Ruim een week is er verstreken en het contact met Younes was nul.
Ik had ergens gehoopt dat hij nog voor mijn deur stond en alles ging ontkennen.
Nog nooit heb ik mij zo bespeeld gevoeld.
Sihame had haar twijfels over het verhaal maar ik geloofde deze Hamid.
Hij wist wel veel details en waarom zou hij over iets liegen. Hij heeft niet te winnen……..
Al was hij niet zeker van het verhaal maar waar rook is, is vuur………
Younes vertelde ook niet echt over zijn privéleven…….
Stille wateren hebben dus inderdaad diepe gronden………
Ik stond naar buiten en keek uit het grote raam.
Het was nog prachtig weer…………..
Het leven weer opnieuw oppakken voelde zo zwaar………
Ik kon het gewoon niet loslaten………..
Het gesprek met Hamid ging ook steeds door mijn hoofd. Ik moest oppassen en uitkijken…….
Het was weer vrijdagmiddag en ik zag nog steeds in mijn ziektewet...
Ik begon mij nu haast schuldig te voelen maar ik kon nog gewoon nog niet al te lang staan.
Lopen ging voor een uurtje maar ook meer niet............
Ik keek nu even naar de klok. Waar bleef ze nu toch?
Voordat ik mijn telefoon kon pakken hoorde ik de bel weer gaan………
Ze is er” zei ik en liep nu naar mijn voordeur……
Ik hoorde geklop op mijn voordeur en fronste met mijn wenkbrauwen….
Dit heeft ze heel snel gedaan………
Ik deed open en ik zag haar daar met een grote doos staan.
Special delivery” zei ze vrolijk….
“Jammie, ik heb honger” zei ik…….
Ze liep door naar de bank en ben glazen en drinken gaan pakken.
Hoe is het vandaag? Vroeg ze…..
Ik keek haar aan en ik zag die bezorgdheid in haar ogen.
Ik weet het niet, ik kan het nog niet allemaal loslaten.
Heb je nog iets van die Hamid gehoord?
Nee, zei ze. Jij zeker ook nooit meer iets van Younes…….
Hij zal zeker met zijn vrouw zijn……….
Weet je, ik geloof het ergens toch nog niet.
Je zat daar 10 dagen bij hem in huis. Waar was die vrouw dan? Hij had het over kinderen.
Misschien gescheiden of zo? Ik weet het niet……..misschien op vakantie……
“Het blijft een vreemd verhaal” zei ze ………
"Ik kan het haast niet geloven, maar er zijn meer dingen waarin ik mij vergist heb” zei ik en slaakte een zucht………
Weet je, je kan naar dat huis gaan. Kijken of er meer personen aanwezig zijn.
Gewoon kijken en het op de man vragen. Nee, zei ik dat komt zo hopeloos over.
Niet, ik zou het doen. Je weet het dan zeker en je kunt het afsluiten….
Ik pakte een stuk van de pizza en haar advies bleef door mijn hoofd malen……
Misschien heeft ze gewoon gelijk…
Ze zag mij zo kijken en glimlachte….
Laten we gaan” zei ze…….
We reden nu naar zijn huis en ik zag gelukkig zijn auto staan.
Er stond nog een auto geparkeerd……..
Ik stapte uit en liep nu naar zijn voordeur. Ik voelde de zenuwen opkomen…..
Ik slaakte een zucht en belde aan…………..Niet veel later hoorde ik hem in de hal lopen.
Hij deed open en keek mij verward aan………
Ik wil even met je praten” zei ik.
IK hoorde stemmen nu. Duidelijk ook vrouwelijke stemmen……..
Ze lachten en ook luidruchtig…….
Ze hadden het blijkbaar de tijd van hun leven……..
Ik keek hem nu aan en slikte…….
Younes keek me kort met vernauwde ogen aan en wendde snel zijn blik……….
Het geluid
Luister Mariam, het komt mij nu even niet uit………
IK wilde nog iets zeggen en ik hoorde nu twee mannelijke stemmen.
Ik keek naar de jongens en eentje bleef mij aankijken. De andere wendde zijn blik…..
De man had een abaya aan en een baard……….
Het voelde vreemd. IK begreep het gewoon niet. Voordat ik wilde wegkijken zag ik een meid op hem afspringen.
Ik schrok en mijn ogen gingen wijd open. Heel schaars gekleed en ze kuste hem vol op de mond…….
Blijf niet te lang weg zei ze en werd weer door iemand naar binnen getrokken………
