De weken daarna was ik alleen nog met Mounir bezig. Ik probeerde zijn gesprekken af te luisteren maar ik kwam geen stap verder. Ik was zo bang dat hij in een wereld is verzeild is geraakt en daar niet er levend uit zou komen. De kisten op zolder waren inmiddels verdwenen. Alles op zolder was verdwenen. Het was net of al het bewijsmateriaal weggepoetst werd………. Die kamer was en bleef open………..
Ik zag hem wel steeds langzamer transformeren. De jongen die alleen op designerkleding gefocust was droeg steeds vaker ene abaya. Zijn baard liet hij nu ook steeds vaker staan. Ik hoorde hem vaak over de moskee praten. Over de natuursteentegels hoorde ik hem nog zelden……… Hij was daar ook heel kortaf over.
Ik durfde ook niets met hem te bespreken. Ik was bang dat we ruzie zouden krijgen en dat ik straks bij tante Jamila moest gaan wonen. Ik weet hoe hij is en ik zal niet door kunnen dringen…….. Hij zou mij denk ik ook nooit de waarheid willen vertellen. En die onwetendheid, die onzekerheid was killing………….. Ik kon er ook met niemand overhebben. Niet met hem, niet met kennissen met niemand niet……
Souhaila begon steeds meer vragen te stellen en ik nam daarom ook steeds meer afstand van haar. Straks beschuldigt ze hem van de verdwijning van haar broertje en dan staat de politie hier voor de deur. Ergens wilde ik ook niets van weten maar ik maakte mij zorgen om Mounir. Het idee dat hij straks in de gevangenis zou belanden maakte mij gek.... Ik ben hem dan misschien ook kwijt. Ik kon het en wilde niet geloven" Mounir is geen terrorist....no way....
Ik hoorde nu mijn telefoon gaan en ik zag dat Amy belde. Ik nam meteen op. Waarom was je niet op school? Waarom bel jij nu pas? Vroeg ik lachend.
" Nou ik zat in de lessen en ik ging ervan uit dat jij gewoon op school bent." In de pauze heb ik doorgewerkt".
En je appt niet” zei ik droog. Ik bel je nu toch. Waar ben je? Vroeg ze. Ik was niet lekker. Gaan we niet naar dansles. Tuurlijk wel” zei ik. Mounir is nu een paar dagen weg ik moet er van profiteren. Oké, zei ze. Dan meeten we daar” Prima” zei ik en ik hing daarna op.
Ik gooide mijn telefoon op de bank en ik rende haast naar boven...
Ik ben mij snel gaan omkleden. Ik keek daarna even op de klok en ik zag dat het alweer bijna tijd was. De dansles was om half 4 en ik moet zeker een half uur rijden.
Ik pakte mijn tas en liep snel naar de voordeur. Ik wilde net opendoen en ik hoorde de bel gaan. Timing” zei ik. Ik opende de deur en ik zag een man met een bos rozen staan.
Ik trok mijn wenkbrauw omhoog. Mevrouw Mariam Belachi” hoorde ik hem nu zeggen. Dat klopt, dat ben ik’
Nou gelukkig Valentijnsdag” zei hij en overhandigde mij de rozen. Ja bedankt” zei ik. Ik keek nu naar de bloemen en zocht even naar het kaartje. Een kaart met mijn naam en meer niet. Wat vreemd? Ik wist niet eens dat het Valentijnsdag is.
Ik zette de rozen nu snel in een vaas en zette deze maar op mijn kamer. Straks komt Mounir de woonkamer binnen en dan hebben we de poppen aan het dansen.
Ik bleef even naar debloemen kijken... Wie zou het zijn? Wie speelt dit spelletje... Ik.slaakte weer een zucht....
Ik pakte nu mijn telefoon, mijn tas en liep nu naar buiten. Ik stapte in de auto en mijn gedachten begonnen nu overuren te maken. Ik kon het niet loslaten....Wie zou die bloemen gestuurd hebben? Ik moet het weten? . Lotfi? Ik dacht weer aan de berichtjes kreeg. Vreemd, ik kreeg niets meer. Zou hij er misschien erachter zitten? Y ra bi, ik ga gek worden....wie ben jij toch?
Ik parkeerde de auto naast de ingang van de dansschool.
Ik stapte uit en pakte meteen mijn telefoon. Ik zag de auto van Amy nog nergens. Ik wilde haar bellen en ik zag nu een auto langs de weg.
Het was een zwarte Audi. Geblindeerde ramen. Ik dacht meteen aan Souhaila. Ze had het over zo'n auto…… Zou het dezelfde zijn? Mounir deed toen ook heel kortaf...
Ik zag een jongen uitstappen. Een Marokkaanse jongen, dat was zeker. Vrij lang, dun van postuur... Zwarte jas en zwarte broek...
Ik zag daarna een meid uitstappen…….. Ik pakte mijn telefoon en ik maakte nu een foto…… Waarom? Weet ik niet……….. Misschien dat Souahaila hem dan kan herkennen…… Ze had de vorige keer ook geen kenteken……. Ik maakte nu weer snel een foto. De jongen gaf haar een kus en ik maakte weer een foto…….. Ik stopte daarna snel mijn telefoon weg…………
Ik keek nu weer naar de auto en ik zag de meid naar mijn kijken. Ik wist even niet wat ik zag………. Mijn ogen gingen wijd open……Ik kreeg meteen ook een brok in mijn keel…… Wat….wat doet ze met die gast?………
Nee, Farida? Ik liep nu op de auto af en ik zag Farida daar staan met een rood doosje in haar handen. Ze was net zo in shock als ik……… De blik in haar ogen en was nu kil……… De auto reed weg en ze liep nu snel op mij af…..
Heb jij nu een foto van ons genomen? Schreeuwde ze in mijn gezicht……..
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
