokken” zei hij…
Ik stond nu op en keek hem weer aan. “Bedankt voor alles” “Jij ook bedankt” zei hij en hij gaf mij een hand. “Ik had graag je meer willen vertellen of meer kunnen doen”. Hij liet mijn hand los en liep met mij weer naar buiten.
Hij liep terug en ik keek even om mij heen. Ik zag nu de auto van Sihame staan. Ze liep nu meteen op mij af. Ik keek haar nu alleen aan en ze gaf mij een knuffel.
Ze liet los en bleef mij aankijken. Is alles oké? Vroeg ze nu….. Ik maakte mij zorgen” zei ze. Wollah, ik wist niet wat ze van jou moesten” zei hij….. En die creep ken ik niet” zei ze weer….
Maya, ik heb er niets mee te maken” zei. Ik zweer het op de dood van mijn vader” zei ze weer…… IK twijfelde maar ergens zag ik ook de oprechtheid in haar ogen. Ben je oké? Vroeg ze weer……
Ik knikte nu. Ik hoorde haar zuchten van opluchting. “Ik heb Brahim gesproken” zei hij.” Ik vertelde hem wat er gebeurd is. “Hij wil je ook graag spreken” zei hij. Wollah, hij heeft niemand op je afgestuurd” zei ze….
Ik bleef haar aankijken. “Vertrouw mij nu maar”. Wollah, hij heeft niets gedaan. “En ik al zeker niet” zei ze weer…… Waarom wil hij mij dan spreken? Vroeg ik. “Ik weet het niet” zei ze en haalde haar schouders op.
Weet hij waar ik woon? Vroeg ik nu. “Nee, zeker niet” zei ze. “Hij weet niet eens dat we samenwerken” zei hij. Hij wil mij niet veel vertellen ”zei ze weer. “Hij wil jou eerst spreken”…… Bel hem op” zei ik nu. Bel hem op en zet hem op de speaker” zei ze weer. Tuurlijk “zie ze. ” Ik wil hem nu ook spreken”. We gaan naar een café in de stad, in het centrum. Hij komt alleen of hij neemt die Taha mee” zei ik……
Safi, ik ga hem bellen” zei ze en ze pakte haar telefoon………… Ze scrolde door haar telefoon en ze belde hem daarna op.
De telefoon ging over en hij nam nu meteen op. Dag lieverd, zei ze nu. Ben je nu bij Maya, Mariam” zei hij. Ja, ze is net uit het politiebureau. “Zeg tegen haar dat ik haar vandaag wil spreken” hoorde ik hem zeggen. Zeg dat ik er niets mee te maken heb. Niet wat zij denkt” zei hij weer…….. Ze keek mij nu aan…….. Wil je afspreken? Vroeg ze nu…….. IK knikte nu alleen…. Prima, zei ze. Ze wil jou ook spreken. Waar en wanneer? Vroeg hij nu…. Ik laat het je zo weten” zei ze en hing daarna op.
Ik keek haar nu aan slikte………. Ook hij klonk oprecht, eerlijk. Ik wist het even niet meer……………
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
